Πόσο εκνευρίζομαι με τη λογική (τύπου) κάποιων ανθρώπων, δε μπορώ να σας περιγράψω. Ειδικά με κάτι γκομενίτσες και κλαρινογαμπρούς φλωράτζες οι οποίοι από τη μία κρυώνουν κι από την άλλη βγαίνουν έξω, είτε να οδηγήσουν, είτε να πάνε για ποτό, με ρούχα μοντέλου σε καλλιστεία.
Στο τέλος κάθε χρόνου οι περισσότερες εταιρείες κάνουν απογραφή. Μετράνε το στοκ στην αποθήκη τους, βλέπουν τα έσοδα και τα έξοδα, και κάνοντας αποτίμηση της χρονιάς που πέρασε χαράζουν την πορεία τους για την επόμενη. Έχεις σκεφτεί να το κάνεις κι εσύ;
Εξηγούσαμε προχτές σε έναν κύριο πως λειτουργεί το καινούργιο του καταπληκτικό κράνος - ωραίος τύπος, ενημερωμένος, ευγενικός, χαμογελαστός, με έναν αέρα ποιότητας που σπάνια πια συναντάς απέναντί σου και όταν τον βλέπεις χαίρεσαι εξ’ ανακλάσεως.
Την προηγούμενη βδομάδα παρακολουθήσαμε ένα εντατικό διήμερο σεμινάριο για να βελτιώσουμε το ηλεκτρονικό κατάστημά μας, www.gasmoto.gr. Όχι αισθητικά ή λειτουργικά, διότι είναι πανέμορφο και πανεύκολο και δεν το λέμε μόνο εμείς αλλά οι εκατοντάδες επισκέπτες του και αγοραστές, από την Κομοτηνή μέχρι την Ιεράπετρα.
Κάθε αρχή του χρόνου συνήθως σηματοδοτεί για τον καθένα μας ένα νέο ξεκίνημα – ένα στόχο. Άλλος θέλει να γίνει φιγουρίνι και να χάσει τα πενήντα περιττά κιλά του, άλλος ονειρεύεται να βρει μια καινούργια καλύτερη δουλειά, άλλη να απαλλαγεί από την άθλια σχέση της, άλλος να γίνει καλύτερος αναβάτης και να μη στουκάρει συχνά…
Σπουδαίο πράγμα. Και απαραίτητο. Χρειάζεται που και που να διακόπτουμε από τη ρουτίνα και το άγχος, τον απαίσιο ήχο του ξυπνητηριού, την κατεβασμένη φάτσα μέχρι τη δουλειά, τα μούτρα κατά τη διάρκειά της. Και την κίνηση, και τον όχλο που έχει τρελαθεί από τη ζέστη και την παράνοια, και τα τηλέφωνα... Ναι, οι διακοπές είναι απαραίτητες.
Ε όχι, νισάφι πια με την καραμέλα της οικονομικής δυσκολίας και πόσο χάλια περνάμε τώρα. Άη σιχτίρι δηλαδή. Δεν μιλάμε για τους άνεργους γονείς, ή τους κάπως μεγαλύτερους σε ηλικία που έμειναν μετά από δεκαετίες χωρίς δουλειά λίγο πριν τη σύνταξη και πραγματικά ζορίζονται – ευχόμαστε να τους πάνε όλα πιο πρίμα σύντομα. Μιλάμε για αυτούς που μπορούν να κάνουν ένα κάρο πράματα και θάματα αλλά δεν τα πραγματοποιούν επειδή θεωρούν ότι χρειάζονται πολλά χρήματα που δεν υπάρχουν πλέον.
Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν μια ολόκληρη ζωή ογδόντα ή παραπάνω ετών, αδυνατώντας να καταλάβουν ότι τελικά τα πράγματα είναι τόσο, μα τόσο απλά. Όχι, δεν είμαστε ούτε ο Νόαμ Τσόμσκι, ούτε ο Σωκράτης. Εμείς τα Gasάκια όμως με το φτωχό μυαλό μας, θεωρούμε ότι το νόημα της ζωής του κάθε ανθρώπου είναι το να είναι χαρούμενος και χρήσιμος. Κάθε επιλογή μας να παίρνεται με γνώμονα αυτό. Τίποτα λιγότερο, τίποτα παραπάνω.
Είναι πολύ λίγες οι χαμογελαστές φάτσες σήμερα. Περπατήστε στο κέντρο ένα πρωί και χαζέψτε μούρες – οι περισσότερες θα είναι κατεβασμένες, αγχωμένες, μουτρωμένες, ανήσυχες, αρνητικές, σφιγμένες. Ακόμα και τα παιδάκια μου φαίνεται ότι έχουν χάσει λίγο το κέφι τους αλλά δεν βλέπω πλέον πολλά στο δρόμο κι έτσι δεν ορκίζομαι γι’ αυτά.
Δεν ξέρουμε που θα πάμε διακοπές φέτος. Όλα θα εξαρτηθούν φυσικά από το πόσο μπαγιόκο θα έχει περισσέψει εκεί, τέλος Ιουλίου, Αύγουστο ή Σεπτέμβριο για να πάμε κανένα ταξιδάκι. Δεν ξέρω αν προσέξατε αλλά στην προηγούμενη πρόταση δεν είπαμε “αν” θα πάμε διακοπές, αλλά “που”. Διότι τις θεωρούμε εντελώς απαραίτητες για όλους – είναι ακριβώς αυτό που ονομάζονται: ολιγοήμερη διακοπή από άγχος, στρες, σκοτούρες και βάσανα.
_1000.jpeg "GASΟΛΟΓΙΕΣ #476 | ΑΠΟΓΡΑΦΗ")
