GASΟΛΟΓΙΕΣ #490 | ΣΤΟΥ ΚΟΥΦΟΥ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ

Μπήκε τις προάλλες ο κουμπάρος μου ο Στέλιος στο μαγαζί ταραγμένος και αναψοκοκκινισμένος. “Σου έχω θέμα για το chillin” μου λέει. “Έλα ρε, για πες”. ”Ανέβαινα στη δουλειά το πρωί, προς το Πολυτεχνείο, και με προσπερνάει από εξωτερική πατητός ένας τύπου πατέρας, με το γιό του ξεκράνωτο πίσω, προφανώς για να προλάβει το δημοτικό που είχαν αργήσει. Να γράψεις να τον κάνεις ρόμπα μπας και βάλει μυαλό.”

Όχι, δεν πρόκειται να ξαναγράψουμε για αυτούς. Μας πήρε κάμποσα χρόνια αλλά, εεεεχμ, ώριμοι πλέον, έχουμε καταλάβει ότι αυτοί δεν χαμπαριάζουν τίποτα. Ο απρόσωπος λόγος και η γραφή περνάει από πάνω τους για λίγα δευτερόλεπτα, συμφωνούν σε όλα, τα ξέρουν (αλήθεια λένε), και ξανά μανά τα ίδια. Αυτού του είδους οι άνθρωποι, άντρες γυναίκες δεν έχει διαφορά, συμπεριφέρονται με την ίδια επιπολαιότητα σε όλα: στις φιλικές και ερωτικές τους σχέσεις, στην οδήγηση, στα χόμπι τους, στα παιδιά τους, στους γονείς τους, στους σερβιτόρους.

Αν σχετίζεστε με κάποιον τέτοιο βάλτε αθλητικά και τρέξτε μακριά όσο πιο γρήγορα μπορείτε. Δεν μπορεί να τους αλλάξει κανείς εκτός από τον ίδιο τον εαυτό τους. Και βέβαια κανένας τους δεν υποπτεύεται ότι κάτι πάει λάθος , τα φορτώνουν όλα στους άλλους – φταίει το κράτος, η άδικη κοινωνία, οι άλλοι που δεν τους καταλαβαίνουν ποτέ, ο Θεός, οι Παναθηναϊκοί… Κατά βάθος δεν φταίνε ούτε οι ίδιοι, αλλά ούτε ψυχολόγοι είμαστε, ούτε τα παιδικά τους απωθημένα είμαστε υποχρεωμένοι να φορτωθούμε. Τα γεγονότα που τους συμβαίνουν όμως, θα τους στρώσουν θέλοντας και μη. Με τη ρώσικη ρουλέτα δεν κερδίζεις πάντα. Παλιοζωή…

Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 16/4/2015