Το προηγούμενο σαββατοκύριακο, μετά από ένα καλοκαίρι με περισσότερα από 7.000 χιλιόμετρα πάνω σε σέλα μοτοσυκλέτας, πήγα και ξαναπέρασα το φαράγγι της Σαμαριάς. Η τελευταία φορά ήταν τόσο παλιά, που δεν θυμόμουν απολύτως τίποτα από το μαγευτικό τοπίο: δεκατρία χιλιόμετρα είναι η διαδρομή αυτή καθεαυτή, με τα πρώτα επτά κατέβασμα μέσα στα πεύκα μέχρι το ποτάμι και τα υπόλοιπα ανάμεσα στους θεόρατους βράχους που φτάνουν τα 300 μέτρα ύψος!
Έχουν περάσει τόσες μέρες που έχω επιστρέψει από τα φετινά ταξίδια μου (με περιοδικό ΜΟΤΟ Mega Test On/Off και καπάκι GAS Trans Tour 2015), κι ακόμα κοιμάμαι και ξυπνάω με εικόνες από τα 6.500 χιλιόμετρα που έκανα συνολικά εντός Ελλάδος αλλά και σε Βουλγαρία και Ρουμανία. Για την αποστολή του περιοδικού δε θα σας πω γιατί θα τα διαβάσετε όλα με κάθε λεπτομέρεια στο τεύχος Αυγούστου.
Κάθε χρόνο, περίπου τέτοιο καιρό, το περιοδικό μοτοσυκλέτας ΜΟΤΟ που δουλεύαμε κάποιους καιρούς και ζαμάνια πριν, διοργανώνει ένα κορυφαίο συγκριτικό μεγάλων on-off μοτοσυκλετών – φέτος πήγαμε πάλι μαζί τους! Μιλάμε για μερικά (επτά αυτή τη χρονιά) από τα κορυφαία μηχανήματα του πλανήτη, που καταπίνουν δρόμους, βουνά και ραχούλες αμάσητα: BMW, ΚΤΜ, Aprilia, Honda χιλιοδιακοσάρια αλλά και μικρότερα Triumph και Suzuki (Tiger και V-Strom).
Ένα μικρό κόλπο για να τσουλάει η ζωή πιο γλυκά, είναι να σκηνοθετείτε το μέλλον σας όπως θέλετε να γίνει. Σα να περνάει από το χέρι σας, ως θαυματοποιός, να σχεδιάζετε πως θα έρθουν και πως θα γίνουν. Το ωραίο είναι ότι περνάει ευχάριστα η ώρα, το πιο ωραίο είναι ότι τα περισσότερα τελικά συμβαίνουν στην πραγματικότητα, ενώ το ακόμα καλύτερο είναι ότι ακόμα κι αν δεν πάνε έτσι, αυτό που τελικά θα συμβεί θα είναι τόσο τελειότερο που ούτε καν το είχατε φανταστεί.
Καθώς οδηγούσαμε τα παπιά με τους φίλους μας από το ΜΟΤΟ τις προάλλες, γεννήθηκαν διάφορες σκέψεις στο δρόμο. Υπενθυμίζουμε ότι έγινε ένα συγκριτικό παπιών όχι σε συνθήκες πόλης αλλά εκδρομής στο βουνό.
Οι γραμμές που διαβάζετε τώρα γράφονται στο καταπληκτικό εστιατόριο Νέα Ρούματα, όπου έχουμε μόλις φάει και μοιράσαμε στον καθένα ένα κομμάτι από την παραδοσιακή πλέον, πρωτοχρονιάτικη πίτα μας. Μεταξύ αρνιού στον ξυλόφουρνο και χοιρινού με πιπεριές και μανιτάρια, καλιτσουνιών, στάκας και λουκάνικων, συμπεραίνουμε ότι το κόψιμο της πίτας είναι απλώς μια πρόφαση για να βρεθούμε όοολοι μαζί και να γιορτάσουμε τη ζωή βολτάροντας με τις μοτοσυκλέτες μας.
Την προηγούμενη Κυριακή ο φίλος μου ο Κώστας με παρότρυνε να πάω μαζί του εκδρομή με τις μοτοσυκλέτες. “Μην ξοριστούμε στου διαόλου το βατραχοπέδιλο και φάμε όλη τη μέρα και ένα κάρο βενζίνες,” του είπα, “μην ανησυχείς εδώ δίπλα θα πάμε. Θα πάθεις πλάκα.” Μα τι εκπλήξεις μπορεί να κρύβει ο Αποκόρωνας; Καλή παρέα όμως, τέλειος καιρός, μοτοσυκλέτα, θα περάσουμε ωραία κι ας είναι όπου νά ναι.
Έρχονται πολύ συχνά διάφοροι φίλοι και ρωτάνε: “Καμιά βόλτα πάτε;” Η αλήθεια είναι ότι έχουμε λίγο εγκαταλείψει το άθλημα τον τελευταίο καιρό. Από τη μία η καθημερινή ρουτίνα και κούραση, από την άλλη τα ζορισμένα οικονομικά έχουν μειώσει τη διάθεση για βόλτα με τη μοτοσυκλέτα.
Αυτές οι διακοπές ήταν οι πρώτες μου με μοτοσυκλέτα φέτος, τη “θεία” του Ιάκωβου, ένα άψογα συντηρημένο Fazer 600 του ‘03. O προορισμός ήταν άγνωστος αλλά με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: παραλία, στην ανατολική Εύβοια για ελεύθερο κάμπινγκ μαζί με την συνταξιδιώτισσά μου που θα παραλάμβανα στη διαδρομή.
Δυστυχώς κλαψ, λυγμ, διακοπές τέλος. Σας γράφω αυτές τις γραμμές από το καράβι της επιστροφής ενός υπέροχου ταξιδιού μέσα και γύρω στην Ελλάδα μας. Να σας εξομολογηθώ ότι πριν φύγω είχα λίγο από το τουπέ του Κρητίκαρου: "τι να μας πούνε μωρέ κι αυτοί, επαέ είναι παράδεισος, έχουνε αυτοί Φαλάσερνα και τσικουδιά και χοχλιούς μπουμπουριστούς;" Η αλήθεια είναι ότι δεν τα έχουν αυτά.
-w_1000.jpeg "GASΟΛΟΓΙΕΣ #505 | ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΣΟΚ")
