Αυτές οι γραμμές που διαβάζετε είναι γραμμένες στην Αθήνα. Ήρθα για όλη αυτή τη βδομάδα (δουλειές σε συνδυασμό με βόλτα) και σήμερα είναι η πρώτη μου μέρα. Στα υπόψη ότι κάποτε έμενα εδώ, μια ολάκερη πενταετία από το ’01 μέχρι το ’06, αλλά πλέον δεν επισκέπτομαι την πρωτεύουσα τόσο τακτικά (άνοιξε κι εσύ μαγαζί και θα δεις πόσο ελεύθερο χρόνο θα έχεις). Την πρώτη μέρα λοιπόν πήγα και επισκέφθηκα έναν από τους βασικότερους προμηθευτές μας, με δύο κεντρικά μαγαζιά και πολλούς χαμογελαστούς υπαλλήλους. Κάποτε πολλούς δηλαδή και κάποτε χαμογελαστούς. Τέλος πάντων, αυτά στο επόμενο επεισόδιο. “Τι πουλάτε περισσότερο αυτό τον καιρό;” ρώτησα τα παιδιά του συνεργάτη μας και τι μου απάντησαν; “Κλειδαριές και ανταλλακτικά διαρρηγμένων βαλιτσών, όπως επίσης και οικονομικά κράνη για να αντικαταστήσουν αυτά που τους έκλεψαν!” Πολλές κλοπές κρανών ρε παιδιά, και εδώ αλλά και στα Χανιά. Και να έκλεβαν τα ακριβά, άντε να το καταλάβω, αλλά τα κουβαδάκια τι τα παίρνουν και τα κάνουν; Σε κάποια μάλιστα που είναι κλειδωμένα πάνω στις μοτοσυκλέτες με περασμένο το κρικάκι κάτω από τη σέλα, οι αθεόφοβοι ελαφροχέρηδες κόβουν με φαλτσέτα τα λουράκια. Εννοείται ότι κράνος που δεν δένει είναι παντελώς άχρηστο.
Μην αφήνετε λοιπόν τα κράνη πάνω στα μηχανάκια. Ποτέ δεν ήταν καλή ιδέα όχι μόνο γιατί κάνουν φτερά χωρίς να πιουν red bull, αλλά και γιατί τα χτυπάει ο ήλιος, μπαίνουν τα νερά της βροχής, τα καυσαέρια, τα σκουπίδια, οι κουτσουλιές των πουλιών και τα κατουράνε οι μεθυσμένοι. Εκτός αν θέλετε να μας βλέπετε συχνά! Πελάαααατεεεες μουουουου!
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 25/1/2012
