Ε όχι, νισάφι πια με την καραμέλα της οικονομικής δυσκολίας και πόσο χάλια περνάμε τώρα. Άη σιχτίρι δηλαδή. Δεν μιλάμε για τους άνεργους γονείς, ή τους κάπως μεγαλύτερους σε ηλικία που έμειναν μετά από δεκαετίες χωρίς δουλειά λίγο πριν τη σύνταξη και πραγματικά ζορίζονται – ευχόμαστε να τους πάνε όλα πιο πρίμα σύντομα. Μιλάμε για αυτούς που μπορούν να κάνουν ένα κάρο πράματα και θάματα αλλά δεν τα πραγματοποιούν επειδή θεωρούν ότι χρειάζονται πολλά χρήματα που δεν υπάρχουν πλέον. Αν το κοιτάξουν λίγο βαθύτερα όμως, θα δουν ότι κατά βάθος το πρόβλημα είναι εσωτερικό μέσα τους και όχι εξαιτίας των εξωτερικών συνθηκών.
Γιατί αν είσαι καλά μέσα σου, χωρίς ανασφάλειες και ψεύτικες φοβίες, παίρνεις το ταίρι σου, τον κολλητό σου, τη μάνα σου, τον πατέρα σου, τη γειτόνισσα ή το πιο σημαντικό άτομο που έχετε να τα πείτε τόσο καιρό – τον εαυτό σου, και περπατάς μια βόλτα στο λιμάνι ως το φάρο και αισθάνεσαι ευλογημένος. Αν θέλεις την αράζεις και σε μια προβλήτα με μια μπιρίτσα από το περίπτερο και την περνάς φίνα. Παίρνεις τον παραλιακό περίπατο με τα πόδια ή το ποδήλατο από τη Νέα Χώρα μέχρι τους Αγίους Αποστόλους, απογευματάκι δίπλα στη θάλασσα και αισθάνεσαι ευλογημένος. Ή κατεβαίνεις από το Γουβερνέτο μέχρι τη θάλασσα. Τζάμπα.
Αν έχεις είκοσι ευρώ παίρνεις μοτοσυκλέτα και πας στον Αποκόρωνα (βλέπε μερικά τεύχη πριν) και ξελαμπικάρεις. Με τα ίδια χρήματα πηγαίνεις Παλιόχωρα ή Σούγια, ευχαριστιέσαι διαδρομή και στρίψιμο, κάνεις το μπάνιο σου και φεύγεις. Φάε σουβλάκι, δεν πειράζει. Άσε τους σολωμούς και τις σαμπάνιες για άλλη φορά…
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 23/5/2013
