“Πως περάσατε χτες;” ρώτησα τον Φωτάκο που είχαν πάει με το παρεάκι βόλτα με τις μοτοσυκλέτες τους, δυο εξακοσάρια και δυο χιλιάρια. “Μια χαρά,” μου λέει, “στην αρχή είχα αγχωθεί μήπως δεν μπορέσω να τους ακολουθήσω αλλά τελικά κατάφερα και έμεινα από πίσω τους.” Όπα παιδιά, αμπραγιάζ λίγο γιατί έχουμε ξεφύγει.
Το θέμα είναι να γουστάρουμε. Να χαιρόμαστε τα μηχανάκια μας δίχως να αγχωνόμαστε ή να τρομάζουμε ΠΟΤΕ. Ο καθένας έχει το ρυθμό του ο οποίος εξαρτάται από χίλια δυο πράγματα: από την εμπειρία, τη φυσική του ταχύτητα, τις γνώσεις, τη φυσική και πνευματική του κατάσταση, το ταλέντο, την κατάσταση της μοτοσυκλέτας του, την τύχη και το ρίσκο μεταξύ άλλων. Αυτά τα δύο τελευταία δεν πρέπει να συνδυάζονται ποτέ με τη μοτοσυκλέτα. Δεν αφήνεις τίποτα στην τύχη, δεν παίζεις ρώσικη ρουλέτα. Κανονίζει το παρεάκι να πάτε βόλτα; Τέλεια. Δεν πίνεις, δεν ξενυχτάς, κοιμάσαι νωρίς, ξυπνάς νωρίς, τρως πρωινό και ντύνεσαι στην πένα. Αν είσαι καλά και αισθάνεσαι Valentino Rossi έτοιμος να τους καταπιείς όλους, σούπερ αλλά ψυχραιμία. Αναλογίσου τι θες να κάνεις: εάν η διαδρομή προσφέρεται για καλό στρίψιμο συγκεντρώσου και πήγαινε με το δικό σου ρυθμό αφήνοντας τους γρήγορους της παρέας να φύγουν πολύ μπροστά για να μη σε παρασύρουν και τους αργούς πολύ πίσω για να μη σε καθυστερούν. Δεν είναι ντροπή. Αν στραβοξύπνησες ή είδες κακό όνειρο πήγαινε σαν τουρίστας και χάζεψε το τοπίο ή μην πας καθόλου. Πάλι καμία ντροπή. Και να θυμάσαι: Μάγκας δεν είναι ο πιο γρήγορος αλλά αυτός που έχει πέσει τις λιγότερες φορές.
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 26/10/2011
