Ακουούσατε, ακουούσατε: εάν έχετε μηχανάκι ή μοτοσυκλέτα άνω των 50 κυβικών και έχουν περάσει πάνω από τέσσερα χρόνια από την ημερομηνία που εκδόθηκε η πρώτη άδεια κυκλοφορίας, πρέπει να περάσει από ΚΤΕΟ. Μην τρομάζετε, με ελάχιστα χρήματα και σε λίγα λεπτά της ώρας ξεμπερδεύετε και έχετε το κεφάλι σας ήσυχο.
Γυρνάς αποκαμωμένος αργά το βράδυ σπίτι και μόλις μετά βίας έχεις δύναμη να ξεντυθείς πριν χυθείς στο κρεβάτι για να ξεκουραστείς για την επόμενη μέρα. Μπορεί να ήσουν στην οικοδομή όλη μέρα, να έψηνες σουβλάκια στους 60 βαθμούς ή να χοροπήδαγες όλο το βράδυ στους Μύλους, τους Νερόμυλους και τους Ανεμόμυλους. Δεν έχει σημασία, κομμάτια όλοι. Πέφτεις ταλαιπωρημένος, σβήνεις το φως, κλείνεις τα μάτια και… Ίιιου, ίιιιου, ίιιου, ίιιιιου…
Καβαλάμε μηχανάκια πάνω από είκοσι χρόνια ο καθένας (για δες ρε πως μεγαλώσαμε!). Ήταν δουλειά μας να τα δοκιμάζουμε και να γράφουμε γι’ αυτά, κι έχουμε οδηγήσει από το πιο ταπεινό παπί μέχρι τα πιο άγρια βρωμόγκαζα του πλανήτη. Σίγουρα δεν τα ξέρουμε όλα, έχουμε ζήσει όμως αρκετά πράγματα και μπορούμε να σας μεταφέρουμε το ζουμί της εμπειρίας όλων αυτών των χρόνων σε κάτι παραπάνω από ένα δεκάλεπτο.
Αυτές οι γραμμές που διαβάζετε είναι γραμμένες στην Αθήνα. Ήρθα για όλη αυτή τη βδομάδα (δουλειές σε συνδυασμό με βόλτα) και σήμερα είναι η πρώτη μου μέρα. Στα υπόψη ότι κάποτε έμενα εδώ, μια ολάκερη πενταετία από το ’01 μέχρι το ’06, αλλά πλέον δεν επισκέπτομαι την πρωτεύουσα τόσο τακτικά (άνοιξε κι εσύ μαγαζί και θα δεις πόσο ελεύθερο χρόνο θα έχεις).
Ας πούμε ότι πας ωραία και καλά με το μηχανάκι σου, με σωστή ταχύτητα, πλυμένος, λουσμένος, με τέλεια ψυχολογία και ξαφνικά, μπααααπ! Πετάγεται από το πουθενά καραγκιόζης που πέρασε το STOP χωρίς να το δει και σου έκλεισε τελείως το δρόμο! Εσύ όμως το τσακάλι, ωσάν δεύτερος Rossi, πλακώθηκες στα φρένα με μαεστρία και χωρίς να μπλοκάρεις τους τροχούς σταμάτησες πέντε πόντους πριν την πόρτα του. Πως αντιδράς;
GASΟΛΟΓΙΕΣ #321 | NO STRESS
Παρασκευή, 12 Ιουνίου 2020
“Πως περάσατε χτες;” ρώτησα τον Φωτάκο που είχαν πάει με το παρεάκι βόλτα με τις μοτοσυκλέτες τους, δυο εξακοσάρια και δυο χιλιάρια. “Μια χαρά,” μου λέει, “στην αρχή είχα αγχωθεί μήπως δεν μπορέσω να τους ακολουθήσω αλλά τελικά κατάφερα και έμεινα από πίσω τους.” Όπα παιδιά, αμπραγιάζ λίγο γιατί έχουμε ξεφύγει.
Πολύ χαιρόμαστε που σας βλέπουμε πάνω στα μηχανάκια σας. Άρχισε ν’ ανοίγει ο καιρός από τη μία, είναι και οικονομικότερο μέσο μεταφοράς από την άλλη, δεν θέλει και πολύ να γουστάρει κάποιος δίκυκλο αυτή την εποχή. Το ευχάριστο είναι ότι εκτός από τους all time classic μηχανόβιους, έχουν εμφανιστεί σαν τους χοχλιούς μετά τη βροχή κι αυτοί που μόλις έκαναν τη μετάβασή τους από τους τέσσερις στους δύο τροχούς.
Το όνειρό σου έγινε επιτέλους πραγματικότητα: Πήρες το δίπλωμά σου και κατάφερες να αγοράσεις και το μηχανάκι που λιγουρευόσουν τόσα χρόνια. Τώρα είσαι έτοιμος να αλωνίσεις όλους τους δρόμους και τους όμορφους προορισμούς. Κούνια που σε κούναγε κακορίκο… Η αλήθεια είναι ότι δεν έχεις καν τις βασικές γνώσεις που απαιτούνται για να οδηγείς σωστά μια μοτοσυκλέτα.
“Μηχανάαααακι;;; Καλύτερα να πεθάνω παρά να δω το παιδί να καβαλάει αυτό το μηχάνημα του διαβόλου” αναφώνησε η μαμά μόλις ο μπαμπάς είχε ολοκληρώσει την πρόταση του να αγοράσουν στο Γιαννάκη ένα motocross 50 κυβικών. “Εγώ δεν θα στείλω στον τάφο το γιό μου για να βγάλεις εσύ τα απωθημένα σου” συνέχισε ωρυόμενη.
Είναι κάτι στιγμές που για εμάς τους μοτοσυκλετιστές η επιλογή της δίτροχης αντί της τετράτροχης μετακίνησης επιβεβαιώνεται με πολύ έντονο τρόπο. Στην πρόσφατη έλλειψη καυσίμων, οι τετράτροχοι φίλοι στοιβάζονταν σε ουρές εκατοντάδων μέτρων ενώ ο Γιαννάκης γέμισε το Husqvarna του σε λιγότερο από πέντε λεπτά.
