Πριν παίξεις μπάλα πρέπει να κάνεις ζέσταμα. Ο κιθαρίστας χρειάζεται ζέσταμα. Το σεξ θέλει προκαταρκτικά, δηλαδή ζέσταμα. Το φαγητό θέλει ζέσταμα (άσχετο αλλά καλό). Γιατί να μην θέλει και η μοτοσυκλέτα ζέσταμα δηλαδή;
Μερικοί βάζουν μπροστά, παίζουν κάμποσα άγρια μαρσαρίσματα για να ανάψουν τα αίματα και φεύγουν στο καπάκι με σούζες, παντηλίκια και άλλες εντυπωσιακές και ανόητες μαγκιές. Όχι ακριβώς το καλύτερο ζέσταμα που θα μπορούσε να γίνει. Τα κρύα μέταλλα στα εντόσθια του κινητήρα διαστέλλονται απότομα και αυτό σε βάθος χρόνου (όχι και πολύ βάθος δηλαδή) μειώνει την αξιοπιστία του.
Κάποιοι άλλοι πιο ψείρες, βάζουν μπροστά με ευλάβεια, αφήνουν τον κινητήρα να δουλεύει στο ρελαντί και περιμένουν… περιμένουν… περιμένουν κανά μισάωρο για τη σωστή θερμοκρασία λειτουργίας. Αν και φαντάζει σωστότερο, ούτε αυτός είναι ενδεδειγμένος τρόπος για σωστό ζέσταμα. Στο ρελαντί δεν λιπαίνονται σωστά διάφορα εσωτερικά σημεία του κινητήρα εξαιτίας της χαμηλής πίεσης λαδιού. Επίσης δεν ζεσταίνονται καθόλου τα υπόλοιπα κινούμενα και μη μέρη της μοτοσυκλέτας όπως τα γρανάζια στο κιβώτιο ταχυτήτων, τα φρένα και διάφορα άλλα.
Το σωστό είναι να περιμένεις ένα ή δύο λεπτά να σταθεροποιηθεί το ρελαντί και μετά να φεύγεις κατευθείαν χωρίς να ανεβάζεις ούτε απότομα ούτε πολλές στροφές, μέχρι να φτάσει ο κινητήρας στη σωστή θερμοκρασία λειτουργίας. Δούλευέ τον ομαλά και ωραία στην αρχή και μετά όπως γουστάρεις, πιες του το αίμα αν θες. Απόλαυσέ τον, κάν’ του ότι σε προτρέπει η αδρεναλίνη σου κάθε δεδομένη στιγμή. Είναι δούλος σου και εάν τον προσέχεις λίγο θα σε υπηρετεί για πάρα πολύ καιρό…
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 22/2/2017
