Ο Guy Martin είναι από τους διασημότερους εγγλέζους αγωνιζόμενους, δημοφιλής για την ταχύτητά του και τον εκρηκτικό χαρακτήρα του. Αφιερώνουμε το παρακάτω μήνυμα προς τους θαυμαστές του, σε όλους όσους σνομπάρουν ακόμα και το βασικό προστατευτικό εξοπλισμό, θεωρώντας ότι “αν πέσεις, ό,τι και να φοράς δεν τη βγάζεις”.
Πριν από κάμποσο καιρό ο φίλος μου ο Δάσκαλος με τον Κουρέα μου είπαν ότι είχαν κάνει μία μαγκιά στις σέλες των μοτοσυκλετών τους. Εμπνεόμενοι από τις σέλες των ποδηλάτων, έσκαψαν ελαφρώς στο αφρώδες μια μικρή λωρίδα κατά μήκος της και ακριβώς στο κεντρικό σημείο της εκεί που πατάνε τα αντρικά γεννητικά όργανα, για να προφυλάξουν τον προστάτη τους από τη συνεχής πίεση.
Τις προάλλες έπεσε ο Γιάννης (φίλος) με το Ducati του, μέσα στην πόλη. Ευτυχώς δεν έπαθε τίποτα, αν και μια εβδομάδα μετά, ως συνεπιβάτης στο παπί που οδηγούσε η γυναίκα του, χτύπησε ελαφρά το γόνατό του σε μία πόρτα ταξί που άνοιξε ξαφνικά. Ρε γαμώτο, σκέφτομαι, έχω να πέσω πολύ καιρό και μάλλον πλησιάζει η ώρα μου.
Μπήκε τις προάλλες ο κουμπάρος μου ο Στέλιος στο μαγαζί ταραγμένος και αναψοκοκκινισμένος. “Σου έχω θέμα για το chillin” μου λέει. “Έλα ρε, για πες”. ”Ανέβαινα στη δουλειά το πρωί, προς το Πολυτεχνείο, και με προσπερνάει από εξωτερική πατητός ένας τύπου πατέρας, με το γιό του ξεκράνωτο πίσω, προφανώς για να προλάβει το δημοτικό που είχαν αργήσει. Να γράψεις να τον κάνεις ρόμπα μπας και βάλει μυαλό.”
Εξηγούσαμε προχτές σε έναν κύριο πως λειτουργεί το καινούργιο του καταπληκτικό κράνος - ωραίος τύπος, ενημερωμένος, ευγενικός, χαμογελαστός, με έναν αέρα ποιότητας που σπάνια πια συναντάς απέναντί σου και όταν τον βλέπεις χαίρεσαι εξ’ ανακλάσεως.
Δύο φορές την εβδομάδα πηγαίνω με την μοτοσυκλέτα μου από τα Χανιά στον Πλατανιά, την δεύτερη χειρότερη ώρα της ημέρας – στις έξι και μισή το απόγευμα. Η απολύτως χειρότερη ώρα είναι στις τρεις το μεσημέρι, όπου όλοι ξαμολιούνται στις παραλίες κουρασμένοι από την πρωινή εργασία, νταγκλαρισμένοι από το φαγητό και λαλημένοι από τη ζέστη.
Πριν από λίγες μέρες κατέβηκαν από την Αθήνα οι πρώην συνάδελφοι και φίλοι μας από το περιοδικό ΜΟΤΟ, για ένα συγκριτικό τεστ μοτοσυκλετών πολύ διαφορετικό. Όταν μας κάλεσαν να πάμε μαζί τους για εντούρο στο καταφύγιο του Καλλέργη, στα Αμμουτσερά των Λευκών Ορέων και όπου αλλού μας βγάλει ο δρόμος ΜΕ ΠΑΠΙΑ φαντάστηκα ότι θα βαριόμουν αφόρητα.
Προσπαθούσα να σκεφτώ τι μου προκάλεσε μεγαλύτερο ενθουσιασμό σε αυτό το ταξίδι στην Ιταλία και την επίσκεψή μου στη Dainese, και δεν μπορούσα να καταλήξω. Από την μία σκεφτόμουν όλα αυτά τα ολοκαίνουργια προϊόντα που είναι σχεδιαστικά άψογα, εφαρμόζοντας παράλληλα νέες τεχνολογίες πολύ χρήσιμες σε εμάς τους μοτοσυκλετιστές. Μετά σκεφτόμουν τα συστήματα αυτοματισμού όσον αφορά τις παραγγελίες και τον τρόπο διανομής τους.
Πριν κάνα μήνα χτυπάει το τηλέφωνο: “Καλημέρα, ο Γιώργος; Είμαι ο Κωνσταντίνος από την Dainese.” Η Dainese είναι η νούμερο ένα εταιρεία στο κόσμο στην κατασκευή εξοπλισμού αναβάτη μοτοσυκλέτας, όσον αφορά τη γκάμα, την ποιότητα, την τεχνογνωσία, την αναγνωρισιμότητα, και πάει λέγοντας. Πέρα από τους αναβάτες μοτοσυκλέτας ντύνουν και αναβάτες ιππασίας, ποδηλατικού downhill, ski, jet ski, καθώς και αστροναύτες της NASA.
Καβαλάμε μηχανάκια πάνω από είκοσι χρόνια ο καθένας (για δες ρε πως μεγαλώσαμε!). Ήταν δουλειά μας να τα δοκιμάζουμε και να γράφουμε γι’ αυτά, κι έχουμε οδηγήσει από το πιο ταπεινό παπί μέχρι τα πιο άγρια βρωμόγκαζα του πλανήτη. Σίγουρα δεν τα ξέρουμε όλα, έχουμε ζήσει όμως αρκετά πράγματα και μπορούμε να σας μεταφέρουμε το ζουμί της εμπειρίας όλων αυτών των χρόνων σε κάτι παραπάνω από ένα δεκάλεπτο.
-w_1000.jpeg "GASΟΛΟΓΙΕΣ #500 | ΑΛΕΡΤΟΣ!")
-w_1000.jpeg "GASΟΛΟΓΙΕΣ #490 | ΣΤΟΥ ΚΟΥΦΟΥ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ")
