“Γράψε για τις κοπέλες συνεπιβάτιδες στις μοτοσυκλέτες,” μου είπαν τα κορίτσια από το κομμωτήριο (που μου βάφουν τους κροτάφους γκρίζους για να δείχνω κουλ). “Γιατί να ανέβω στη μοτοσυκλέτα; Δώσε μου ένα καλό λόγο.” Έλα μου ντε. Ήθελα να τους πω για τα μεγάλα πλεονεκτήματα του να μετακινείσαι και να ταξιδεύεις με τη μοτοσυκλέτα. Ήθελα να τους πω για την αίσθηση της ελευθερίας, για την αμεσότητα με την φύση, για τις εικόνες και τις εμπειρίες που μόνο αυτός ο τρόπος ταξιδιού προσφέρει. Φρέναρα όμως και δεν της είπα τίποτα απ’ όλα αυτά. Ξέρετε γιατί; Επειδή σκέφτηκα τους κάγκουρες.
Αυτούς για τους οποίους η μοτοσυκλέτα είναι μια προσωρινή μόδα για να τραβούν την προσοχή και να ξεχωρίζουν, χωρίς να αποτελούν τρόπο σκέψης και ζωής τους. Που ο όρος “ευθύνη για τον συνεπιβάτη” αντιπροσωπεύει μια γρήγορη βόλτα όπου η κοπέλα θα κατουρηθεί απάνω της από τον φόβο και θα δει πόσο μάγκας και ζόρικο αρσενικό είναι.
Πότε ο κάγκουρας πήρε το κορίτσι για βόλτα με το μηχανάκι και μερίμνησε για το κράνος, για το μπουφάν της, ενώ της ζήτησε να φορέσει μακρύ παντελόνι καλοκαιριάτικα και κλειστά παπούτσια; Αστεία πράγματα, εδώ δεν αναλαμβάνει ευθύνη για την πάρτη του, θα αναλάβει για τον συνεπιβάτη;
Δε λέω, υπάρχουν και εξαιρέσεις που δυστυχώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Τα κορίτσια των κατασταλαγμένων τρελαίνονται για μοτοσυκλέτα. Πάνε παντού μαζί τους και μοιράζονται τις εικόνες και τις εμπειρίες, άψογα ντυμένες και προστατευμένες, έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη σ’ αυτόν που οδηγεί και είναι υπεύθυνος για τη ζωή τους. Είστε ένας από αυτούς;
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 7/8/2019
