Την προηγούμενη φορά είπαμε για τα γίδια τουρίστες που μας κουβαλιούνται από τις χώρες τους και με τη νομοταγή συμπεριφορά τους μας κάνουν τα νεύρα τσατάλια. Ευτυχώς όμως την κατάσταση σώζουν και κάποιοι άλλοι εισαγόμενοι επισκέπτες οι οποίοι παρά το γεγονός ότι προέρχονται από προηγμένες κοινωνικά χώρες, διακατέχονται από το πολύ πρακτικό ελληνικό πνεύμα και τρόπο σκέψης.
Ένας άλλος αστάθμητος παράγοντας της κίνησης που χρίζει ιδιαίτερης προσοχής είναι οι τουρίστες. Ευτυχώς έρχονται μόνο το καλοκαίρι κι έτσι τον χειμώνα δεν τους τρώμε στη μάπα. Αποτελούν διαφορετικό είδος θηλαστικού και ξεχωρίζουν από εμάς τους οδηγάρες Έλληνες. Φαίνονται ρε παιδί μου από μακριά αυτοί οι άσχετοι.
Ναι καλά περίμενε… την προσοχή σου ήθελα μόνο. Αυτό το κείμενο που διαβάζεις σ’ αυτόν τον χώρο εδώ και 79 βδομάδες, ασχολείται με θέματα που αφορούν την μοτοσυκλέτα. Σήμερα όμως απευθύνεται και σε σένα που οδηγείς αυτοκίνητο, νταλίκα, γερανό, ερπυστριοφόρο, τανκ, τρακτέρ, ποδήλατο, πι, γουρούνα, τζετ σκι, βάρκα…
Αυτή τη φορά που πήγαμε ταξίδι στο εξωτερικό πήρα μαζί μου κι ένα GPS. Φοβερό μαραφέτι Σε ρωτάει “που είσαι;” του λες “Μιτάτο”. Σε ξαναρωτάει “που θες να πας;” Του λες “θεία Ζαμπιώ”. Κάνει τους υπολογισμούς του και στο τσακ σου βγάζει το δρομολόγιο, πόση ώρα θα κάνεις να φτάσεις, σε τι υψόμετρο είσαι, πόσα κατσίκια θα συναντήσεις στο δρόμο, και πόσα καλιτσούνια θα σε κεράσει η θεία.
Από τη μία θέλεις να ξεφορτωθείς τη “γριά” τη μοτοσυκλέτα σου και να πάρεις την καινούργια που ζαχαρώνεις τόσο καιρό, από την άλλη όμως τα μαθηματικά δεν βγαίνουν: αν την πουλήσεις θα την πάρουν για ένα κομμάτι ψωμί και τώρα που σου έκοψαν τα επιδόματα δεν είσαι ούτε για δάνεια ούτε για ανοίγματα.
Μόλις επιστρέψαμε από την δεκαήμερη εκδρομή μας με τις μοτοσυκλέτες στην Ιταλία. Ζήσαμε στιγμές μεγαλειώδεις, αξέχαστες, μοναδικές. Ο αγώνας MotoGP στο Mugello ήταν μόνο η αφορμή και το κερασάκι της τούρτας. Μιας τούρτας γιγάντιας και πεντανόστιμης, φτιαγμένης από τα πιο αγνά, φρέσκα και λαχταριστά υλικά.
Μια και το καλοκαιράκι έχει μπει και επίσημα και τα μυαλά μας παίρνουν αέρα ανεπίσημα, πάρτε να έχετε ένα διθεματικό, μίνι οδηγό για τις καλοκαιρινές σας μοτο-δραστηριότητες. Πρώτον: Tα καλλίγραμμα, μαυρισμένα, ημίγυμνα κορμιά που άλλοτε σε ομάδες και άλλοτε σε νομάδες κυκλοφορούν στις παραλιακές οδούς, δεν είναι ίδιας αξίας με τους φωτεινούς σηματοδότες.
Το μέγα δίλημμα όλων των μηχανόβιων που θέλουν πάντα το καλύτερο για τη μοτοσυκλέτα τους. Από τη μία είναι καλά τα πολλά οκτάνια και οι εταιρείες υπόσχονται καλύτερη καύση και περισσότερα χιλιόμετρα για την ίδια ποσότητα βενζίνης. Από την άλλη έχει φτάσει σχεδόν τα 2 (δύο!) ευρώ το λίτρο. Αξίζει τα λεφτά της;
GASΟΛΟΓΙΕΣ #253 | ΟΝΕΙΡΟ
Δευτέρα, 8 Ιουνίου 2020
Πως έχεις φανταστεί την ιδανική μοτοσυκλέτα; Σίγουρα πολύ όμορφη έτσι; Με στυλ, τύπο, διαφορετικότητα και διαχρονικότητα. Να την έχεις ακόμα μετά από είκοσι χρόνια και να είσαι περήφανος που την καβαλάς. Όχι όμως μόνο κούκλα αλλά και λειτουργική: Να έχει δύναμη παντού, να έχει φρενούκλες-άγκυρες, κράτημα θεϊκό. Να είναι ελαφριά, άνετη για αναβάτη και συνεπιβάτη, εξοπλισμένη με όλα τα χρήσιμα αξεσουάρ αλλά και τα ηλεκτρονικά σύγχρονα συστήματα ασφαλείας (βλέπε ABS, traction control, μονόδρομο συμπλέκτη κλπ).
Την πρώτη φορά που μου είπε κάποιος (ο νυν διευθυντής σύνταξης του περιοδικού ΜΟΤΟ) να βάλω ωτοασπίδες στο μηχανάκι αντέδρασα ακριβώς όπως τώρα εσύ. Τον κοίταξα λοξά και του είπα ότι δεν είμαι αγωνιζόμενος, ότι δεν τις χρειαζόμουν σ’ εκείνο το μικρό ταξίδι με το 500άρι σκούτερ, και του τόνισα ότι θέλω να ακούω στο δρόμο την κίνηση, τις κόρνες και να μην αισθάνομαι αποκομμένος από το περιβάλλον. Πολύ σοφά μου χαμογέλασε αντί να με κοροϊδέψει (όπως μου άξιζε) και μου είπε: “Βάλ’ τις και θα με θυμηθείς. 30% λιγότερη κούραση τουλάχιστον.”
