Το προηγούμενο σαββατοκύριακο πήγαμε με τη μοτοσυκλέτα μια μικρή εκδρομή-αστραπή για να δω κάτι φίλους μου στην Ιεράπετρα. Φύγαμε Σάββατο μεσημέρι μετά το κλείσιμο και επιστρέψαμε Κυριακή βραδάκι. Όχι, δεν ήταν καθόλου ταλαιπωρία σας πληροφορώ, ίσα ίσα που το κατευχαριστηθήκαμε. Υπήρχαν όμως μεγάλες ευκολίες αυτή τη φορά.
Κατά πρώτον, πρώτη φορά στην ιστορία μου ταξιδεύω με σκληρές πλαϊνές βαλίτσες αντί για μαλακά σαμάρια. Τα τελευταία είναι πολύ πιο οικονομικά και τα προτιμούν οι περισσότεροι γιατί με το πολύ 100€ λύνουν το αποθηκευτικό τους πρόβλημα. Όμως οι βαλίτσες είναι άλλη κλάση. Μπορεί να κοστίζουν υπερτριπλάσια αλλά χαλάλι ρε παιδί μου. Δίνεις τη μία στο σάρακα και της λες “μόνο ότι χωράει εδώ θα πάρεις μαρή.” Κι αυτή δεν σου παίζει μια με τον πλάστη στην κεφαλή αλλά χαμογελάει γιατί μπορεί τώρα να χωρέσει πολλές γόβες, πεντόλιτρο νεσεσέρ, πιστολάκι για τα μαλλιά κι άλλα άχρηστα στις διακοπές πράγματα. Δεν έχεις να τα λύνεις και να τα δένεις και να τα ισορροπείς και να προσέχεις να μην καούν τα στρινγκάκια σου από την εξάτμιση κάθε φορά που κατεβαίνεις. Με τις βαλίτσες κάνεις ένα κλαααακ και αυτό ήταν: κούμπωσαν και κλείδωσαν σε δύο δευτερόλεπτα με απόλυτη σιγουριά. Άσε που αν σου κάτσει γκαντεμιά και αρχίσει να βρέχει θα στεγνώνεις τα σώβρακα με το πιστολάκι του σάρακα, η οποία θα σε σιχτιρίζει κιόλας “δεν πήγαινα η ηλίθια με τις φίλες μου στην Παλιόχωρα με το αυτοκίνητο παρά ήρθα με σένα τον βλάκα.” Με τις βαλίτσες γλιτώνεις τη μουρμούρα και είσαι κύριος και ωραίος. Μερβεγιέ.
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 11/7/2012
