Είχαμε υποσχεθεί στους εαυτούς μας να μην ξαναγράψουμε γι’ αυτό το θέμα για πάρα πολύ καιρό. Μη γινόμαστε κουραστικοί κιόλας. Όμως δε γίνεται ρε παιδί μου, τά ‘χουμε πάρει κρανίο, έχουμε φορτώσει πολύ άσχημα με τη συνεχιζόμενη αυτή κατάσταση. Δεν πάει άλλο, θα βάλετε μυαλό ή θα το χάσετε στο δρόμο;
Όποιος έχει βγει έστω και μία φορά στο εξωτερικό δεν μπορεί να μην έχει εντυπωσιαστεί από τον τρόπο που συμπεριφέρονται οι οδηγοί, ή μάλλον οι άνθρωποι γενικότερα. Απ’ αυτόν τον κανόνα εξαιρούνται μόνο οι αφρικάνικες χώρες, η Τουρκία, η Ινδία και όλες όσες τελειώνουν σε –ιστάν ή –ιτζάν (Πακιστάν, Αζερμπαϊτζάν, κλπ).
Η φετινή χρονιά θα μου μείνει αξέχαστη διότι το να μπορέσει να πραγματοποιήσει κάποιος δύο παραμυθένια ταξίδια με μοτοσυκλέτα στην εποχή μας, θεωρείται καθαρή ευλογία. Για το πρώτο μας ταξίδι τον Ιούνιο στις Άλπεις είχαμε πει ότι πρόκειται για ένα μοτοσυκλετιστικό παράδεισο όπου κάθε αναβάτης πρέπει να επισκεφθεί. Για το δεύτερο, στη μεγαλειώδη Σκωτία, τι να σας πρωτοπούμε;
Η Dainese , που προφέρεται νταε-νέ-ζε και όχι νταϊ-νέζ, ιδρύθηκε το 1972 στη Molvena (Vicenza) της Ιταλίας, από τον νυν πρόεδρο της Lino Dainese. Η κεντρική ιδέα ήταν η κίνηση, η υψηλή ταχύτητα και η ελευθερία καθώς και το πως θα συνδυαστούν όλα αυτά μαζί με την ασφάλεια. Το πρώτο της λογότυπο (βλπ. φωτό) προέκυψε από σχέδια του ίδιου πριν ακόμα δημιουργηθεί η εταιρεία.
Όλοι γνωρίζουν ότι η πιο επίφοβη εποχή για την πρόκληση ατυχημάτων με μοτοσυκλέτα είναι αυτή που διανύουμε τώρα. Ιούνιος, Ιούλιος, και ειδικά ο Αύγουστος, είναι οι πιο επικίνδυνοι μήνες για να μας στείλουν να μαζεύουμε χόρτα στην κάτω μεριά του δρόμου. Κι αν τα μαζεύουμε καλά είναι, μην τα κοιτάμε ανάποδα… (φτου φτου Παναζία μου)
Οι κλασικοί μοτοσυκλετιστές, αυτοί που καβαλάνε παλιές ιστορικές μοτοσυκλέτες (κολοκοτρώνηδες που δεν πάνε μία), είναι υπέροχοι τύποι. Το ντύσιμό τους παραπέμπει κατευθείαν στην εποχή των δεινόσαυρων: στενά μπλουζάκια με τη φίρμα του εργοστασίου της μηχανής, στενά δερμάτινα παντελόνια (καμιά φορά καμπάνα), και σχεδόν πάντα κοτσιδάκι είτε έχουν μαλλιά είτε όχι.
Αυτοί είναι καινούργιο φρούτο. Δεν υπήρχαν παλιά αλλά εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια, άλλοι λόγω στυλ και άλλοι λόγω ανάγκης. Στην ουσία μεταπήδησαν από το πολυαγαπημένο τους αυτοκίνητο σε ένα δίτροχο που τους το θυμίζει πάρα πολύ, δηλαδή τα μεγάλα συνήθως σκούτερ.
Οι παπόβιοι είναι μια ιδιαίτερα συμπαθής κατηγορία μοτοσυκλετιστών. Ίσως επειδή όλοι μας κάποτε περάσαμε απ’ αυτό το στάδιο, ίσως επειδή είναι τρελοκομεία και μας κάνουν και γελάμε, ίσως επειδή είναι τελείως πυροβολημένοι. Θα τους συναντήσετε στην Ελλάδα (ή στην Ασία) μόνο, διότι εάν επιχειρούσαν να κυκλοφορήσουν σε καμιά σοβαρή χώρα θα τους είχαν μπουζουριάσει τα όργανα της τάξης στο πρώτο τετράγωνο, κατάσχοντας το μηχανάκι τους για πάντα.
Τα προηγούμενα άρθρα της σειράς “φυλές μοτοσυκλετιστών” προκάλεσαν ποικίλες αντιδράσεις και σχόλια. Οι περισσότεροι γέλασαν με την καρδιά τους, ακόμα και οι ιδιοκτήτες των BMW, αν και μάθαμε ότι κάποιοι το πήραν περισσότερο σοβαρά απ’ όσο θα έπρεπε. Μην κάνετε έτσι ρε παιδιά, σας αγαπάμε όλους, πλάκα κάνουμε να γελάμε και να περνάμε όμορφα.
Μόλις επιστρέψαμε από ένα απίστευτο ταξίδι δεκατριών ημερών στις Άλπεις. Ότι και να σας πούμε είναι λίγο και πραγματικά είναι από τις φορές που τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν την ομορφιά που είδαμε.
