Δυστυχώς κλαψ, λυγμ, διακοπές τέλος. Σας γράφω αυτές τις γραμμές από το καράβι της επιστροφής ενός υπέροχου ταξιδιού μέσα και γύρω στην Ελλάδα μας. Να σας εξομολογηθώ ότι πριν φύγω είχα λίγο από το τουπέ του Κρητίκαρου: "τι να μας πούνε μωρέ κι αυτοί, επαέ είναι παράδεισος, έχουνε αυτοί Φαλάσερνα και τσικουδιά και χοχλιούς μπουμπουριστούς;" Η αλήθεια είναι ότι δεν τα έχουν αυτά. Έχουν όμως στο Πήλιο και στη Χαλκιδική κάτι παραλίες που τα Φαλάσερνα μπροστά τους μοιάζουν με κλασομπανιέρα. Έχουν βουνά με πεύκα και έλατα και κυπαρίσσια και καστανιές και οξιές τόσο ψηλά και πράσινα που μόνο σε ντοκιμαντέρ του νάτιοναλ τζεογκράφικ έχετε δει. Έχουν κάτι τσίπουρα εκεί πίσω από τον Όλυμπο τόσο νόστιμα και αρωματικά, που η τσικουδιά μπροστά τους μοιάζει με πετρέλαιο θέρμανσης. Σημειώστε ότι ένα καραφάκι τσίπουρο κοστίζει πέντε ευρώ και έρχεται με τρεις διαφορετικούς πεντανόστιμους μεζέδες σε τεράστια πιάτα. Έχουν δρόμους στη Βουρβουρού, στην Ελασσόνα και αλλού με τέτοια άσφαλτο και τόσο ωραίο στροφιλίκι, που εμείς μόνο στα όνειρά μας έχουμε δει. Και άλλα πολλά που αξίζει να πάτε να δείτε με τα μάτια σας όταν τελειώσετε με τις Πράγες και τα Ντουμπάι. Δυστυχώς μοιράζονται κι αυτοί μαζί μας μερικά ίδια κακά χούγια: όλοι και παντού κυκλοφορούν ξεκράνωτοι και κανείς πουθενά δε βγάζει φλας για κανένα λόγο. Γειά σας ωρέ ξεροκέφαλοι Ελληνάρες!
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 29/8/2012
