“Ρε συ γράψε κάτι για τον συνεπιβάτη γιατί μου έχει σπάσει τα ούμπαλα η δικιά μου και πέφτει όλη την ώρα πάνω μου.” Να γράψω ρε Ηλία, αλλά να ξέρεις ότι δεν φταίνε αυτές οι καημένες που δεν κάθονται σωστά στη μοτοσυκλέτα. Ποιος έχει ασχοληθεί να τους δείξει τον κατάλληλο τρόπο; Ή νομίζεις ότι αν κάτσεις πίσω εσύ θα κρατιέσαι καλύτερα;
Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να συνειδητοποιήσει ο συνεπιβάτης είναι ότι υπάρχουν επτά σημεία επαφής του σώματός του με τον αναβάτη και τη μοτοσυκλέτα, και πρέπει να τα χρησιμοποιεί όλα για να στηρίζεται σταθερά. Ξεκινώντας από κάτω προς τα πάνω, πρώτα πατάνε τα πόδια του στα μαρσπιέ (ή πατητήρες στα κρητικά). Μετά τα γόνατά του πρέπει να σφίγγουν και να κλειδώνουν στο σώμα του αναβάτη. Λίγοι το ξέρουν αυτό κι ακόμα λιγότεροι το κάνουν, αλλά βοηθάει πάρα πολύ στην εκνευριστική και για τους δύο μετακίνηση μπρος πίσω η οποία μπορεί να κάνει τα μπαλάκια του αναβάτη κιμά. Δεν χρειάζεται στην εθνική με σταθερή ταχύτητα, είναι απαραίτητο όμως στην επιτάχυνση, το φρενάρισμα και το στρίψιμο. Μετά ακουμπάει ο ποπός και τέλος τα χέρια. Κάποιοι προτιμούν να πιάνονται από τις χειρολαβές, εμένα όμως μ’ αρέσει να με πιάνουν από τη μέση, ή στο γρήγορο στροφιλίκι να ακουμπάνε μπροστά στο ντεπόζιτο για να μένει μπροστά το κέντρο βάρους.
Ο συνεπιβάτης πρέπει να είναι χαλαρός από τη μέση και πάνω, να ακολουθεί τον ρυθμό της κίνησης και να εμπιστεύεται τον οδηγό. Και αν διαπιστώσει ότι αυτός είναι παρανοϊκός να κατέβει επιτόπου και να πάει με τα πόδια!
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 18/7/2012
