Η μεγαλύτερη αρλούμπα που ακούμε συνεχώς είναι το “έλα μωρέ, στην πόλη κυκλοφορώ, σιγά μην πάθω τίποτα…” Αυτή η ατάκα κερδίζει το πρώτο βραβείο κοτσάνας (μαζί με το “δε φοράω κράνος γιατί ζεσταίνομαι” αλλά γι’ αυτό έχουμε ξαναπεί).
Σού ‘χουμε κακά μαντάτα: στην πόλη θα την πάθεις. Στην εθνική ελάχιστοι πέφτουν. Στην γωνία όμως Εφέδρου Πολεμιστών και Αναπαύσεως, εκεί έξω από τον Άγιο Λουκά έχει αγοράσει πολύς κόσμος οικόπεδο. Και δεν έχει και θέα. Έχει και θόρυβο. Ομοίως και λίγο πριν, στην Ζυμβρακάκηδων, ομοίως και μετά, στο φανάρι με την Αποκορώνου. Ο ντούσκος πάει σύννεφο.
Αμ στην Ηρώων Πολυτεχνείου; Όλοι περνάνε τα STOP σα να μην υπάρχουν. Ο τραγικότερος δρόμος όλων πρέπει να είναι ο δρόμος προς τις Μουρνιές. Ή η Σελίνου με τα διπλοπαρκαρισμένα; Ή ίσως η στροφή πριν την Χρυσή Ακτή, στο σούπερ μάρκετ του Μαρινόπουλου όπου η άσφαλτος γλιστράει σα σαπουνισμένη μπανιέρα και φεύγουν Ι.Χ. με τετακέ από παντού;
Θα την πάθεις εκεί που δεν το περιμένεις. Γι’ αυτό να το περιμένεις συνεχώς. Εάν έχεις στο νου σου ότι κινδυνεύεις κάθε στιγμή θα αποφύγεις το ατύχημα, αλλά ακόμα κι αν συμβεί θα είσαι προετοιμασμένος. Αυτό σημαίνει “έχω το νου μου”. Έχε το νου σου και να είσαι σίγουρος ότι θα γεράσεις ευτυχισμένος πάνω στη μοτοσυκλέτα σου.
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 22/4/2009
