Αντίθετα με πέρυσι που τέτοια εποχή ήμασταν αγκαλιά με τη σόμπα τουρτουρίζοντας από το κρύο, φέτος είναι ακόμα καλοκαίρι. Φαίνεται από τους τουρίστες, φαίνεται από τα κοντομάνικα και τα σορτσάκια, φαίνεται από τον ήλιο που ζεματάει ακόμα τα μεσημέρια. Όμως έρχονται βροχές και αν δεν δώσετε ιδιαίτερη σημασία στις πρώτες, θα φάτε κάτι σουπίδια που δεν θα ξέρετε από πού σας ήρθαν.
Για να καταλάβετε την σοβαρότητα της κατάστασης να σας πω μόνο ότι την προηγούμενη φορά που έβρεξε πριν από λίγες βδομάδες, στεκόμουν μπροστά από τη διασταύρωση Κισσάμου και Μάρκου Μπότσαρη, απέναντι από την Shell. Η άσφαλτος είχε τέτοιο χάλι, με αφρούς σαν φραπέ στην επιφάνεια πάνω από το νερό. Λάδια, σκόνες, πετρέλαια, φουλ μενού. Έστριψαν έξι μηχανάκια σε λίγα λεπτά, από τα οποία έπεσαν τα πέντε χωρίς να καταλάβουν γιατί, ενώ ο ένας έριξε μια ζεϊμπεκιά αλλά τελικά έμεινε όρθιος. Την επόμενη φορά που θα βρέξει μετά από πολύ καιρό κατέβασε το πόδι κάτω για να δεις τι έχεις να αντιμετωπίσεις. Θα δεις ότι γλιστράει σαν σαπούνι ΑΒΕΑ πάνω σε μπανανόφλουδα. Συνεπώς δεν θέλουμε απότομες κινήσεις, φανταστείτε το μηχανάκι σα να κινείται πάνω σε πατίνια. Απότομο γκάζι το ξεχνάμε γιατί θα έρθει η πίσω ρόδα μπροστά. Απότομα φρένα επίσης τα ξεχνάμε γιατί το μπροστινό θα φύγει φέτα και θα ψάχνεις για χοχλιούς. Την άσπρη διαχωριστική γραμμή αν την πατήσεις θα φας απογείωση, γι’ αυτό κομμένες οι προσπεράσεις όταν βρέχει. Καλύτερα λίγο πιο αργά και βρεγμένος παρά να ξυπνήσεις στο νοσοκομείο. Οι περισσότεροι ντούσκοι συμβαίνουν στα πρωτοβρόχια γι’ αυτό τα μάτια σας εικοσιτέσσερα.
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 24/10/2012
