Αγαπητοί σύντροχοι της τροχαίας και των αρμόδιων τμημάτων της Ελληνικής Αστυνομίας. Αντιλαμβανόμαστε το δύσκολο πολλές φορές έργο σας, αλλά ώρες ώρες απορούμε με αυτά που συμβαίνουν. Ναι, συν όλα τα άλλα, σας ανέθεσαν και τον άχαρο ρόλο της αστυνόμευσης της μάσκας, όμως δεν πρέπει να ξεχνιέται το γεγονός ότι..
Όταν γνώρισα τη γυναίκα μου το 2016, γούσταρε πολύ να βλέπει Formula 1. Μετά είδαμε μία φορά μαζί έναν αγώνα MotoGP, όπου μέχρι τον τρίτο γύρο είχε φάει όλα της τα νύχια από τις ανατροπές. Δεν ξαναείδε ποτέ F1. Ή μάλλον προσπάθησε, αλλά...
Κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε για να αποφύγουμε το ατύχημα, αλλά τελικά δεν τα καταφέραμε και στουκάραμε. Τι κάνουμε μετά; Καταρχάς το πρώτο πράγμα που πρέπει να μας απασχολήσει είναι το αν είμαστε καλά: Τρέχει αίμα από κάπου; Έχει πρηστεί ή έχει σπάσει κάτι; Έχετε υπόψη σας ότι η αδρεναλίνη που εκκρίνεται με τα βαρέλια εκείνη τη στιγμή, «κρύβει» τέλεια τον πόνο...
Δεν θα περίμενε ποτέ κανείς να ακούσει στην ίδια πρόταση τις λέξεις «μπίστος» και «ασφάλεια», αλλά υπάρχουν μερικές τεχνικές που ίσως φανούν χρήσιμες και λιγότερο επιζήμιες στον επόμενο βρόντο. Καταρχάς, πριν αγγιχτείτε ερωτικά με το όχημα που πετάχτηκε από το STOP, φρενάρετε όσο καλύτερα μπορείτε. Το «φρενάρισμα» είναι αυτονόητο, το «όσο καλύτερα» δεν είναι.
Σήμερα θα κλείσουμε το θέμα που ανοίξαμε τις δύο τελευταίες φορές, κατά τα οποία μιλήσαμε για την ιδέα που έχει ο κάθε αναβάτης όσον αφορά τις ικανότητές του, καθώς και για την διαστρεβλωμένη αντίληψη που έχει για τις συνθήκες του περιβάλλοντος. Δυστυχώς, πολύς κόσμος τραυματίζεται πριν ανακαλύψει το μέγεθος του χάσματος μεταξύ της ιδέας που έχει για τον εαυτό του και την πραγματικότητα.
Την προηγούμενη φορά μιλήσαμε για την ιδέα που έχει ο καθένας μας όσον αφορά τα όρια των οδηγικών του ικανοτήτων, η οποία ιδέα λόγω των ατελών αντιληπτικών μας ικανοτήτων και αισθήσεων, είναι εντελώς παραπλανητική. Ένα άλλο θέμα στο οποίο αποτυγχάνουν παταγωδώς οι περισσότεροι αναβάτες, αφορά την αντίληψη που έχουν για τις συνθήκες του περιβάλλοντος.
Όποιον αναβάτη μοτοσυκλέτας κι αν ρωτήσετε, θα σας πει ότι διαθέτει αξιοπρεπές οδηγικό επίπεδο, ξέρει τα «βασικά» και δεν κινδυνεύει «συχνά». Ελάχιστοι ολόφρεσκοι, σαν συναγρίδα πελαγίσια, νέοι αναβάτες παραδέχονται ότι «δεν το έχω καθόλου», ενώ οι παλιοί και πιο «έμπειροι» θεωρούν ότι είναι τρία τσικ κάτω από τον Quartararo (δέκα τσικ=ένα κλικ).
Την προηγούμενη φορά μιλήσαμε για το πρώτο σημαντικό εμπόδιο στην κατασκευή αξιοπρεπών δρόμων «Made in Greece”. Δηλαδή τις «σκοτωμένες» προσφορές από τις κατασκευαστικές και το αντίστοιχο αποτέλεσμα στην ποιότητα της δουλειάς τους. Όμως αυτό είναι μόνο η αρχή.
Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα να καβαλάω μηχανάκια, ποοολλά χρόνια πριν, είχα την απορία που έχετε όλοι: γιατί κάποιοι δρόμοι είναι τόσο εκπληκτικής ποιότητας και προσφέρουν απίθανη πρόσφυση (βλ. Αττική Οδό), ενώ οι περισσότεροι έχουν τα χάλια τους τα μαύρα, παρά το γεγονός ότι επανα- ξανα-ασφαλτοστρώθηκαν πρόσφατα;
Βγήκα προχθές το πρωί στην πρασιά μας, η οποία κοιτάει στον κεντρικό δρόμο, για να τοποθετήσω μία βαλίτσα σε μία μοτοσυκλέτα. Εκεί που βίδωνα το αριστερό μπράτσο της βάσης, ρίχνω μια ματιά στο δρόμο και βλέπω έναν τύπο με ένα παπί (δίτροχο, όχι πτηνό) να φοράει μία μάσκα. Χωρίς κράνος. Μου φάνηκε τελείως κουλό, αλλά συνέχισα την εγκατάσταση διότι από κουλά ο κόσμος είναι γεμάτος.
-w_1000.jpeg "GASΟΛΟΓΙΕΣ #759 | ΜΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΑ")
