Έβλεπα σε μια συνέντευξη στην τηλεόραση έναν πάνσοφο γέροντα να λέει ότι μέχρι πρότινος πίστευε ότι η μεγαλύτερη αρετή ενός ανθρώπου είναι η ειλικρίνεια. Τώρα τελευταία όμως (στα ενενήντα του) είπε ότι έκανε λάθος και ότι η μεγαλύτερη αρετή ενός ανθρώπου είναι η ευγένεια. Δίκιο έχει, η παιδεία, η κουλτούρα και η κοσμοθεωρία ενός ανθρώπου φαίνονται αμέσως από την ευγένειά του.
Το να παρκάρουμε οι μοτοσυκλεστιστές πάνω στα πεζοδρόμια κλείνοντας τον δρόμο των πεζών και τις ράμπες των αναπήρων δεν δείχνει και πολύ ευγένεια. Εάν είσαι πεζός πρέπει να περπατήσεις στο δρόμο και τότε κινδυνεύεις από τα αυτοκίνητα. Εάν είσαι τυφλός ή σε αναπηρικό καροτσάκι ή γονέας με μωρό σε καρότσι, τότε δεν περνάς καθόλου από μερικούς δρόμους. Τραγικό.
Το άλλο, που στα κόκκινα φανάρια πάμε και σταματάμε ακριβώς πάνω στη διάβαση των πεζών οι οποίοι αναγκάζονται να κάνουν σφήνες ανάμεσά μας για να περάσουν; Πώς να μην προκαλούμε μετά την λαϊκή κατακραυγή;
Το άλλο με τις παράλογες σφήνες; Δε λέμε να περιμένουμε στην ουρά πίσω από τα αυτοκίνητα σαν τους Αμερικάνους, αλλά και να τρομάζουμε τους ανυποψίαστους οδηγούς ή να σπάμε τους καθρέφτες τους (έλα τώρα που δεν έχεις χτυπήσει κανένα) δε λέει και πολύ. Τουλάχιστον ας έχουμε την ευγένεια και το θάρρος να αφήσουμε ένα σημείωμα με τα στοιχεία μας αν προκαλέσουμε ζημιά. Και αμάν μ’ αυτές τις ανοιχτές εξατμίσεις: εσάς δεν σας ενοχλούν οι κάγκουροι με το στερεοφωνικό στο αυτοκίνητο με τα σκυλάδικα στα 130 ντεσιμπέλ ξημερώματα κάτω από το σπίτι σας; Δεν έχει και πολύ μεγάλη διαφορά…
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 12/4/2017
