“Γράψε για τις κοπέλες συνεπιβάτισσες στις μοτοσυκλέτες,” μου είπε το Μαράκι στο κομμωτήριο (που από αρκούδα προσπαθούν να με κάνουν ομορφόπαιδο). “Γιατί να ανέβω στη μοτοσυκλέτα; Δώσ’ μου ένα καλό λόγο.” Έλα μου ντε. Ήθελα να της πω για τα μεγάλα πλεονεκτήματα του να μετακινείσαι και να ταξιδεύεις με τη μοτοσυκλέτα. Ήθελα να της πω για την αίσθηση της ελευθερίας, για την αμεσότητα με την φύση, για τις εικόνες και τις εμπειρίες που μόνο αυτός ο τρόπος ταξιδιού σου προσφέρει. Φρέναρα όμως και δεν της είπα τίποτα απ’ όλα αυτά. Ξέρεις γιατί; Επειδή σκέφτηκα εσένα.
Εσένα τον καραμήτρο, τον τζάτζιμο, τον κούργιαλο. Εσένα που η μοτοσυκλέτα αποτελεί μια προσωρινή μόδα για να τραβάς την προσοχή και να ξεχωρίζεις και δεν αποτελεί τρόπο σκέψης και ζωής σου. Που ο όρος “ευθύνη για τον συνεπιβάτη” εξαντλείται στο να την πας μια γρήγορη βόλτα όπου ναι μεν θα χεστεί απάνω της αλλά θα δει πόσο μάγκας και ζόρικο αρσενικό είσαι. Πότε πήγες βόλτα με κοπέλα με το μηχανάκι και μερίμνησες για το κράνος της (στο νούμερό της), για το μπουφάν της (όχι το παλιό το τσουβάλι το δικό σου που της έπλεε), και της ζήτησες να φοράει μακρύ παντελόνι καλοκαιριάτικα και κλειστά παπούτσια; Αλλά τι λέμε τώρα, εσύ δεν έχεις ευθύνη για την πάρτη σου, θα έχεις για τον συνεπιβάτη;
Δε λέω, υπάρχουν και εξαιρέσεις που δυστυχώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Βλέπω όμως τα κορίτσια τους και ψοφάνε για μοτοσυκλέτα. Πάνε παντού μαζί τους και μοιράζονται τις εικόνες και τις εμπειρίες, άψογα ντυμένες και προστατευμένες, έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη σ’ αυτόν που οδηγεί και είναι υπεύθυνος για τη ζωή τους. Είσαι απ’ αυτούς ή από τους άλλους;
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 5/5/2010
