Φέρνει ένας φίλος τις προάλλες στο μαγαζί να δούμε την μοτοσυκλέτα του για να του προτείνουμε διάφορα αξεσουάρ – ξέρετε τώρα, μανέτες αρθρωτές, αντίβαρα χρυσά, καθρέφτες μπάνικους και δε συμμαζεύεται. Βλέπω τα λάστιχά του, πιο τελειωμένα πεθαίνεις. Το πίσω ήταν πιο καραφλό από τον Γκουζγκούνη, το μπροστινό είχε πιο πολλές ρυτίδες από την προγιαγιά της λάλης μου που έφυγε εκατόν πέντε χρονών.
Δύο φορές την εβδομάδα πηγαίνω με την μοτοσυκλέτα μου από τα Χανιά στον Πλατανιά, την δεύτερη χειρότερη ώρα της ημέρας – στις έξι και μισή το απόγευμα. Η απολύτως χειρότερη ώρα είναι στις τρεις το μεσημέρι, όπου όλοι ξαμολιούνται στις παραλίες κουρασμένοι από την πρωινή εργασία, νταγκλαρισμένοι από το φαγητό και λαλημένοι από τη ζέστη.
Μας ευχαριστεί πάρα πολύ που βλέπουμε πολλούς νέους μπαμπάδες και μαμάδες να ενδιαφέρονται για κρανάκι των παιδιών τους και ρωτάνε με μεγάλο ενδιαφέρον τις διαφορές στα υλικά και την ποιότητα. Όχι πως δεν βλέπουμε πια τα γνωστά τρικάβαλα με το παιδί “σάντουιτς” ανάμεσα στο μπαμπά και τη μαμά ή το παιδί όρθιο πάνω στην ποδιά του σκούτερ ή το παπιού έτοιμο να γίνει ο αερόσακος του πατέρα του, αλλά τέλος πάντων είναι πολύ πιο αραιά τα κουτά αυτά κρούσματα.
Πλένεις το μηχανάκι στην αυλή με λάστιχο και σαπουνάδα και μετά το βλέπεις και χαμογελάς. Το πας την επόμενη φορά σε κάποιον επαγγελματία μερακλή που ξέρει τα μυστικά του πλυσίματος (ο Vasilis είναι ένας απ’ αυτούς, ψάχτε τον) και το παίρνεις και κλαις γιατί δεν το αναγνωρίζεις: ούτε καινούργιο δεν ήταν έτσι. Γιατί δεν μπορείς να το πετύχεις κι εσύ; Διότι δεν εκμεταλλεύεσαι τη βοήθεια της χημείας. Άκου και σημείωνε:
Καθώς οδηγούσαμε τα παπιά με τους φίλους μας από το ΜΟΤΟ τις προάλλες, γεννήθηκαν διάφορες σκέψεις στο δρόμο. Υπενθυμίζουμε ότι έγινε ένα συγκριτικό παπιών όχι σε συνθήκες πόλης αλλά εκδρομής στο βουνό.
Πριν από λίγες μέρες κατέβηκαν από την Αθήνα οι πρώην συνάδελφοι και φίλοι μας από το περιοδικό ΜΟΤΟ, για ένα συγκριτικό τεστ μοτοσυκλετών πολύ διαφορετικό. Όταν μας κάλεσαν να πάμε μαζί τους για εντούρο στο καταφύγιο του Καλλέργη, στα Αμμουτσερά των Λευκών Ορέων και όπου αλλού μας βγάλει ο δρόμος ΜΕ ΠΑΠΙΑ φαντάστηκα ότι θα βαριόμουν αφόρητα.
Την προηγούμενη βδομάδα ξεκινήσαμε να περιγράφουμε τη διαδικασία κατασκευής των κορυφαίων μοντέλων της AGV, όπως την είδαμε ιδίοις όμμασι κατά την επίσκεψή μας στο ιταλικό εργοστάσιο. Μετά την πολύ ενδιαφέρουσα δημιουργία του κελύφους από την όμορφη κοκκινομάλλα, ένας τζουτζούκος παππούλης τα έπιανε ένα ένα και τα έβαζε στην ηλεκτρονική ζυγαριά.
Οι σούπερ φιλόξενοι ιταλοί της Dainese, εκτός από την ξενάγηση στα κεντρικά τους στη Vicenza μας πήγαν και μια βόλτα ως την κοντινή κωμόπολη Campodoro για να δούμε πως κατασκευάζονται οι κορυφαίες σειρές της AGV, η οποία για όσους δεν γνωρίζουν ανήκει στον όμιλο Dainese από το 2007.
Λέγαμε την προηγούμενη εβδομάδα πόσο καλοκουρδισμένο είναι το σύστημα της Dainese, από την ιδέα και το σχεδιασμό έως το τελικό πακετάρισμα. Την ημέρα που ήμασταν εκεί, έτυχε να παραλαμβάνουν μία νταλίκα δερμάτινες φόρμες και μπουφάν.
Την προηγούμενη βδομάδα είχαμε την τιμή να μας καλέσει η μαμά Dainese στην Vicenza στην Ιταλία, για να μας παρουσιάσουν μέρος της καινούργιας κολεξιόν της, αλλά και για να μας δείξουν πως κατασκευάζονται τα κορυφαία κράνη (Pista και Corsa) της θυγατρικής της AGV.
-w_1000.jpeg "GASΟΛΟΓΙΕΣ #452 | ΣΩΣΤΟ TIMING")
