Ένας άλλος αστάθμητος παράγοντας της κίνησης που χρίζει ιδιαίτερης προσοχής είναι οι τουρίστες. Ευτυχώς έρχονται μόνο το καλοκαίρι κι έτσι τον χειμώνα δεν τους τρώμε στη μάπα. Αποτελούν διαφορετικό είδος θηλαστικού και ξεχωρίζουν από εμάς τους οδηγάρες Έλληνες. Φαίνονται ρε παιδί μου από μακριά αυτοί οι άσχετοι.
Κατά πρώτον δεν έχουν παιδεία. Επειδή στη χώρα τους οι πεζοί περνάνε απέναντι όταν δουν να ανάβει το πράσινο ανθρωπάκι, θεωρούν οι κουτοί ότι το ίδιο πρέπει να συμβαίνει σε χώρες τόσο προηγμένες όπως η δική μας. Και μετά παραπονιούνται που τους χτυπάνε τα αυτοκίνητα, εμείς οι πραγματικοί άρχοντες του δρόμου. Δεν πειράζει, τουλάχιστον έτσι έχουν την ευκαιρία να δουν πόσο αποτελεσματικά είναι τα νοσοκομεία μας και οι λοιπές υπηρεσίες υγείας. Έτη φωτός μπροστά.
Η άλλη βλακεία που κάνουν συνεχώς είναι ότι χάνονται παρά την τέλεια σήμανση που τους προσφέρουμε, και μάλιστα σε διάφορες γλώσσες. Κι όταν χαθούν με το αυτοκίνητό τους απλώς σταματούν στη μέση του δρόμου να κοιτάξουν τους χάρτες, σπάζοντάς μας τα νεύρα. Επίσης κάνουν κι άλλα σπαστικά όπως το ότι πάνε σύμφωνα με τα όρια ταχύτητας. Μα καλά, δεν μπορεί κάποιος να τους πει ότι αν φύγουν ξυρισμένοι από τα Χανιά μέχρι να φτάσουν στην Κνωσό θα έχουν βγάλει μούσια;
Μόνο κακά χούγια έχουν: δεν κορνάρουν. Δεν περνάνε με κόκκινο (αν είναι δυνατόν! Τόσο ψάρακες είναι;) Αν οδηγούν ενοικιαζόμενο, κοκαλώνουν μόλις δουν άνθρωπο που σκέφτεται ότι ίσως θέλει να περάσει απέναντι, ακόμα κι αν δεν είναι σε διάβαση πεζών. Ναι, οι τουρίστες είναι αναγκαίο κακό. Άντε να περάσει το καλοκαίρι να πάνε στα σπίτια τους να μας αφήσουν ήσυχους να κυκλοφορήσουμε χωρίς άγχος…
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 21/7/2010
