Μας αρέσει να αντλούμε έμπνευση για τα άρθρα μας από τις αρλούμπες που μας λένε οι πελάτες μας. Μιλάμε για κορυφαίες ατάκες, πρέπει να τις μαζέψουμε σε βιβλίο για να γελάσει και ο κάθε πικραμένος. Το τελευταίο που τους έχει πιάσει είναι ότι θέλουν να αγοράσουν μπουφάν δύο νούμερα μεγαλύτερο από το κανονικό τους. Έχουν γίνει ομηρικές μάχες (“αυτό θέλω”, “όχι δεν στο πουλάω”, “όχι θα το πάρω”) και παρόλα αυτά εξακολουθούν κάποιοι να τα θέλουν μεγαλύτερα. Ακούστε να δείτε τι συμβαίνει.
Μετά από λαϊκή απαίτηση αναγκαζόμαστε να θίξουμε, για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά, ένα θέμα για το οποίο διερωτάται πολύς κόσμος: το σεξ πάνω σε μοτοσυκλέτα εν κινήσει. Κατ’ αρχάς ο (τελείως άμυαλος) αναβάτης πρέπει να έχει την αυτοσυγκέντρωση μοναχού Σαολίν για να κοιτάζει μπροστά και πλάι από το κορίτσι ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ώστε να μη γίνουν ήχος και φως στην πρώτη στροφή.
Το ευχάριστο είναι ότι έχουμε ακόμα καλοκαίρι στα Χανιά. Φαίνεται από τους τουρίστες, φαίνεται από τα κοντομάνικα και τα σορτσάκια, φαίνεται από τον ήλιο που ζεματάει ακόμα τα περισσότερα μεσημέρια. Όμως ήρθαν οι πρώτες βροχές και αν δεν δώσετε ιδιαίτερη σημασία στην προσοχή που απαιτείται, θα φάτε κάτι σουπίδια που δεν θα ξέρετε από πού σας ήρθαν.
Μετά από πολυετείς έρευνες, πειράματα, αναλύσεις και εργαστηριακές μετρήσεις, καταλήξαμε και θα σας ενημερώσουμε για τα άκρως επιστημονικά μας συμπεράσματα. Παρατηρήσαμε λοιπόν ότι υπάρχει μία αντιστοιχία ύφους, στυλ και κουλτούρας ανάμεσα στις μοτοσυκλέτες που επιθυμούν οι αναβάτες και τις ερωτικές συντρόφους που επιλέγουν.
Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε βάλαμε με το κορίτσι δυο πετσέτες για τη θάλασσα σε μια τσάντα, από ένα ζευγάρι πέδιλα και μια αλλαξιά ρούχα (και από ένα βρακί, μη μας περάσετε για γύφτους) και πήγαμε με τη «θεία» (την αθάνατη μηχανάρα μου) στην κοντινή και ιδιαίτερη Παλιόχωρα.
Δύο φορές την εβδομάδα πηγαίνω με την μοτοσυκλέτα μου από τα Χανιά στον Πλατανιά, την δεύτερη χειρότερη ώρα της ημέρας – στις έξι και μισή το απόγευμα. Η απολύτως χειρότερη ώρα είναι στις τρεις το μεσημέρι, όπου όλοι ξαμολιούνται στις παραλίες κουρασμένοι από την πρωινή εργασία, νταγκλαρισμένοι από το φαγητό και λαλημένοι από τη ζέστη.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι μοτοσυκλέτες προσφέρουν χαρά και ευχαρίστηση (πάντα), αλλά είναι και μερικά πράγματα που δεν σας έχουν πει. Όπως, κατ’ αρχάς, ότι δεν θα έχετε συνήθως καθόλου χώρο να βάλετε όσα θέλετε. Κορίτσια: τρίτο ζευγάρι παπούτσια, πιστολάκι, τρέσα και σίδερο ξεχάστε τα ή βρείτε έναν με διπλοκάμπινο Hilux. Κρατάτε στο χέρι σοκολάτα και νερό; Φάτε τη και πιείτε το και πάμε.
Συγχαρητήρια. Διάλεξες το τέλειο μέρος για να πας διακοπές με τη μοτοσυκλέτα σου, έκλεισες τα εισιτήρια των καραβιών, κομπλέ και τα ξενοδοχεία, όλα δείχνουν ιδανικά για την κατάκτηση των δρόμων της Ελλάδας και του εξωτερικού. Κι όμως, όλα μπορούν να πάνε κατά διαόλου και να σου χαλάσει όλη η διάθεση και το κέφι αν δεν φορτώσεις σωστά το μηχανάκι.
Όλο το χρόνο όλοι ονειρεύονται τις διακοπές τους. Το νησί που ζούμε όμως μας περιορίζει αφού πρέπει να περάσουμε τη θάλασσα για να φύγουμε από αυτό. Ωραίες οι μηχανόβολτες με παρέα στα εξωτερικά, έλα μου όμως που θέλουν δύο βδομάδες άδεια και τουλάχιστον χιλιαρικάκι το άτομο για καύσιμα, ξενοδοχεία, φαγητά και λοιπά έξοδα.
Πιο happy δεν γίνεται – οκτώ μοναδικά χρόνια είναι αυτά. Ήταν 2 Αυγούστου του 2008 όταν ανοίξαμε με έντονα συναισθήματα ευχαρίστησης και προσμονής πρώτη φορά την γυάλινη πόρτα μας με το χαρακτηριστικό δισκόφρενο-πόμολο (αεριζόμενο παρακαλώ). Δεν είχαμε πρότερη εμπειρία από εμπόριο αξεσουάρ αναβάτη και μοτοσυκλέτας κι έτσι δεν μπορούσαμε να ακολουθήσουμε καμία πεπατημένη – ανακαλύπταμε (και ακόμα δηλαδή) ξανά τον τροχό και κάνουμε τα πράγματα όπως μπορούμε καλύτερα.
-w_1000.jpeg "GASΟΛΟΓΙΕΣ #554 | ΚΟΝΤΙΝΟΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΙ")
