Αντίθετα με πέρυσι που τέτοια εποχή ήμασταν αγκαλιά με τη σόμπα τουρτουρίζοντας από το κρύο, φέτος είναι ακόμα καλοκαίρι. Φαίνεται από τους τουρίστες, φαίνεται από τα κοντομάνικα και τα σορτσάκια, φαίνεται από τον ήλιο που ζεματάει ακόμα τα μεσημέρια. Όμως έρχονται βροχές και αν δεν δώσετε ιδιαίτερη σημασία στις πρώτες, θα φάτε κάτι σουπίδια που δεν θα ξέρετε από πού σας ήρθαν.
Θυμάστε τη φανταστική βόλτα που είπαμε ότι πήγαμε την προηγούμενη Κυριακή ως τους νότιους πρόποδες του Ψηλορείτη; Εγώ ήθελα να πάρω και το αίσθημα μαζί μου στην παρθενική της βόλτα μαζί μου με μοτοσυκλέτα. Ήταν μια καλή ευκαιρία να δει πόσο διαφορετικά βλέπεις τον κόσμο πάνω στη μηχανή. Ασφαλώς όμως έπρεπε και πρέπει πάντα να εξοπλισμένη σούπερ για να είναι ασφαλής, αδιάβροχη και να το ευχαριστηθεί.
Τι μου λέει τις προάλλες το κορίτσι μου (καινούργιο εε;) και με στέλνει αδιάβαστο; “Μόνο τώρα που σε γνώρισα αντιλήφθηκα ότι μοιράζομαι τον κόσμο αυτό με μοτοσυκλετιστές. Δεν είχα καταλάβει πόσα μηχανάκια κυκλοφορούν στο δρόμο, καλά αόρατοι ήσασταν;” Ντόινγκ!! Παναζία μου, τι κατραπακιά ήταν αυτή; Γιατί να ήταν και κανένα βούρλο άντε να πάει στην καληώρα (με προσβάλετε τώρα), αλλά έλα μου ντε που τά ‘ χει τετρακόσα. Κάτι άλλο πρέπει να παίζει.
“Μηχανάαααακι;;; Καλύτερα να πεθάνω παρά να δω το παιδί να καβαλάει αυτό το μηχάνημα του διαβόλου” αναφώνησε η μαμά μόλις ο μπαμπάς είχε ολοκληρώσει την πρόταση του να αγοράσουν στο Γιαννάκη ένα motocross 50 κυβικών. “Εγώ δεν θα στείλω στον τάφο το γιό μου για να βγάλεις εσύ τα απωθημένα σου” συνέχισε ωρυόμενη.
Την προηγούμενη φορά είπαμε για τα γίδια τουρίστες που μας κουβαλιούνται από τις χώρες τους και με τη νομοταγή συμπεριφορά τους μας κάνουν τα νεύρα τσατάλια. Ευτυχώς όμως την κατάσταση σώζουν και κάποιοι άλλοι εισαγόμενοι επισκέπτες οι οποίοι παρά το γεγονός ότι προέρχονται από προηγμένες κοινωνικά χώρες, διακατέχονται από το πολύ πρακτικό ελληνικό πνεύμα και τρόπο σκέψης.
Ένας άλλος αστάθμητος παράγοντας της κίνησης που χρίζει ιδιαίτερης προσοχής είναι οι τουρίστες. Ευτυχώς έρχονται μόνο το καλοκαίρι κι έτσι τον χειμώνα δεν τους τρώμε στη μάπα. Αποτελούν διαφορετικό είδος θηλαστικού και ξεχωρίζουν από εμάς τους οδηγάρες Έλληνες. Φαίνονται ρε παιδί μου από μακριά αυτοί οι άσχετοι.
Ναι καλά περίμενε… την προσοχή σου ήθελα μόνο. Αυτό το κείμενο που διαβάζεις σ’ αυτόν τον χώρο εδώ και 79 βδομάδες, ασχολείται με θέματα που αφορούν την μοτοσυκλέτα. Σήμερα όμως απευθύνεται και σε σένα που οδηγείς αυτοκίνητο, νταλίκα, γερανό, ερπυστριοφόρο, τανκ, τρακτέρ, ποδήλατο, πι, γουρούνα, τζετ σκι, βάρκα…
Μια και το καλοκαιράκι έχει μπει και επίσημα και τα μυαλά μας παίρνουν αέρα ανεπίσημα, πάρτε να έχετε ένα διθεματικό, μίνι οδηγό για τις καλοκαιρινές σας μοτο-δραστηριότητες. Πρώτον: Tα καλλίγραμμα, μαυρισμένα, ημίγυμνα κορμιά που άλλοτε σε ομάδες και άλλοτε σε νομάδες κυκλοφορούν στις παραλιακές οδούς, δεν είναι ίδιας αξίας με τους φωτεινούς σηματοδότες.
“Γράψε για τις κοπέλες συνεπιβάτισσες στις μοτοσυκλέτες,” μου είπε το Μαράκι στο κομμωτήριο (που από αρκούδα προσπαθούν να με κάνουν ομορφόπαιδο). “Γιατί να ανέβω στη μοτοσυκλέτα; Δώσ’ μου ένα καλό λόγο.” Έλα μου ντε.
…βρε φιλαράκι και φιλενάδα δεν το βαρεθήκατε; Αφού το βλέπεις το πράμα, πατάς το φρένο και το πιρούνι της μοτοσυκλέτας σου βυθίζεται six feet under. Πέφτεις σε λακκούβα και το αμορτισέρ θυμίζει το τραμπολίνο που σε πήγαινε ο μπαμπάκας σου όταν ήσουν παιδί.
