Μπήκε σήμερα το πρωί ένας ευγενέστατος κύριος, ο οποίος επιθυμούσε να αλλάξει την εσωτερική επένδυση στο (ακριβό κάποτε) κράνος του. Όταν τον πληροφορήσαμε ότι η επένδυση στο συγκεκριμένο κράνος δεν είναι αφαιρούμενη και ως εκ τούτου δεν αλλάζει, πήρε ένα ανοιχτό κίτρινο χρώμα. Κοιτάξαμε το ταμπελάκι στο εσωτερικό του όπου αναγράφεται η ημερομηνία κατασκευής και διαπιστώσαμε ότι κατασκευάστηκε εννέα χρόνια και τρεις μήνες πριν. «Και τι έγινε;» μας ρώτησε, πάντα ευγενέστατα. «Αν αγόραζα μία ηλεκτρική κουζίνα και μου έλεγε ο έμπορος ότι θα έληγε στα πέντε χρόνια, δεν θα την επέλεγα.»
Έλα μου ντε όμως που τα κράνη δεν είναι ούτε κουζίνες, ούτε πλυντήρια, ούτε αυτοκίνητα, ούτε απορροφητήρες. Όσο ακριβό και αν ήταν, μόλις περάσει ο αδυσώπητος χρόνος πρέπει να αντικατασταθεί, όσο δύσκολο και αν φαίνεται σε μερικούς ιδιοκτήτες. Ούτε οι εταιρείες έχουν την υποχρέωση να συνεχίζουν να παράγουν και να κρατούν σε στοκ ανταλλακτικά για μοντέλα τους τα οποία έχουν προ πολλού καταργηθεί. Εννοείται ότι αν το δίχρονο παιδί σας το ρίξει στο χαλί και σπάσει την ζελατίνα και τον μηχανισμό που την κρατάει θα την αλλάξετε, εάν το κράνος είναι σχετικά φρέσκο. Εννοείται ότι θα αλλάξετε τα μάγουλα και την εσωτερική επένδυση εάν από την πολλή χρήση έχουν «κάτσει» ή αν τα έχει φάει ο σκύλος από την απλώστρα (συχνό φαινόμενο).
Δεν υπάρχει όμως κανένας λόγος να επενδυθεί ούτε ένα ευρώ σε κράνη που έχουν λήξει, εκτός και αν για συναισθηματικούς λόγους θα διακοσμήσουν κάποιο ράφι. Για το καλό σας μην το κάνετε. Εάν σας ενδιαφέρει καθόλου…
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 13/12/2019
