Τώρα τελευταία αντλούμε έμπνευση για τα άρθρα μας από τις αρλούμπες που μας λένε οι πελάτες μας. Μιλάμε για κορυφαίες ατάκες, πρέπει να τις μαζέψουμε σε βιβλίο για να γελάσει και ο κάθε πικραμένος! Δεν ξέρουμε τι τους έχει πιάσει τελευταία, αλλά πολλοί θέλουν να αγοράσουν μπουφάν μεγαλύτερο απ’ αυτό που πραγματικά φοράνε.
Έχουν πληθύνει τελευταία αυτοί που έρχονται στο GAS για να αλλάξουν ζελατίνα ή να παραγγείλουν καινούργια μάγουλα σε κράνη δεκαετίας και βάλε. Προσπαθούμε όσο μας παίρνει να τους αποτρέψουμε, όχι για να πουλήσουμε μερικά κράνη παραπάνω αλλά για να αποφύγουντη μέγιστη κοτσάνα. Μερικοί το κατανοούν, κάποιοι όχι: κακό του κεφαλιού τους.
Εμείς οι Gasάδες πιστεύουμε ακράδαντα ότι οι δύο κορυφαίες εταιρείες κατασκευής κρανών είναι οι Arai και Shoei. Για να είμαστε δίκαιοι η σειρά είναι αλφαβητική και όχι ποιοτική, αφού η τεχνογνωσία, τα υλικά και η ποιότητα κατασκευής τους είναι υπεράνω κάθε κριτικής. Μπορεί κάποιοι να αμφισβητούν τα παραπάνω σχόλια αλλά ας φορέσουν τα κράνη που έχουμε δοκιμάσει στη ζωή μας και μετά το ξανασυζητάμε.
Πάμε άλλη μία να το εμπεδώσεις: τα περισσότερα χρήματα που κοστίζει ένα κορυφαίο κράνος από ένα υποδεέστερο δεν πάνε στη φίρμα ή στη “μούρη” αλλά στα καλύτερα υλικά του, στα χρόνια έρευνας και πειραματισμού πριν κατασκευαστεί και σε μύρια πράγματα που δεν μπορείς να πάρεις πρέφα με γυμνό μάτι.
Είμαστε πολύ τυχεροί γιατί ζούμε μια εποχή που βρίθει σπουδαίων εφευρέσεων. Τις περισσότερες τις θεωρούμε δεδομένες και ίσως δεν μας περνούν καν από το μυαλό καθώς τις απολαμβάνουμε: η τυπογραφία (βλέπε το έντυπο που κρατάς), το αεροπλάνο, το πιστολάκι που ισιώνεις το μαλλί, ο ηλεκτρισμός, η μοτοσυκλέτα (αυτή κι αν είναι σπουδαία!), το ίντερνετ, το αποσμητικό για τις μασχάλες…
Αν για μας τους απλούς μοτοσυκλετιστές οι πτώσεις είναι αναπόφευκτες, φαντάσου πόσο συχνά πέφτουν οι αγωνιζόμενοι που οδηγούν συνεχώς στο όριο. Αν έχεις παρακολουθήσει αγώνες Motocross τα τελευταία δυο τρία χρόνια, σίγουρα θα έχεις παρατηρήσει κάτι περίεργα κολάρα που φοράνε στο λαιμό τους αυτοί οι θεοί του MX που φτιάχνουν αμμόλοφους στο πέρασμα τους.
Αυτή τη φορά που πήγαμε ταξίδι στο εξωτερικό πήρα μαζί μου κι ένα GPS. Φοβερό μαραφέτι Σε ρωτάει “που είσαι;” του λες “Μιτάτο”. Σε ξαναρωτάει “που θες να πας;” Του λες “θεία Ζαμπιώ”. Κάνει τους υπολογισμούς του και στο τσακ σου βγάζει το δρομολόγιο, πόση ώρα θα κάνεις να φτάσεις, σε τι υψόμετρο είσαι, πόσα κατσίκια θα συναντήσεις στο δρόμο, και πόσα καλιτσούνια θα σε κεράσει η θεία.
Την πρώτη φορά που μου είπε κάποιος (ο νυν διευθυντής σύνταξης του περιοδικού ΜΟΤΟ) να βάλω ωτοασπίδες στο μηχανάκι αντέδρασα ακριβώς όπως τώρα εσύ. Τον κοίταξα λοξά και του είπα ότι δεν είμαι αγωνιζόμενος, ότι δεν τις χρειαζόμουν σ’ εκείνο το μικρό ταξίδι με το 500άρι σκούτερ, και του τόνισα ότι θέλω να ακούω στο δρόμο την κίνηση, τις κόρνες και να μην αισθάνομαι αποκομμένος από το περιβάλλον. Πολύ σοφά μου χαμογέλασε αντί να με κοροϊδέψει (όπως μου άξιζε) και μου είπε: “Βάλ’ τις και θα με θυμηθείς. 30% λιγότερη κούραση τουλάχιστον.”
Το ελεεινό κρύο συνεχίζεται όμως εσύ είσαι πλέον διαβασμένος: έχουμε μιλήσει στο παρελθόν για αδιάβροχα, για ισοθερμικά εσώρουχα, για γάντια, για τρόπο ντυσίματος με layers, όπως επίσης και για τζάκετ μοτοσυκλέτας και τις διαφορές του Gore-tex με τις υπόλοιπες μεμβράνες αδιαβροχοποίησης. Ένα κομμάτι έμεινε για να συμπληρωθεί το παζλ της χειμερινής ένδυσης: οι μπότες.
Μην ψαρώνεις, ο τίτλος δεν έχει καμία σχέση με αυτό που θα διαβάσεις παρακάτω. Το μόνο που θέλαμε είναι να τραβήξουμε την προσοχή σου. Τώρα που την έχουμε λοιπόν άκου να δεις πως ντυνόμαστε σωστά στο *@#$κρυο που έκανε τις προάλλες, όχι μόνο πάνω στο μηχανάκι αλλά και γενικότερα.