Μας αρέσει να αντλούμε έμπνευση για τα άρθρα μας από τις αρλούμπες που μας λένε οι πελάτες μας. Μιλάμε για κορυφαίες ατάκες, πρέπει να τις μαζέψουμε σε βιβλίο για να γελάσει και ο κάθε πικραμένος. Το τελευταίο που τους έχει πιάσει είναι ότι θέλουν να αγοράσουν μπουφάν δύο νούμερα μεγαλύτερο από το κανονικό τους. Έχουν γίνει ομηρικές μάχες (“αυτό θέλω”, “όχι δεν στο πουλάω”, “όχι θα το πάρω”) και παρόλα αυτά εξακολουθούν κάποιοι να τα θέλουν μεγαλύτερα. Ακούστε να δείτε τι συμβαίνει.
Το ευχάριστο είναι ότι έχουμε ακόμα καλοκαίρι στα Χανιά. Φαίνεται από τους τουρίστες, φαίνεται από τα κοντομάνικα και τα σορτσάκια, φαίνεται από τον ήλιο που ζεματάει ακόμα τα περισσότερα μεσημέρια. Όμως ήρθαν οι πρώτες βροχές και αν δεν δώσετε ιδιαίτερη σημασία στην προσοχή που απαιτείται, θα φάτε κάτι σουπίδια που δεν θα ξέρετε από πού σας ήρθαν.
«Καμία ιδέα για gasολογίες;» ρώτησα τη Χριστίνα, το δεξί μας χέρι στο μαγαζί. «Ναι βέβαια, γράψε κάτι πασχαλινό.» Χμμμ, ωραία ιδέα, ας γράψουμε για αρνιά και διάφορα άλλα απρόοπτα.
Η αγαπημένη μου ξαδερφούλα πέρασε πριν από μερικούς μήνες να αγοράσει κράνος, διότι τα παλιό ήταν καλό μόνο για να φυτεύεις βασιλικό. Της πρότεινα ένα σχετικά οικονομικό, κλειστό, full face κράνος, μούρλια, άσπρο και ροζουλί, το οποίο καθόταν άψογα στο πανέμορφο κεφάλι της, αλλά ψιλοξίνισε τη μούρη της. Σκέφτηκε το make up, την κατάσταση του υπέροχου καστανού μαλλιού με τις χρυσές ανταύγειες και διάφορα άλλα δραματικά και δεν ψήθηκε.
Καλά, αυτό αποκλείεται, αλλά με αυτά που θα σας πούμε εδώ και κυρίως στα επόμενα τεύχη, θα μειώσουμε τις πιθανότητες όσο περισσότερο γίνεται. Μάλλον τζάμπα ο κόπος, διότι ό,τι και να σας πουν εσείς δεν προσέχετε καθόλου και στουκάρετε αβέρτα, αλλά τουλάχιστον δεν θα μπορείτε να πείτε ότι δεν σας τά ‘παμε.
Ο Guy Martin είναι από τους διασημότερους εγγλέζους αγωνιζόμενους, δημοφιλής για την ταχύτητά του και τον εκρηκτικό χαρακτήρα του. Αφιερώνουμε το παρακάτω μήνυμα προς τους θαυμαστές του, σε όλους όσους σνομπάρουν ακόμα και το βασικό προστατευτικό εξοπλισμό, θεωρώντας ότι “αν πέσεις, ό,τι και να φοράς δεν τη βγάζεις”.
Τις προάλλες έπεσε ο Γιάννης (φίλος) με το Ducati του, μέσα στην πόλη. Ευτυχώς δεν έπαθε τίποτα, αν και μια εβδομάδα μετά, ως συνεπιβάτης στο παπί που οδηγούσε η γυναίκα του, χτύπησε ελαφρά το γόνατό του σε μία πόρτα ταξί που άνοιξε ξαφνικά. Ρε γαμώτο, σκέφτομαι, έχω να πέσω πολύ καιρό και μάλλον πλησιάζει η ώρα μου.
Κάτι που οι περισσότεροι θεωρούν ασήμαντη λεπτομέρεια αλλά χρίζει ιδιαίτερης σημασίας διότι μπορεί να μας γλυτώσει από βλακώδη ατυχήματα, είναι η σωστή ρύθμιση των καθρεφτών της μοτοσυκλέτας μας. Ασφαλώς ο καθένας έχει την προτίμησή του για το που θέλει να βλέπει, υπάρχουν όμως μερικά πράγματα που πρέπει να έχετε υπόψη σας όταν τους ρυθμίζετε.
Ξέρετε ποιο είναι το τελευταίο σουξέ γκράντε που ακούμε συχνά; “Θέλω ένα κράνος μοτοσυκλέτας μικρό και ελαφρύ.” Από την αρχή της πολύχρονης (!) ιστορίας μας αρκετοί ήθελαν ένα “μικρό και ελαφρύ” τώρα τελευταία όμως αααα, έεις ξιφύγ’. Η απάντηση είναι η ίδια του “θέλω μία Μόνικα Μπελούτσι, ελληνίδα, να μη ζηλεύει, να είναι τέλεια νοικοκυρά, να μαγειρεύει καλή κακαβιά και να κάνει τέλεια παρέα με τη μάνα μου.” Δεν υπάρχει.
Την προηγούμενη εβδομάδα έπεσε ο αδερφός μου με το σκούτερ του, μέσα στην πόλη. Ευτυχώς δεν έπαθε τίποτα, το μηχανάκι όμως έγινε ολίγον σώβρακο. Την παραπροηγούμενη ετσούρησε ο Θανάσης κι αγόρασε ένα ωραίο κτηματάκι σ’ ένα ήσυχο στενό με πολλά δέντρα, κι αυτός καλά αλλά η πρόσοψη του Χόντα του έγινε εμπριμέ. Ρε γαμώτο, σκέφτομαι, έχω να πέσω πολύ καιρό και μάλλον πλησιάζει η ώρα μου.