Το ευχάριστο είναι ότι έχει βρέξει πάρα πολύ μέχρι τώρα και έχουν καθαρίσει οι δρόμοι από τη γλίτσα (σκόνη, χώματα, ξεραμένα λάδια και πετρέλαια) του φθινοπώρου. Όμως αν δεν δώσετε ιδιαίτερη σημασία στην προσοχή που απαιτείται στο βρεγμένο οδόστρωμα, θα φάτε κάτι μπίστους σαν αυτή του Cal Crutchlow που διέλυσε τον αστράγαλό του και τώρα περπατάει σαν τον Νιόνιο από τον Καραγκιόζη.
Νταν νταν πιστολιές. Ήρθε η ώρα πάλι να πάμε να κόψουμε την γουρλίδικη Gasόπιτά μας για δέκατη συνεχόμενη χρονιά! Είκοσι τέσσερα άτομα ξεκινήσαμε το 2011 (με μια βρόχα που θυμόμαστε ακόμα), πάνω από διακόσια ξεκίνησαν πέρυσι. Ξεκινήστε να ετοιμάζετε τα εργαλεία μαγκάκια, την Κυριακή 19 του μήνα θα τρίξουν τα τζάμια σ’ όλα τα κτίρια της Κισσάμου από τα μαρσαρίσματα.
Στην Κίνα από το έτος του Χοίρου περνάνε στο έτος του Λευκού Μεταλλικού Αρουραίου(!). Κι εμείς περνάμε στο 2020, το οποίο θα είναι σίγουρα καλύτερο από κάθε προηγούμενο. Ξέρεις γιατί; Καταρχάς διότι τώρα έχεις περάσει περισσότερα και είσαι πιο έμπειρος. Το δίχως άλλο. Αλλά κυρίως επειδή από αύριο κιόλας θα ξυπνήσεις και θα γίνεις καινούργιος.
Όχι δηλαδή πείτε μας, τυχαίνουν μόνο σε μας ή συμβαίνει και σε σας; Έρχονται που λέτε να μας πούν τα κάλαντα τα πιτσιρίκια την παραμονή των Χριστουγέννων, όχι ένα και δυο αλλά λαός πολύς γιατί όσο να ‘ναι, μαγαζί σε κεντρικό δρόμο, καταλαβαίνετε, και η κουτσή Μαρία περνάει, από κλαρίνα μέχρι boombox που θα ψάρωνε λοκάλι από το Bronx.
Μετά από λαϊκή απαίτηση, αναδημοσιεύουμε προηγούμενο άρθρο μας για να λυθεί κάθε απορία. Γεγονός αδιαμφισβήτητο: Όλα τα κράνη του κόσμου, είτε είναι κατασκευασμένα από fiberglass, carbon, dyneema, aramid, πολυκαρμπονικό θερμοπλαστικό, διαμάντια, γραφένιο ή νανοσωλήνες άνθρακα, λήγουν. Ακούστε γιατί.
Από το λατινικό talis qualis προέρχεται η ιταλική λέξη, η οποία κυριολεκτικά σημαίνει «αυτός ο οποίος», αλλά μεταφορικά οι Ιταλοί (κι εμείς) την χρησιμοποιούμε ως «πανομοιότυπος», «φτυστός». Γιατί το λέμε αυτό;
Μπήκε σήμερα το πρωί ένας ευγενέστατος κύριος, ο οποίος επιθυμούσε να αλλάξει την εσωτερική επένδυση στο (ακριβό κάποτε) κράνος του. Όταν τον πληροφορήσαμε ότι η επένδυση στο συγκεκριμένο κράνος δεν είναι αφαιρούμενη και ως εκ τούτου δεν αλλάζει, πήρε ένα ανοιχτό κίτρινο χρώμα. Κοιτάξαμε το ταμπελάκι στο εσωτερικό του όπου αναγράφεται η ημερομηνία κατασκευής και διαπιστώσαμε ότι κατασκευάστηκε εννέα χρόνια και τρεις μήνες πριν
Ζαχαρώνεις βδομάδες και μήνες τις ονειρεμένες μπότες σου, κάνεις έρευνα αγοράς, διαβάζεις γνώμες και απόψεις από όλο τον κόσμο, τα σκας χοντρά, τις αγοράζεις, ήρθε και η πρώτη βόλτα, φτου να μη σε ματιάσουν – ίδιες με του Vinalez είναι! Μόνο που, να πάρει η ευχή να πάρει, έπρεπε να τις είχες πάρει μισό νούμερο μεγαλύτερες γιατί βρίσκει λίγο το δάχτυλο μπροστά (ειδικά με τα νύχια άκοφτα).
Μόλις επιστρέψαμε από ταξίδι αναψυχής και ολίγον επαγγελματικό στην όμορφη Θεσσαλονίκη, και ομολογώ ότι με εντυπωσίασαν δύο πράγματα. Το πρώτο είναι ότι όλοι οι μοτοσυκλετιστές που είδα την εβδομάδα αυτή (και είδα πάρα πολλούς) φορούσαν κράνη.
Η σοβαρότητα και η υπευθυνότητα μιας εταιρείας φαίνεται από την ομοιογένεια και αντιστοιχία που έχουν όλες οι δραστηριότητές της: ό,τι και να κάνει είναι ποιοτικό και μελετημένο. Στην περίπτωση της Dainese (ιδιοκτήτρια και της AGV), αρκετές φορές και πρωτοποριακό.
