…ξέρει κι άλλο μονοπάτι. Αυτό να θυμάσαι όταν οδηγείς το μηχανάκι σου και θα δεις ότι κάποια στιγμή θα σε σώσει από νεύρα, χρήματα, ανταλλακτικά, τραβήγματα με ασφάλειες, μπινελίκια, και άλλα πολύ χειρότερα (κουνιόμαστε από τη θέση μας, χτυπάμε ξύλο). Στην πραγματικότητα αυτό που πρέπει να θυμάσαι πάντα ότι κι αν οδηγείς, από ποδήλατο μέχρι F16, είναι ότι ΑΝ ΔΕΝ ΚΟΙΤΑΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΘΕΣ ΝΑ ΠΑΣ, ΘΑ ΠΑΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΣ.
…είναι δούλα και κυρά. Δεν ξέρει όμως ποιος είναι ο σωστός τρόπος για να πλυθεί το χειμωνιάτικο μοτοσυκλετιστικό μπουφάν σου. Το οποίο παρεμπιπτόντως πρέπει τώρα που ξεκίνησαν οι ζέστες να το αντικαταστήσεις με ένα διάτρητο καλοκαιρινό αν δεν θες σε περίπτωση πτώσης να μοιάζεις με τον Μπρους Γουίλις στο “Πολύ σκληρός για να πεθάνει Νο4” (δηλαδή αν χτύπα ξύλο πέσεις με το κοντομάνικο θα γεμίσεις κάκαδα κακορίκο και δε λέει καλοκαιριάτικα). Άφησε το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης και τα πατατάκια, σήκω από τον καναπέ και πάμε να το πλύνουμε.
Την επόμενη φορά που θα σταματήσεις για ανεφοδιασμό, μην (ξανα)κοροϊδέψεις τον βενζινά που θα σου πει ευγενικά να κλείσεις το κινητό, να ανοίξεις το πλαϊνό σταντ (τη στέκα ντε) και να κατέβεις από την μοτοσυκλέτα σου. Μπορεί να νομίζεις ότι στο λέει για να μην ακούει τις σαχλαμάρες σου στο τηλέφωνο ή για να μη σε λερώσει και σου πληρώνει το καθαριστήριο, αλλά στην πραγματικότητα σε προστατεύει από την πιθανότητα να γίνεις παρανάλωμα του πυρός.
Ξέρεις ποιοι είναι οι άλλοι; Οι πεζοί είναι εσύ όταν περπατάς. Οι οδηγοί είναι εσύ όταν οδηγείς αυτοκίνητο και αυτοί είναι εσύ όταν καβαλάνε μοτοσυκλέτα. Σκέψου τους άλλους σαν να είσαι εσύ. Είναι απλό: ότι θα ενοχλούσε εσένα ενοχλεί κι αυτούς.
Εντάξει, τις πλύναμε, τις χτενίσαμε, τις γυαλίσαμε, τις λαδώσαμε, δεν πάμε και καμιά βόλτα τώρα; Τι λέτε για μια κοντινή ημερήσια εκδρομή μέχρι την Παλιόχωρα με προαιρετικό μπάνιο (στη θάλασσα βρε κασίδη) ή διανυκτέρευση; Πρόσφατα έστρωσαν καινούργια κατάμαυρη άσφαλτο από την Κάνδανο μέχρι και την Παλιόχωρα, με φοβερές παρατεταμένες, καλή ορατότητα, καινούργιες γέφυρες (και τα γνωστά πρόβατα, κατσίκια, αγρότες που πετάγονται από το πουθενά κτλ).
…μ’ εκείνη την παρέα που βγαίνουμε βόλτα με τις μοτοσυκλέτες (και με τα κορίτσια μαζί ακόμα καλύτερα, αλλά έτσι όπως πάτε σαν κουζουλοί, σιγά μην ανέβουν στα μηχανάκια σας). Είναι όμορφο να μοιράζεσαι τις εικόνες, τις μυρωδιές, τους μπούμπουρες, τα κουνούπια και όλα τα υπέροχα της φύσης με τα φιλαράκια. Είναι και ασφαλές, διότι κάτι να σου τύχει, μια βλάβη, ένα λάστιχο βρε αδερφέ, έχεις κάποιον να σε βοηθήσει.
Μην το παρατάς έρμαιο στη μοίρα του γιατί θα σε εγκαταλείψει κι αυτό. Είναι ο καθημερινός σου σύντροφος και η ζωή σου είναι κυριολεκτικά πάνω της γι’ αυτό φρόντισε να είναι πάντα τζιτζί. Δεν θέλει πολύ χρόνο, λίγη μόνο σημασία. Άκουσέ την.
Η μεγαλύτερη αρλούμπα που ακούμε συνεχώς είναι το “έλα μωρέ, στην πόλη κυκλοφορώ, σιγά μην πάθω τίποτα…” Αυτή η ατάκα κερδίζει το πρώτο βραβείο κοτσάνας (μαζί με το “δε φοράω κράνος γιατί ζεσταίνομαι” αλλά γι’ αυτό έχουμε ξαναπεί).
Κράτα τον σε καλή φυσική και πνευματική κατάσταση. Να είσαι πάντα χαλαρός και ήρεμος. Αν έχεις τσακωθεί με το κορίτσι και μόλις πήρες τα παπούτσια στο χέρι άσε το μηχανάκι καλύτερα, ο νους σου αποκλείεται να είναι στο δρόμο – πάρε το αυτοκίνητο να ακούσεις και καμιά ροκιά μπας και σου φτιάξει τη διάθεση. Αν είσαι κουρασμένος, αν ξύπνησες κακόκεφος, ή αν έχεις κακό προαίσθημα, πήγαινε με τα πόδια, ταξί, ή το ΚΤΕΛ. Αν ήσουν στα μπουζούκια Σάββατο βράδυ και κατέβασες ένα μπουκάλι Γιάννη Περπατηχτή (Johny Walker), την Κυριακή το πρωί μην πας τάπα στο Μπαλί να ξύνεις μαρσπιέ και γόνατα στην άσφαλτο.
Μήπως το εσωτερικό του κράνους σου μοιάζει σαν πάτωμα μηχανουργείου από τη βρώμα; Μήπως πεθαίνουν όλα τα έντομα που το πλησιάζουν; Μήπως οι φίλοι σου κυκλοφορούν μαζί σου με μανταλάκι στη μύτη; Μάλλον δεν έχεις πλύνει το κράνος σου από τότε που το αγόρασες. Σήκωσε τα μανίκια σου και πάμε στην τουαλέτα σου να το κάνουμε μπάνιο. Είναι πανεύκολο, πις οφ κέηκ.
