Τέσσερις μήνες μένουν ακόμη και το GAS θα κλείσει τα εννέα του (ζωή να χει). Είναι το “παιδί” μας που γεννήθηκε μέσα από το πάθος μας για τις μοτοσυκλέτες και την τεχνολογία. Από τότε, τον Αύγουστο του 2008 μέχρι σήμερα, έχει αλλάξει αρκετά, για κάποιους πάρα πολύ, για εμάς που είναι κομμάτι της ζωής μας έχει αλλάξει όσο και εμείς – έχει εξελιχθεί και προσαρμοστεί στο περιβάλλον στο οποίο ωριμάζουμε.
Έβλεπα σε μια συνέντευξη στην τηλεόραση έναν πάνσοφο γέροντα να λέει ότι μέχρι πρότινος πίστευε ότι η μεγαλύτερη αρετή ενός ανθρώπου είναι η ειλικρίνεια. Τώρα τελευταία όμως (στα ενενήντα του) είπε ότι έκανε λάθος και ότι η μεγαλύτερη αρετή ενός ανθρώπου είναι η ευγένεια. Δίκιο έχει, η παιδεία, η κουλτούρα και η κοσμοθεωρία ενός ανθρώπου φαίνονται αμέσως από την ευγένειά του.
Η αλήθεια είναι ότι εδώ στην Κρήτη είμαστε λίγο γιαλαντζί μοτοσυκλετιστές. Νομίζουμε ότι είμαστε πωρωμένοι μηχανόβιοι αλλά στην πραγματικότητα αν δεν έχει ντάλα ήλιο με εξωτερική θερμοκρασία 22 βαθμούς τουλάχιστον, δεν τη βγάζουμε με καμία κυβέρνηση από το γκαράζ. Τώρα που αρχίζει να καλοκαιρεύει πας να την βάλεις μπροστά και …πρρρρρρ… Η μπαταρία είναι τόσο ψόφια που ούτε καν το λαμπάκι της νεκράς δεν ανάβει. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
Είναι πολύ εύκολο να αναγνωρίσεις ένα γνήσιο μηχανόβιο. Και λέμε γνήσιο γιατί υπάρχουν και οι ιμιτασινόν, οι ντεμέκ, οι τάχα μου μοτοσυκλετιστές, που καβαλάνε τελείως προσωρινά επειδή γίνονται πρώτες μούρες και μπορεί ίσως επιτέλους να τους κάτσει και κανένα γκομενάκι. Κι αυτοί αναγνωρίζονται πανεύκολα: κράνος στον αγκώνα, μαλλί άψογο τίγκα στο ζελέ, ύφος μοιραίο Τζορτζ Κλούνεϊ.
Ποιος πραγματικά ήταν αυτός ο γκαντέμης, μούσκαρης, τραγί, κατσικανιάρης, παλιοβατσίνας, στον οποίο αποδίδονται όλα τα ρητά της ατυχίας; Ο Edward Murphy ήταν ένας μηχανικός εξέλιξης αεροσκαφών της Αμερικάνικης αεροπορίας. Το 1949 πραγματοποιούσε μια μέτρηση χρησιμοποιώντας 16 μετρητές επιτάχυνσης, τοποθετημένους στη σειρά. Καθένας απ’ αυτούς μπορούσε να συνδεθεί μόνο με δύο τρόπους, ένα σωστό και έναν ανάποδα.
Όποιος βρίσκεται στην Αθήνα αυτές τις ημέρες, μην χάσει την Έκθεση για την δεκαετία του ’80 στο πρώην βιομηχανικό συγκρότημα στο Γκάζι. Αν και απέραντη, είναι πολύ ενδιαφέρουσα και αν την επισκεφτείτε μια μέρα με ήλιο, θα περάσετε πολύ όμορφα.
Και πως θα κλειδώνεις τώρα το καινούργιο σου εργαλείο για να μη στο φάνε μπαμπέσικα κάτω από το σπίτι; Έχεις τσιρηθεί απάνω σου και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί κάποια στιγμή να μη δεις την πανάκριβη μοτοσυκλέτα σου εκεί που την είχες παρκάρει, ενώ φαντάσου να πληρώνεις ακόμα δόσεις. Όξω από εμάς. Να ξέρεις ότι είναι να μην την βάλουν στο μάτι. Αν την σταμπάρουν, ακόμα και με τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης να κοιμόσαστε πάνω της, θα σας πάρουν όλους παρέα.
Υπάρχουν τρεις τρόποι να προστατέψεις την μοτοσυκλέτα σου και την τσέπη σου όταν (και όχι αν γιατί σίγουρα θα) πέσεις. Ο ένας είναι να δέσεις μπαλόνια γύρω γύρω, όπως κάνουν στα καράβια, έτσι ώστε όταν στουκάρεις να μπιστήξει το μηχανάκι χωρίς να καταστραφεί. Αρκετά οικονομικό αλλά θα πέσει πολύ κράξιμο και ζαρπάκια ένα σωρό. Οι άλλοι δύο τρόποι είναι να τοποθετήσεις στη μοτοσυκλέτα προστατευτικά μανιτάρια ή κάγκελα.
Πριν παίξεις μπάλα πρέπει να κάνεις ζέσταμα. Ο κιθαρίστας χρειάζεται ζέσταμα. Το σεξ θέλει προκαταρκτικά, δηλαδή ζέσταμα. Το φαγητό θέλει ζέσταμα (άσχετο αλλά καλό). Γιατί να μην θέλει και η μοτοσυκλέτα ζέσταμα δηλαδή;
... στις εκπτώσεις πιάνεται. Είναι πολύ καλή η περίοδος για ψώνια και καλά έκανες που περίμενες για να αγοράσεις το αντικείμενο που ποθούσες, όμως χρειάζονται λίγη προσοχή τα πανάρχαια κόλπα κάποιων καταστημάτων.