Παρατηρώντας την υπεραυξημένη ζήτηση των αδιάβροχων αυτή την εποχή σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, συμπεραίνουμε ότι οι περισσότεροι αναβάτες (και αναβάτριες ε;) δεν θα μασήσουν με τη βροχή φέτος και θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούν τα μηχανάκια τους το χειμώνα. Είναι άλλωστε γνωστό εξ αρχαιοτάτων χρόνων ότι το νερό δεν τραυμάτισε ποτέ κανέναν (εκτός από κάτι τσουνάμια αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία). Ποια είναι τα απαραίτητα σύνεργα του ατρόμητου στην καταιγίδα μηχανόβιου;
Κάποτε πίστευα πολύ στον άνθρωπο και στη δυναμική που κρύβει ο καθένας μέσα του για να λειτουργεί ως … άνθρωπος. Με εξυπνάδα, λογική και τη φυσιολογική (στη θεωρία) τάση να κάνει πράγματα που συμφέρουν τον εαυτό του αλλά ταυτόχρονα και τους άλλους, μιας και αυτά τα δύο συμφέροντα πάνε πάντα πακέτο. Πάπαλα όμως, αυτή η ελπίδα έχει καταρρεύσει προ πολλού.
Ξέρετε ποιο είναι το τελευταίο σουξέ γκράντε που ακούμε συχνά; “Θέλω ένα κράνος μοτοσυκλέτας μικρό και ελαφρύ.” Από την αρχή της πολύχρονης (!) ιστορίας μας αρκετοί ήθελαν ένα “μικρό και ελαφρύ”, τώρα τελευταία όμως τα ζητάνε καθημερινά. Η απάντηση είναι ίδια με αυτή του “θέλω μία Μόνικα Μπελούτσι, ελληνίδα, να μαγειρεύει χοχλιούς κοκκινιστούς, να πλένει στο χέρι και να της αρέσει το σίδερο.”
Μας αρέσει να αντλούμε έμπνευση για τα άρθρα μας από τις αρλούμπες που μας λένε οι πελάτες μας. Μιλάμε για κορυφαίες ατάκες, πρέπει να τις μαζέψουμε σε βιβλίο για να γελάσει και ο κάθε πικραμένος. Το τελευταίο που τους έχει πιάσει είναι ότι θέλουν να αγοράσουν μπουφάν δύο νούμερα μεγαλύτερο από το κανονικό τους. Έχουν γίνει ομηρικές μάχες (“αυτό θέλω”, “όχι δεν στο πουλάω”, “όχι θα το πάρω”) και παρόλα αυτά εξακολουθούν κάποιοι να τα θέλουν μεγαλύτερα. Ακούστε να δείτε τι συμβαίνει.
Μετά από λαϊκή απαίτηση αναγκαζόμαστε να θίξουμε, για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά, ένα θέμα για το οποίο διερωτάται πολύς κόσμος: το σεξ πάνω σε μοτοσυκλέτα εν κινήσει. Κατ’ αρχάς ο (τελείως άμυαλος) αναβάτης πρέπει να έχει την αυτοσυγκέντρωση μοναχού Σαολίν για να κοιτάζει μπροστά και πλάι από το κορίτσι ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ώστε να μη γίνουν ήχος και φως στην πρώτη στροφή.
Το ευχάριστο είναι ότι έχουμε ακόμα καλοκαίρι στα Χανιά. Φαίνεται από τους τουρίστες, φαίνεται από τα κοντομάνικα και τα σορτσάκια, φαίνεται από τον ήλιο που ζεματάει ακόμα τα περισσότερα μεσημέρια. Όμως ήρθαν οι πρώτες βροχές και αν δεν δώσετε ιδιαίτερη σημασία στην προσοχή που απαιτείται, θα φάτε κάτι σουπίδια που δεν θα ξέρετε από πού σας ήρθαν.
Μετά από πολυετείς έρευνες, πειράματα, αναλύσεις και εργαστηριακές μετρήσεις, καταλήξαμε και θα σας ενημερώσουμε για τα άκρως επιστημονικά μας συμπεράσματα. Παρατηρήσαμε λοιπόν ότι υπάρχει μία αντιστοιχία ύφους, στυλ και κουλτούρας ανάμεσα στις μοτοσυκλέτες που επιθυμούν οι αναβάτες και τις ερωτικές συντρόφους που επιλέγουν.
Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε βάλαμε με το κορίτσι δυο πετσέτες για τη θάλασσα σε μια τσάντα, από ένα ζευγάρι πέδιλα και μια αλλαξιά ρούχα (και από ένα βρακί, μη μας περάσετε για γύφτους) και πήγαμε με τη «θεία» (την αθάνατη μηχανάρα μου) στην κοντινή και ιδιαίτερη Παλιόχωρα.
Δύο φορές την εβδομάδα πηγαίνω με την μοτοσυκλέτα μου από τα Χανιά στον Πλατανιά, την δεύτερη χειρότερη ώρα της ημέρας – στις έξι και μισή το απόγευμα. Η απολύτως χειρότερη ώρα είναι στις τρεις το μεσημέρι, όπου όλοι ξαμολιούνται στις παραλίες κουρασμένοι από την πρωινή εργασία, νταγκλαρισμένοι από το φαγητό και λαλημένοι από τη ζέστη.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι μοτοσυκλέτες προσφέρουν χαρά και ευχαρίστηση (πάντα), αλλά είναι και μερικά πράγματα που δεν σας έχουν πει. Όπως, κατ’ αρχάς, ότι δεν θα έχετε συνήθως καθόλου χώρο να βάλετε όσα θέλετε. Κορίτσια: τρίτο ζευγάρι παπούτσια, πιστολάκι, τρέσα και σίδερο ξεχάστε τα ή βρείτε έναν με διπλοκάμπινο Hilux. Κρατάτε στο χέρι σοκολάτα και νερό; Φάτε τη και πιείτε το και πάμε.
