“Καλησπέρα.” “Καλώς τονε . Πως μπορώ να σε βοηθήσω;” “Ένα δώρο θέλω να πάρω σε ένα φίλο μου και θέλω να μου πεις τι.” Όπα μεγάλε, αμπραγιάζ. Να σου προτείνουμε ό,τι θέλεις, χίλια πράγματα έχουμε, αλλά θέλουμε κι άλλες πληροφορίες για να γίνει σωστά η δουλειά. Και δε μιλάμε για το αν οδηγάει μοτοσυκλέτα ή όχι, τι ηλικία έχει, ύψος, βάρος και λοιπά.
Χαχαχα, τα γέλια που ρίξαμε αυτή τη βδομάδα δε λέγονται! Ήρθε ένα φιλαράκι-πελατάκι, καθώς περίμενε να ετοιμαστεί η κρέπα του από δίπλα, και ρωτάει “Ποιος από τους δύο έγραψε το άρθρο για τους παράξενους πελάτες, εσύ; ” “Μάλιστα.” “Δε μου λες, έγραφες για μένα;”
Δε θα σας καταλάβουμε ποτέ. Το έχουμε πάρει πρέφα αυτό εδώ και καιρό, αλλά κάθε τόσο μας το υπενθυμίζετε και το εμπεδώνουμε ολοένα και περισσότερο. Δε μας χαλάει, γουστάρουμε είναι η αλήθεια ως ψιλομαζόχες, αλλά ώρες ώρες αδερφέ μου είστε για να βάλουμε κρυφή κάμερα και να το βγάλουμε κωμική σειρά σε συνέχειες, όπου οι Monty Python δε θα φτουράνε μία.
Το ότι το Δημόσιο Σύστημα Υγείας έχει φτάσει στα όρια της παράνοιας είναι γνωστό, χρόνια τώρα. Κάποιες φορές μπορεί να είναι απλώς μια χαριτωμένη ιστορία, όπως αυτή του συνεταίρου μου ο οποίος πληρώνει ανελλιπώς περίπου ένα μηνιάτικο κάθε δίμηνο στο ΤΕΒΕ και πέρυσι χρειάστηκε να κάνει μια εξέταση αυτιών διότι πονούσε. Του είπαν να ξαναπεράσει μετά από τέσσερις μήνες.
Η κατηγορία με τη μεγαλύτερη αγοραστική ζήτηση την εβδομάδα που μας πέρασε ήταν, το δίχως άλλο, τα αδιάβροχα γάντια. Το ίδιο ποίημα όλοι: “Θέλω γάντια να είναι ζεστά, αδιάβροχα, με τέλεια εφαρμογή, λεπτά για να μη χάνω την αίσθηση στο τιμόνι, και οικονομικά γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι.”
Παρακολουθώ αγώνες μοτοσυκλέτας από το 1985 περίπου και σας δηλώνω υπεύθυνα ότι το φετινό πρωτάθλημα MotoGP ήταν από τα συναρπαστικότερα όλων των εποχών. Μπορεί να μην είχε την κατάληξη που ήθελε η πλειοψηφία του κόσμου, αλλά τι να κάνουμε, παλιοζωή.
Την προηγούμενη φορά λέγαμε πως όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο τα μπουφάν που φοράμε για τη βόλτα μας γίνονται λεπτότερα ενώ ζεσταίνουν περισσότερο. Τα τζάκετ, και γενικά το ντύσιμο που μας έκανε να μοιάζουμε σαν το ανθρωπάκι της Michelin, ανήκουν για πάντα στο παρελθόν. Αυτό έγινε εφικτό με τη σύγχρονη τεχνολογία που έχει εξελίξει τα υλικά σε εξωπραγματικό βαθμό, σε σημείο να γίνονται ταυτόχρονα πράγματα οξύμωρα.
Θυμάστε παλιότερα τι φορούσαμε για να ήμαστε ζεστοί όταν βγαίναμε βόλτα με τα πόδια το χειμώνα; Το φάσκιωμα-λάχανο ξεκινούσε με φανελάκι κασκορσέ (αυτά τα άσπρα αμάνικα τύπου minerva που φοράνε στις ταινίες κάτι χοντροί αμερικάνοι μεθυσμένοι που χτυπάνε τις γυναίκες στο σπίτι – wife beater τα λένε!).
Η αγαπημένη μου ξαδερφούλα πέρασε πριν από μερικούς μήνες να αγοράσει κράνος, διότι τα παλιό ήταν καλό μόνο για να φυτεύεις βασιλικό. Της πρότεινα ένα σχετικά οικονομικό, κλειστό, full face κράνος, μούρλια, άσπρο και ροζουλί, το οποίο καθόταν άψογα στο πανέμορφο κεφάλι της, αλλά ψιλοξίνισε τη μούρη της. Σκέφτηκε το make up, την κατάσταση του υπέροχου καστανού μαλλιού με τις χρυσές ανταύγειες και διάφορα άλλα δραματικά και δεν ψήθηκε.
Την προηγούμενη φορά σας είπα πώς πετάχτηκε ο χάρος μεταμφιεσμένος από ένα στενό με γιγάντιο STOP και παραλίγο να με απογειώσει, καθώς και το πως αυτό με έκανε να ξαναθυμηθώ ότι πρέπει να οδηγώ σαν όλοι αυτοί εκεί έξω να θέλουν να με βγάλουν από τη μέση. Σκέφτηκα κι άλλα όμως. Κατ’ αρχάς ότι η οδήγηση μοτοσυκλέτας είναι ένας συνδυασμός επιδεξιότητας και αντίληψης – δύο ικανοτήτων που πρέπει να εξελίσσονται διαρκώς.
_1000.jpeg "GASΟΛΟΓΙΕΣ #522 | SPECIAL ΔΩΡΑ")
_1000.jpeg "GASΟΛΟΓΙΕΣ #513 | ΠΟΤΕ ΠΤΩΣΗ ΞΑΝΑ (2)")
