Δεν περίμενα ποτέ ότι θα μου χαλάσει η μοτοσυκλέτα στη μέση ενός ταξιδιού. Μπορεί να είναι δώδεκα και βάλε ετών η αγαπημένη μου “θεία”, αλλά είναι προσεγμένη σχολαστικά και τσεκαρισμένη σε όλα τα βασικά, ειδικά πριν από κάθε μεγάλη βόλτα. Ο καταραμένος νόμος του Μέρφι επιβεβαιώθηκε για άλλη μία φορά και ασφαλώς ξεψύχησε στη μέση του πουθενά, ανεβαίνοντας ένα καταπληκτικό βουνό στη Ρουμανία με το πιο κοντινό συνεργείο τουλάχιστον 150 χιλιόμετρα μακριά.
Αρκετός κόσμος ζαλίζεται στο λεωφορείο, στο αυτοκίνητο, στο πλοίο, υπάρχουν όμως και πάρα πολλοί (και ακόμα πιο πολλές!) που ζαλίζονται και στη μοτοσυκλέτα. Όχι μόνο ως συνεπιβάτες αλλά και ως οδηγοί. Μεταξύ αυτών και ο υποφαινόμενος, ο οποίος ξέρει από πρώτο χέρι πως είναι αυτό το τραγικό συναίσθημα ναυτίας, ζαλάδας, ατονίας, τάσης για εμετό… χάλια μαύρα σας λέω.
Έχει πλάκα το πόσο μοιάζουμε σε γενικές γραμμές τα αρσενικά μεταξύ μας. Ώρες ώρες είναι σα να μας έχει κάποιος αντιγράψει με καρμπόν. Για παράδειγμα όλοι είμαστε λίγο εγωιστάκια, θέλουμε να είμαστε οι καλύτεροι στα πάντα, να μη μας ξεπερνάει κανείς πουθενά. Κι όταν μας λένε την προφανή αλήθεια, ότι δεν είμαστε δηλαδή καλοί σε όλα, αισθανόμαστε μηδενικά, σκουπίδια και τα παίρνουμε στο κρανίο.
“Ρε συ γράψε κάτι για τον συνεπιβάτη γιατί μου έχει σπάσει τα ούμπαλα η δικιά μου και πέφτει όλη την ώρα πάνω μου.” Να γράψω ρε Ηλία, αλλά να ξέρεις ότι δεν φταίνε αυτές οι καημένες που δεν κάθονται σωστά στη μοτοσυκλέτα. Ποιος έχει ασχοληθεί να τους δείξει τον κατάλληλο τρόπο; Ή νομίζεις ότι αν κάτσεις πίσω εσύ θα κρατιέσαι καλύτερα;
Θέλεις να “προπονηθείς” με τη μοτοσυκλέτα σου για να στρίβεις τάπα όπως οι αναβάτες που θαυμάζεις αλλά οι δημόσιοι δρόμοι σου φαίνονται επικίνδυνοι; Πολύ καλά κάνεις και φοβάσαι, είναι όντως τραγικά τα πράγματα, ειδικά τώρα το καλοκαίρι. Οι δρόμοι γλιστράνε ελεεινά λόγω ζέστης και σκόνης, τα αυτοκίνητα είναι αυξημένα λόγω τουριστών και επισκεπτών, οι κατσίκες έχουν ανεβασμένη λίμπιντο και ζευγαρώνουν στη μέση του δρόμου…
Το μέγα δίλημμα όλων των μηχανόβιων που θέλουν πάντα το καλύτερο για τη μοτοσυκλέτα τους. Από τη μία είναι καλά τα πολλά οκτάνια και οι εταιρείες υπόσχονται καλύτερη καύση και περισσότερα χιλιόμετρα για την ίδια ποσότητα βενζίνης. Από την άλλη έχει φτάσει σχεδόν τα 2 (δύο!) ευρώ το λίτρο. Αξίζει τα λεφτά της;
Γκαντεμιά! Μόλις σου έχουν κάνει σήμα να σταματήσεις και έχεις κάνει στην άκρη του δρόμου. Εάν δεν έτρεχες σαν βλάκας, δεν πέρασες κόκκινο φανάρι ή stop, δεν έχεις πιει δέκα κούπες και πέντε μπουκάλια τζόνι περπατηχτή στο γάμο του ξαδέρφου σου, φοράς κράνος, το μηχανάκι σου δεν ακούγεται μέχρι τις ακτές της Λιβύης και κουβαλάς όλα τα νόμιμα χαρτιά μαζί σου, είσαι μια χαρά.
Όλα είναι ιδανικά τώρα την άνοιξη για τις τέλειες βόλτες με την μοτοσυκλέτα σου: ο καιρός είναι υπέροχος, οι δρόμοι σχετικά καθαροί, η διάθεση ανεβασμένη… Τι μπορεί να σου κάνει τα νεύρα τσατάλια; Μα φυσικά τα άτιμα τα ζουζούνια, τα κουνούπια, τα μυγάκια και όλα αυτά τα ιπτάμενα @#$*ζωύφια που πέφτουν πάνω στη ζελατίνα με αποτέλεσμα να μη βλέπεις διάλε το δώρος.
Η ολοκαίνουργια μοτοσυκλέτα που έχεις παρκαρισμένη έξω από το σπίτι σου αστράφτει καθώς μόλις τελείωσες το τρίτο γυάλισμα για σήμερα. Φυσικό είναι, αφού έχεις ξοδέψει τόσες χιλιάδες ευρώ για το καμάρι σου να θέλεις να το περιποιηθείς. Τι θα κάνεις με τον κινητήρα όμως; Θα τον στρώσεις ή όχι, και αν ναι πως;
Πριν παίξεις μπάλα πρέπει να κάνεις ζέσταμα. Ο κιθαρίστας χρειάζεται ζέσταμα. Το σεξ θέλει προκαταρκτικά, δηλαδή ζέσταμα. Το φαγητό θέλει ζέσταμα (άσχετο αλλά καλό). Γιατί να μην θέλει και η μοτοσυκλέτα ζέσταμα δηλαδή;
