Παρακολουθώ αγώνες μοτοσυκλέτας από το 1985 περίπου και σας δηλώνω υπεύθυνα ότι το φετινό πρωτάθλημα MotoGP ήταν από τα συναρπαστικότερα όλων των εποχών. Μπορεί να μην είχε την κατάληξη που ήθελε η πλειοψηφία του κόσμου, αλλά τι να κάνουμε, παλιοζωή. Ήταν τέτοια η πώρωση μέχρι την τελευταία στιγμή, που πιστεύω ότι εάν έδινα στη θεία μου με τη μπουτίκ και τη γιαγιά μου στο χωριό ελάχιστες πληροφορίες, ποιοι είναι οι 46, 93, 99, 26 και τι ρόλο βαράνε, θα άφηναν για πάντα το Σουλεϊμάν το Μεγαλοπρεπή και θα έβλεπαν όλη μέρα μαγνητοσκοπημένους αγώνες. Και άλλες χρονιές ο παγκόσμιος πρωταθλητής έχει κριθεί στον τελευταίο αγώνα, αλλά όλο αυτό το σκηνικό με τη συνωμοσιολογία, τις ίντριγκες, τα παρασκήνια και τις αναπάντητες ερωτήσεις, δεν έχει ξαναγίνει.
Καθυστερούσε επίτηδες ο Μάρκεθ τον Ρόσι ή ο τελευταίος τα φαντάστηκε όλα αυτά; Το πόδι του Ρόσι έφυγε με δόλο από το μαρσπιέ ή ήταν κίνηση αντίδρασης από την επαφή του κράνους του Μάρκεθ στη γάμπα του; Ο Μάρκεθ πραγματικά δεν μπορούσε να πάει πιο γρήγορα στον τελευταίο αγώνα και να περάσει τον Λορένθο που είχε μείνει με τα λινά, ή έκατσε εκεί μπάστακας δεύτερος και σωματοφύλακάς του; Στο τέλος του αγώνα ο Μάρκεθ φίλησε τη μητέρα του Λορένθο από ευγένεια και συναδελφική αλληλεγγύη ή επειδή πριν τον αγώνα του πήγε παέγια από τα χεράκια της;
Κάποια στιγμή θα μάθουμε αλλά και να μη μάθουμε δεν πειράζει. Οι αντιδράσεις των φανατικών οπαδών και τα σχόλιά τους στις χιλιάδες συζητήσεις που ανοίχτηκαν ήταν τουλάχιστον διασκεδαστικά. Του χρόνου θα γίνει …χαμός!
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 12/11/2015
