Φανταστείτε πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος εάν συμπεριφερόμασταν όλοι με τον τρόπο που μας αρέσει να μας συμπεριφέρονται. Ακούστε μία μικρή πραγματική ιστορία που συνέβη την προηγούμενη εβδομάδα.
“Γράψε για τις κοπέλες συνεπιβάτιδες στις μοτοσυκλέτες,” μου είπαν τα κορίτσια από το κομμωτήριο (που μου βάφουν τους κροτάφους γκρίζους για να δείχνω κουλ). “Γιατί να ανέβω στη μοτοσυκλέτα; Δώσε μου ένα καλό λόγο.” Έλα μου ντε. Ήθελα να τους πω για τα μεγάλα πλεονεκτήματα του να μετακινείσαι και να ταξιδεύεις με τη μοτοσυκλέτα.
Το μέγιστο δίλημμα όλων των μηχανόβιων που θέλουν πάντα το καλύτερο για τη μοτοσυκλέτα τους. Από τη μία είναι καλά τα πολλά οκτάνια και οι εταιρείες υπόσχονται καλύτερη καύση και περισσότερα χιλιόμετρα για την ίδια ποσότητα βενζίνης. Από την άλλη η σούπερ ενισχυμένη είναι πανάκριβη. Αξίζει άραγε τα λεφτά της;
Την πρώτη φορά που μου είπε κάποιος (ο διευθυντής σύνταξης του περιοδικού ΜΟΤΟ) να βάλω ωτοασπίδες στο μηχανάκι, αντέδρασα ακριβώς όπως εσύ τώρα. Τον κοίταξα λοξά και του είπα ότι δεν είμαι αγωνιζόμενος, ότι δεν θα ήταν καθόλου απαραίτητες σ’ εκείνο το μικρό ταξίδι που θα έκανα με το 500άρι σκούτερ, ενώ του τόνισα ότι θέλω να ακούω στο δρόμο την κίνηση, τις κόρνες και να μην αισθάνομαι αποκομμένος από το περιβάλλον.
Δεν θα πάψει ποτέ να μας κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση αυτή η αστραπιαία αλλαγή νοοτροπίας των ξένων οδηγών, οι οποίοι μόλις πατήσουν συμπλέκτη σε ελληνικό οδόστρωμα γίνονται …χειρότεροι από εμάς. Διακεκριμένοι νευροβιολόγοι διεξάγουν έρευνες για το αν το ελληνικό οδηγικό DNA να μεταδίδεται μέσω του αέρα όπως οι ιώσεις, αλλά μέχρι τώρα δεν έχουν προκύψει ασφαλή εργαστηριακά συμπεράσματα.
Την παρακάτω ιστορία μας την είπε ο φίλος μας ο Χρήστος και σας την μεταφέρουμε για να καταλάβετε τι κόλπα παίζουν στην πιάτσα. Ο φίλος μας λοιπόν καβαλάει ένα Yamaha XT600 από το 1989, και όπως καταλαβαίνετε το ξέρει σαν τις παλάμες των χεριών του. Ή μάλλον καλύτερα, διότι πιο πολύ χαζεύει αυτό παρά τις παλάμες του.
Δεν λέω, ωραίες οι καινούργιες μοτοσυκλέτες. Αλλά και η παλιά, η δικιά σου, αυτή που με τόσες οικονομίες και θυσίες αγόρασες πριν καν σκεφτείς ότι θα μπορούσες κάποτε να κάνεις οικογένεια, τι θα απογίνει; Θα την δώσεις για ένα κομμάτι ψωμί για να προσθέσεις άλλα δέκα χιλιάρικα τουλάχιστον, για να κάνεις ό,τι έκανες και πριν, αλλά λίγο καλύτερα;
Και πώς θα κλειδώνεις τώρα το καινούργιο σου εργαλείο για να μη στο φάνε μπαμπέσικα κάτω από το σπίτι; Η τραγικότερη στιγμή κάθε αναβάτη είναι αυτή που θα ανοίξει την πόρτα του σπιτιού του για να καβαλήσει την μοτοσυκλέτα του, αλλά αυτή έχει κάνει φτερά. Και φανταστείτε να πληρώνει ακόμα τις δόσεις…
«Έτρεχα εεε; Τι λέτε τώρα, ούτε που το κατάλαβα, μα είστε σίγουρος;» Αυτό είναι το πιο άκυρο πράγμα που μπορείς να ξεστομίσεις όταν σε έχει σταματήσει η τροχαία επειδή παραλίγο να φορτώσεις μια θεία από την λαϊκή που διάσχιζε αμέριμνη την διάβαση, ενώ πήγαινες με 140 στη μία ρόδα. Ή μάλλον όχι, υπάρχουν και πιο άκυρα.
Οι περισσότεροι μοτοσυκλετιστές φορούν γυαλιά μέσα από το κράνος. Κάποιοι θεωρούν ότι είναι επικίνδυνο σε περίπτωση ατυχήματος και προτιμούν να τοποθετούν φιμέ ζελατίνα που την αλλάζουν με τη διάφανη όταν βραδιάζει. Άλλοι αγοράζουν κράνη με εσωτερική φιμέ ζελατίνα που κατεβαίνει με κουμπί, ενώ κάποιοι άλλοι δεν θεωρούν ότι κινδυνεύουν και φορούν τα κυριλέ γυαλιά ηλίου τους.
_1000.jpeg "GASΟΛΟΓΙΕΣ #695 | ΚΛΑΜΑ ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΥ")
