Ότι τα πράγματα είναι ζόρικα δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Το βλέπετε με τα μάτια σας, το νιώθετε στο πορτοφόλι σας. Ακριβώς την ίδια μοίρα έχει και η αγορά μοτοσυκλέτας. Ας μιλήσουμε όμως με μερικά στοιχεία για να καταλάβετε τι παίζει.
Μπήκε τις προάλλες ο φίλος μας ο Αντρέας με το κλασικό Triumph Thunderbird 900 του κάποτε, σε άριστη φυσικά κατάσταση, απορημένος με τη συμπεριφορά των ελαστικών του. “Ρε παιδιά βάζω καινούργιο πίσω λάστιχο, γιαπωνέζικο, επώνυμο, και κρατάει σαν τσίχλα. Ούτε κουνιέται το μηχανάκι, δεν γλιστράει με τίποτα. Μετά από δυο τρεις μήνες όμως χορεύει καρσιλαμά με το παραμικρό άνοιγμα του γκαζιού
Τα ευχάριστα πρώτα: το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών επιδίκασε το ποσό των 7.000€ σε βάρος της Περιφέρειας Αττικής, υπέρ ενός μοτοσυκλετιστή που τραυματίστηκε λόγω της κακής κατάστασης του οδοστρώματος της Λεωφόρου Παιανίας – Μαρκοπούλου.
Ένα άλλο πολύ σημαντικό πράγμα στο οποίο λίγοι δίνουν τη σημασία που του αξίζει, είναι το βασικό σημείο επαφής μας με την μοτοσυκλέτα – η σέλα. Είναι απ’ αυτά τα πράγματα που αφήνουμε τελευταία για βελτίωση, μόλις όμως το κάνουμε απορούμε πως μπορούσαμε χωρίς αυτό τόσο καιρό.
Ήρθαν τις προάλλες τέσσερις καλοί φίλοι για να προμηθευτούν ισάριθμες ενδοσυνεννοήσεις. Τις σετάραμε έτσι ώστε να αποτελούν “σύστημα” για να μιλάνε μεταξύ τους ο καθένας από τη μοτοσυκλέτα του. Εννοείται ότι μπορούν να μιλάνε και ανεξάρτητα ο καθένας από το κινητό του για να ακούνε μουσική, ραδιόφωνο, το gps ή ότι άλλο θέλουν, η πιο ενδιαφέρουσα δουλειά του όμως είναι να μιλάνε και να συνεννοούνται μεταξύ τους στο ταξίδι
Κάτι που οι περισσότεροι θεωρούν ασήμαντη λεπτομέρεια αλλά χρίζει ιδιαίτερης σημασίας διότι μπορεί να μας γλυτώσει από βλακώδη ατυχήματα, είναι η σωστή ρύθμιση των καθρεφτών της μοτοσυκλέτας μας. Ασφαλώς ο καθένας έχει την προτίμησή του για το που θέλει να βλέπει, υπάρχουν όμως μερικά πράγματα που πρέπει να έχετε υπόψη σας όταν τους ρυθμίζετε.
Όταν λέγαμε “να μαζευτούμε και φέτος να πάμε την παραδοσιακή βόλτα μας και να κόψουμε και την πίτα μας,” υπολογίζαμε καμιά τριανταριά μηχανάκια το πολύ. Αφού πέρυσι με τη βρόχα που έπιπτε ράητ θρου μαζεύτηκαν δεκαπέντε, φέτος με 22 βαθμούς δεν θα ερχόντουσαν τουλάστιχον οι διπλάσιοι; Το ραντεβού ήταν 10:30 έξω από το GAS και μέχρι τις 11 που φύγαμε μετρήσαμε εβδομήντα και κάτι μοτοσυκλέτες! Ωχ αμάναμαν!
Έχει πλάκα το πόσο μοιάζουμε σε γενικές γραμμές τα αρσενικά μεταξύ μας. Ώρες ώρες είναι σα να μας έχει κάποιος αντιγράψει με καρμπόν. Για παράδειγμα όλοι είμαστε λίγο εγωιστάκια, θέλουμε να είμαστε οι καλύτεροι στα πάντα, να μη μας ξεπερνάει κανείς πουθενά. Κι όταν μας λένε την προφανή αλήθεια, ότι δεν είμαστε δηλαδή καλοί σε όλα, αισθανόμαστε μηδενικά, σκουπίδια και τα παίρνουμε στο κρανίο.
Έρχονται πολύ συχνά διάφοροι φίλοι και ρωτάνε: “Καμιά βόλτα πάτε;” Η αλήθεια είναι ότι έχουμε λίγο εγκαταλείψει το άθλημα τον τελευταίο καιρό. Από τη μία η καθημερινή ρουτίνα και κούραση, από την άλλη τα ζορισμένα οικονομικά έχουν μειώσει τη διάθεση για βόλτα με τη μοτοσυκλέτα.
Ε αυτό δεν εξαναγίνηκε! Ή μάλλον έχει ξαναγίνει αλλά δεν μπορούμε ρε φίλε, κάθε φορά που το βλέπουμε δακρύζουμε από τα γέλια. Μετά αναρωτιόμαστε τις ίδιες απορίες και στο τέλος πάντα τους λυπόμαστε γιατί ξέρουμε την κατάληξη…
-w_1000.jpeg "GASΟΛΟΓΙΕΣ #391 | ΜΑΥΡΑ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΑ")
