Γυρνάς αποκαμωμένος αργά το βράδυ σπίτι και μόλις μετά βίας έχεις δύναμη να ξεντυθείς πριν χυθείς στο κρεβάτι για να ξεκουραστείς για την επόμενη μέρα. Μπορεί να ήσουν στην οικοδομή όλη μέρα, να έψηνες σουβλάκια στους 60 βαθμούς ή να χοροπήδαγες όλο το βράδυ στους Μύλους, τους Νερόμυλους και τους Ανεμόμυλους. Δεν έχει σημασία, κομμάτια όλοι. Πέφτεις ταλαιπωρημένος, σβήνεις το φως, κλείνεις τα μάτια και… Ίιιου, ίιιιου, ίιιου, ίιιιιου…
Ζαχαρώνεις βδομάδες και μήνες τις επόμενες μπότες σου, παπούτσια, σαγιονάρες, δεν έχει σημασία τι ακριβώς, για υπόδηση μιλάμε. Τα αγοράζεις, περιμένεις πως και πώς να τα φορέσεις, ενώ καμαρώνεις σαν το γύφτικο σκεπάρνι στην πρώτη βόλτα. Μόνο που, ρε γαμώτι, έπρεπε να τα πάρεις μισό νούμερο μεγαλύτερα γιατί βρίσκει λίγο το δάχτυλο μπροστά (ειδικά με τα νύχια άκοφτα).
Όπα παιδιά. Αμπραγιάζ λίγο γιατί έχετε πάρει πολλή φόρα και θα στουκάρετε. Είναι κι αυτή η ζέστη που έχει κάνει το μυαλό ανθότυρο και δεν μπορούν πολλοί να σκεφτούν σωστά. Όλα όμως έχουν τα όριά τους και κάποιοι τα έχουν ξεπεράσει προ πολλού και το χειρότερο, χωρίς καν να το καταλάβουν.
“Ρε συ γράψε κάτι για τον συνεπιβάτη γιατί μου έχει σπάσει τα ούμπαλα η δικιά μου και πέφτει όλη την ώρα πάνω μου.” Να γράψω ρε Ηλία, αλλά να ξέρεις ότι δεν φταίνε αυτές οι καημένες που δεν κάθονται σωστά στη μοτοσυκλέτα. Ποιος έχει ασχοληθεί να τους δείξει τον κατάλληλο τρόπο; Ή νομίζεις ότι αν κάτσεις πίσω εσύ θα κρατιέσαι καλύτερα;
Το προηγούμενο σαββατοκύριακο πήγαμε με τη μοτοσυκλέτα μια μικρή εκδρομή-αστραπή για να δω κάτι φίλους μου στην Ιεράπετρα. Φύγαμε Σάββατο μεσημέρι μετά το κλείσιμο και επιστρέψαμε Κυριακή βραδάκι. Όχι, δεν ήταν καθόλου ταλαιπωρία σας πληροφορώ, ίσα ίσα που το κατευχαριστηθήκαμε. Υπήρχαν όμως μεγάλες ευκολίες αυτή τη φορά.
Δεν ξέρουμε που θα πάμε διακοπές φέτος. Όλα θα εξαρτηθούν φυσικά από το πόσο μπαγιόκο θα έχει περισσέψει εκεί, τέλος Ιουλίου, Αύγουστο ή Σεπτέμβριο για να πάμε κανένα ταξιδάκι. Δεν ξέρω αν προσέξατε αλλά στην προηγούμενη πρόταση δεν είπαμε “αν” θα πάμε διακοπές, αλλά “που”. Διότι τις θεωρούμε εντελώς απαραίτητες για όλους – είναι ακριβώς αυτό που ονομάζονται: ολιγοήμερη διακοπή από άγχος, στρες, σκοτούρες και βάσανα.
Χρειάζεσαι επειγόντως καινούργιο κράνος επειδή το παλιό σου είναι οκτακοσίων ετών και κάνει μόνο για γκιο γκιο του σκύλου; Είναι το παλιό σου δερμάτινο να το κλαίνε οι ρέγκες και θέλεις να ανανεώσεις τη μοτοσυκλετιστική σου γκαρνταρόμπα για να είσαι καρασένιος; Άκου να δεις τι έχει ετοιμάσει η Dainese και η AGV για σένα.
Μας προκαλεί απίστευτη χαρά που σχεδόν καθημερινά συναντάμε φίλους και γνωστούς που κουβαλάνε βατραχοπέδιλα και πετσέτες, αλλά και άγνωστες γιαγιάδες και παππούδες που κουβαλάνε τα βιβλιάρια του IKA στις τσάντες του GAS. Μέχρι σήμερα έχουν ραφτεί, τυπωθεί και διανεμηθεί χιλιάδες από αυτές, ενώ ο σχεδιασμός, τα υλικά και ο τρόπος κατασκευής τους έγινε με γνώμονα την πρακτικότητα, τη διάρκεια στο χρόνο αλλά και τη δυνατότητα ανακύκλωσης τους.
Όπως έχουμε ματαξαναπεί η χρήση του κινητού τηλεφώνου στη μοτοσυκλέτα αποτελεί ανέκδοτο. Παρόλα αυτά βλέπουμε κάμποσους να συνομιλούν και να ανταλλάσσουν συνταγές για γιουβαρλάκια κανονικότατα μέσα στην κίνηση: Σφηνώνουν το κινητό ανάμεσα στο κεφάλι και το κράνος και ψήνουν το γκομενάκι εν κινήσει ή ακόμα χειρότερα, το σφηνώνουν με τον ώμο και το κεφάλι ξεκράνωτοι. Ασχολίαστο.
GASΟΛΟΓΙΕΣ #353 | ΞΕΦΤΙΛΑ
Σάββατο, 13 Ιουνίου 2020
Τέτοια ντροπή έχω να την αισθανθώ πολύ καιρό. Και δεν ξέρω ούτε τι να απαντήσω, ούτε πώς να το εξηγήσω, ούτε πως να το διορθώσω. Δεν περνάει δυστυχώς από το χέρι μου, ή ίσως ευτυχώς γιατί αν περνούσε θα ήμουν ο μεγαλύτερος “τσόγλανος” με τους περισσότερους “εχθρούς,” παρόλο που θα νοιαζόμουν πραγματικά γι’ αυτούς και θα γινόμουν κακός για το καλό τους.
