Κάποτε πίστευα πολύ στον άνθρωπο και στη δυναμική που κρύβει ο καθένας μέσα του για να λειτουργεί ως … άνθρωπος. Με εξυπνάδα, λογική και τη φυσιολογική (στη θεωρία) τάση να κάνει πράγματα που ωφελούν τον εαυτό του, αλλά ταυτόχρονα και τους άλλους.
Ο τίτλος είναι το συντομότερο ανέκδοτο όλων των εποχών. Ταιριάζει επίσης πολύ με το άλλο που λέει ότι «να οργανωθούμε γιατί έχω φάει πέντε και δεν έχω ρίξει κανένα». Γιατί τα λέμε αυτά; Διότι την προηγούμενη Κυριακή που πήγαμε τη βόλτα διακόσια μηχανάκια και τι δεν είδαμε πάλι... Έχει πολύ ενδιαφέρον το πως διαχειρίζεται ο καθένας τις καταστάσεις του.
Το να οδηγάς μόνος έχει μερικά πλεονεκτήματα. Πηγαίνεις με το ρυθμό σου χωρίς να σε παρασύρουν οι κάγκουρες που νομίζουν ότι σε κάθε στροφή τους παρακολουθεί scouter από την VR46 Academy για να τους πάρει στην ομάδα.
«Γράψε κάτι για τους ντελιβεράδες, δεν θέλω να ξαναδιαβάσω για άλλο ατύχημα», έριξε την ιδέα ο Ορέστης. Ας μιλήσουμε λοιπόν για αυτά τα παιδιά και το δύσκολο επάγγελμά τους. Μας είναι ιδιαίτερα συμπαθή τυπάκια διότι, καταρχάς, οδηγούν δίκυκλα. Για πάααρα πολλές ώρες. Με κάθε είδους κ@λ@καιρο. Και προσπαθούν να φέρουν τα σουβλάκια ή την πίτσα σας στην ώρα τους, για να μην τα φάτε κρύα.
Οι πεθαμένες μπαταρίες αποτελούν το αιώνιο πρόβλημα όσων δε χρησιμοποιούν τη μοτοσυκλέτα τους το χειμώνα. Ξέρετε, οι μπαταρίες δεν έχουν καλύτερο από το να χρησιμοποιούνται κάθε μέρα, συνεχώς αν γίνεται. Δίνουν την ενέργειά τους για να πάρει μπροστά το εργαλείο και μετά φορτίζονται από τον κινητήρα όσο αυτός δουλεύει.
Με αφορμή το πολυαναμενόμενο event τση Κοπής τση Gasoπιτας την ερχόμενη Κυριακή, (το πανηγύρι της καταπληκτικής βόλτας με μοτοσυκλέτα σε συνδυασμό με την μεγαλειώδη παρέα 200+ μοτοσυκλετιστών), σκεφτήκαμε να σας θυμίσουμε μερικές οδηγίες για το τι ΔΕΝ κάνουμε όταν οδηγούμε μπουλούκι τόσα άτομα.
Εκτός από τις δύο κατηγορίες που αναλύσαμε διεξοδικά τις προηγούμενες φορές, ποιος άλλος δεν πρέπει να καβαλάει μοτοσυκλέτα, για το καλό το δικό του και των γύρω του; Ασφαλώς, όποιος τις θέλει μόνο και μόνο για να κάνει σούζες ή να πηγαίνει στις ευθείες με 300.
Η μέρα επιτρέπει σήμερα, λίγο πριν την έλευση του νέου έτους, να ξεφύγουμε λίγο από την σειρά των προηγούμενων άρθρων, για να μοιραστούμε μαζί σας τις σκέψεις ενός καταπληκτικού εκδότη για τον οποίο είχαμε την τύχη να εργαστούμε (στο περιοδικό μοτοσυκλέτας ΜΟΤΟ) πριν κάποια χρόνια. Ο Χρίστος λοιπόν, μας είχε δώσει έναν οδηγό για να κάνουμε εμείς ΚΙ ΕΣΕΙΣ τα ΔΙΚΑ ΣΑΣ όνειρα πραγματικότητα.
Εκτός από τον «Ξερόλα» που αναλύσαμε την προηγούμενη φορά, ποιος άλλος δεν πρέπει να καβαλάει μοτοσυκλέτα για το καλό το δικό του και των γύρω του; Μα αυτός που για πρώτη μοτοσυκλέτα «χρειάζεται» ένα GSX-R1000, ή ένα R1 ή ένα Ducati Panigale V4. Αυτό το βλέπουμε συνέχεια.
Είναι χαρά μας να προσηλυτίζουμε ολοένα και περισσότερους ανθρώπους στην μεγάλη μας αγάπη, την μοτοσυκλέτα. Είναι όμως και μερικοί που δεν πρέπει ποτέ, με καμία κυβέρνηση, να καβαλήσουν μηχανή.
