Όταν γνώρισα τη γυναίκα μου το 2016, γούσταρε πολύ να βλέπει Formula 1. Μετά είδαμε μία φορά μαζί έναν αγώνα MotoGP, όπου μέχρι τον τρίτο γύρο είχε φάει όλα της τα νύχια από τις ανατροπές. Δεν ξαναείδε ποτέ F1.
Ή μάλλον προσπάθησε, αλλά κοιμήθηκε στον πέμπτο γύρο. Καταρχάς δεν γίνονται προσπεράσεις. Σε έναν αγώνα MotoGP μπορεί στον τελευταίο γύρο να γίνουν όσες προσπεράσεις δεν γίνονται σε ολόκληρο αγώνα F1. Έπειτα οι ομάδες βοηθούν και κατευθύνουν τους οδηγούς με μηνύματα: «σκόνη στο apex της 4», «επικίνδυνα ρεύματα αέρα από πίσω» ή ακόμα και κουβεντούλα. Στις μοτοσυκλέτες τρεις λέξεις το πολύ να στείλουν στον πίνακα οργάνων που τις περισσότερες φορές ούτε καν προλαβαίνουν να δουν. Δεν θα μιλήσουμε για τις «οδηγίες» από την ομάδα εάν ο συνοδηγός σου πάει για πρωτάθλημα αλλά είσαι πρώτος στον αγώνα. Στα MotoGP οι αναβάτες οδηγούν χωρίς να ακούνε κανένα και θα κερδίσουν πάση θυσία ακόμα και αν προηγείται ο Πάπας.
Να μιλήσουμε για τους πανηγυρισμούς; Θυμάστε τα επικά σόου του Rossi ή το άλμα του Lorenzo που βούτηξε στη λιμνούλα και δεν ξέραμε αν θα καταφέρει να βγει ή όχι; Αλλά είναι και τα τόσο διαφορετικά οδηγικά στυλ: ο Rins στρίβει α λα παλαιά πετώντας το κεφάλι προς τα πάνω, ενώ ο Quartararo και ο Marquez μαζεύουν τους ώμους μη βρουν κάτω. Στην F1 αν βάψεις άσπρα όλα τα αυτοκίνητα και τα κράνη δεν θα καταλάβεις ποτέ ποιος οδηγάει τι. Κερασάκι το ότι σήμερα, 4 αγώνες πριν το τέλος, είναι πιθανοί για τίτλο οκτώ (!) οδηγοί. Για αυτό σας λέμε: καμία σχέση, MotoGP rules!
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Chill In News
