Όχι δηλαδή πείτε μας, τυχαίνουν μόνο σε μας ή συμβαίνει και σε σας; Έρχονται που λέτε να μας πούν τα κάλαντα τα πιτσιρίκια την παραμονή των Χριστουγέννων, όχι ένα και δυο αλλά λαός πολύς γιατί όσο να ‘ναι, μαγαζί σε κεντρικό δρόμο, καταλαβαίνετε, και η κουτσή Μαρία περνάει, από κλαρίνα μέχρι boombox που θα ψάρωνε λοκάλι από το Bronx.
Μετά από λαϊκή απαίτηση, αναδημοσιεύουμε προηγούμενο άρθρο μας για να λυθεί κάθε απορία. Γεγονός αδιαμφισβήτητο: Όλα τα κράνη του κόσμου, είτε είναι κατασκευασμένα από fiberglass, carbon, dyneema, aramid, πολυκαρμπονικό θερμοπλαστικό, διαμάντια, γραφένιο ή νανοσωλήνες άνθρακα, λήγουν. Ακούστε γιατί.
Από το λατινικό talis qualis προέρχεται η ιταλική λέξη, η οποία κυριολεκτικά σημαίνει «αυτός ο οποίος», αλλά μεταφορικά οι Ιταλοί (κι εμείς) την χρησιμοποιούμε ως «πανομοιότυπος», «φτυστός». Γιατί το λέμε αυτό;
Μπήκε σήμερα το πρωί ένας ευγενέστατος κύριος, ο οποίος επιθυμούσε να αλλάξει την εσωτερική επένδυση στο (ακριβό κάποτε) κράνος του. Όταν τον πληροφορήσαμε ότι η επένδυση στο συγκεκριμένο κράνος δεν είναι αφαιρούμενη και ως εκ τούτου δεν αλλάζει, πήρε ένα ανοιχτό κίτρινο χρώμα. Κοιτάξαμε το ταμπελάκι στο εσωτερικό του όπου αναγράφεται η ημερομηνία κατασκευής και διαπιστώσαμε ότι κατασκευάστηκε εννέα χρόνια και τρεις μήνες πριν
Ζαχαρώνεις βδομάδες και μήνες τις ονειρεμένες μπότες σου, κάνεις έρευνα αγοράς, διαβάζεις γνώμες και απόψεις από όλο τον κόσμο, τα σκας χοντρά, τις αγοράζεις, ήρθε και η πρώτη βόλτα, φτου να μη σε ματιάσουν – ίδιες με του Vinalez είναι! Μόνο που, να πάρει η ευχή να πάρει, έπρεπε να τις είχες πάρει μισό νούμερο μεγαλύτερες γιατί βρίσκει λίγο το δάχτυλο μπροστά (ειδικά με τα νύχια άκοφτα).
Μόλις επιστρέψαμε από ταξίδι αναψυχής και ολίγον επαγγελματικό στην όμορφη Θεσσαλονίκη, και ομολογώ ότι με εντυπωσίασαν δύο πράγματα. Το πρώτο είναι ότι όλοι οι μοτοσυκλετιστές που είδα την εβδομάδα αυτή (και είδα πάρα πολλούς) φορούσαν κράνη.
Η σοβαρότητα και η υπευθυνότητα μιας εταιρείας φαίνεται από την ομοιογένεια και αντιστοιχία που έχουν όλες οι δραστηριότητές της: ό,τι και να κάνει είναι ποιοτικό και μελετημένο. Στην περίπτωση της Dainese (ιδιοκτήτρια και της AGV), αρκετές φορές και πρωτοποριακό.
Αν ζηλεύετε τη δόξα και τη ζωή των αγαπημένων σας οδηγών MotoGP, καλύτερα να το ξανασκεφτείτε. Κάθε επάγγελμα έχει κάποιες (συνήθως λίγες) στιγμές μεγάλης απόλαυσης και μεγάλες περιόδους «σκαψίματος» ή αλλιώς άχαρης και βαρετής προετοιμασίας – έτσι και οι αγωνιζόμενοι απολαμβάνουν να τρέχουν για λίγο και κοπιάζουν εξωπραγματικά στην σκληρή καθημερινότητά τους.
Το να έχει κάποιος άγνοια για ένα θέμα και να θέλει να μάθει είναι όχι μόνο απολύτως λογικό, αλλά και το ζητούμενο διότι έτσι εξελισσόμαστε σαν άνθρωποι, μέσα από τη γνώση. Το να έχει όμως κανείς άγνοια, να ακούει διάφορα σκόρπια από διάφορους ημιμαθείς, να σχηματίζει “ολοκληρωμένη” άποψη και να ορκίζεται κιόλας γι’ αυτήν, είναι από αστείο έως τρομακτικό.
Μόλις έριξαν κάτω από την πόρτα μας ένα κατάλογο προϊόντων γνωστής πολυεθνικής αλυσίδας καταστημάτων με είδη χαμηλής αξίας. Για να ρίξουμε μια ματιά: Νυχτικό και ρόμπα γυναικεία με “πολυτελή επένδυση φλις” κάτω από 10€. Μάλιστα. Σλιπ panty, μπουστάκι και κορσές “για στενότερη εμφάνιση,” κάτω από 30€ όλα μαζί και ένα πατάκι αυτοκινήτου δώρο. Κράνος μηχανής σπαστό… Τιιι; Ε όχι ρε παιδιά, αμπραγιάζ μια στιγμή.
