Φέρνει ένας φίλος τις προάλλες στο μαγαζί να δούμε την μοτοσυκλέτα του για να του προτείνουμε διάφορα αξεσουάρ – ξέρετε τώρα, μανέτες αρθρωτές, αντίβαρα χρυσά, καθρέφτες μπάνικους και δε συμμαζεύεται. Βλέπω τα λάστιχά του, πιο τελειωμένα πεθαίνεις. Το πίσω ήταν πιο καραφλό από τον Γκουζγκούνη, το μπροστινό είχε πιο πολλές ρυτίδες από την προγιαγιά της λάλης μου που έφυγε εκατόν πέντε χρονών. “Μην ανησυχείς,” μου λέει, “έχω προγραμματίσει να τα αλλάξω τον Σεπτέμβριο για να έχω όλο τον χειμώνα μπροστά μου.” Όπα. Τι θέλει να πει ο ποιητής;
Η αλήθεια είναι αυτό δεν είναι εντελώς παράλογο. Όντως, ο ήλιος κάνει κακό στα ελαστικά και καλό θα ήταν να τα βλέπει όσο γίνεται λιγότερο. Όμως υπάρχει δείκτες φθοράς σε όλα τα λάστιχα, όπου μόλις φανούν απαιτείται επειγόντως αλλαγή ασχέτως τι μήνας του χρόνου είναι και τι θερμοκρασία επικρατεί. Επίσης ας μην ξεχνάμε ότι το εβδομήντα τοις εκατό των μοτοσυκλετιστών της Κρήτης (και λίγο λέμε αλλά τέλος πάντων) κυκλοφορούν μόνο το καλοκαίρι και παροπλίζουν τα μηχανάκια τον χειμώνα. Άρα δεν υπάρχει λόγος να αλλάξουν λάστιχα που θα κάτσουν σε ένα γκαράζ πέντε μήνες. Αντιθέτως, αν δεν έχεις καινούργια φρέσκα λάστιχα το καλοκαίρι για να φρενάρεις στην πόλη χωρίς να κάνεις πατινάζ, για να τους έχεις εμπιστοσύνη όταν στρίβεις με την παρέα στις κυριακάτικες σβέλτες ημερήσιες εκδρομές, για να μην ανησυχείς αν θα σε βγάλουν ή όχι στην δεκαήμερη εκδρομή με την κοπέλα σου που θα αλωνίσετε την Ελλάδα ή τα εξωτερικά – αν όχι στο ζενίθ της χρήσης της μοτοσυκλέτας σου, τότε πότε;
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 26/6/2014