Μήπως το εσωτερικό του κράνους σου μοιάζει σαν πάτωμα μηχανουργείου από τη μαυρίλα και τη λαδίλα; Μήπως πεθαίνουν όλες οι μύγες που το πλησιάζουν; Μήπως οι φίλοι σου προτιμούν να ακουμπήσουν λεπρό παρά το κράνος σου; Μάλλον δεν έχεις πλύνει το κράνος σου από τότε που το αγόρασες. Είναι πανεύκολο, πις οφ κέηκ – πάμε στο μπάνιο σου να το πλύνουμε.
Κάθε χρόνο, περίπου τέτοιο καιρό, το περιοδικό μοτοσυκλέτας ΜΟΤΟ που δουλεύαμε κάποιους καιρούς και ζαμάνια πριν, διοργανώνει ένα κορυφαίο συγκριτικό μεγάλων on-off μοτοσυκλετών – φέτος πήγαμε πάλι μαζί τους! Μιλάμε για μερικά (επτά αυτή τη χρονιά) από τα κορυφαία μηχανήματα του πλανήτη, που καταπίνουν δρόμους, βουνά και ραχούλες αμάσητα: BMW, ΚΤΜ, Aprilia, Honda χιλιοδιακοσάρια αλλά και μικρότερα Triumph και Suzuki (Tiger και V-Strom).
Τις προάλλες έπεσε ο Γιάννης (φίλος) με το Ducati του, μέσα στην πόλη. Ευτυχώς δεν έπαθε τίποτα, αν και μια εβδομάδα μετά, ως συνεπιβάτης στο παπί που οδηγούσε η γυναίκα του, χτύπησε ελαφρά το γόνατό του σε μία πόρτα ταξί που άνοιξε ξαφνικά. Ρε γαμώτο, σκέφτομαι, έχω να πέσω πολύ καιρό και μάλλον πλησιάζει η ώρα μου.
Άλλες σκάνε στην εκκλησιά μέσα σε πανάκριβα αυτοκίνητα ή λιμουζίνες, άλλες με άλογα, κάποιες έχουν προσγειωθεί εξ ουρανού με ελικόπτερο, από θάλασσα με παπόρι, περπατώντας με όργανα και νταούλια… τι δεν έχουν δει τα μάτια μας από εντυπωσιακές εισόδους νυφών στην εκκλησία. Οι αγαπημένες μας όμως είναι οι γυναίκες των μηχανόβιων, διότι πρέπει να ξεπεράσουν διαφόρων λογιών εμπόδια για να το καταφέρουν.
Κατ’ αρχήν κοπέλα (για το γυναικείο touch και άποψη). Ούτε κοριτσάκι, ούτε θεία με ρευματισμούς. Από 20 έως 35 λέμε, αλλά και όλα τα καλοκαίρια να μην τα μετράει κάποια, αν μας κάνει στα υπόλοιπα κανένα πρόβλημα. Μουρτζουφλιά, κακομοιριά, συννεφιά, αρνητικότητα, ξεπαρεού, μακριά από μας. Πλατύ χαμόγελο και καλή διάθεση must, αλλά τα γνήσια που βγαίνουν από μέσα, όχι τα πλαστά που είναι για ζαρπάκια.
Για όσους νομίζουν ότι όλα τα κράνη παρέχουν την ίδια ασφάλεια και ότι η “φίρμα” τους φουσκώνει την τιμή, έχουμε ειδήσεις που τους αφορούν. Το αγγλικό υπουργείο εμπορίου συνέλαβε και καταδίκασε έναν έμπορο ο οποίος πουλούσε οικονομικά κινέζικα κράνη που αν είχε ατύχημα ο αναβάτης που τα φορούσε, θα εισέπραττε χτύπημα στο κεφάλι έξι φορές δυνατότερο από ότι επιτρέπει ο (αγγλικός) νόμος.
Ποιος (και κυρίως ποια) δεν θυμάται τη σκηνή από το Top Gun, με τον Tom Cruise που καβαλάει το θρυλικό τότε Kawasaki GPZ900R (ξεκράνωτος εννοείται, να φαίνεται η πανάκριβη μούρη του), ενώ πλάι του απογειώνεται ένα αμερικάνικο καταδιωκτικό; Πάντα του άρεσαν οι μοτοσυκλέτες και να ξέρετε ότι σε κάμποσες ταινίες του τις οδηγάει ο ίδιος.
Μας φέρνει προχθές ένας φίλος να δούμε τη μεταχειρισμένη χιλιάρα Suzuki που μόλις είχε αγοράσει. Ήταν περήφανος και χαρούμενος γιατί έκανε ένα όνειρο κάμποσων ετών πραγματικότητα. Μάζευε τσούκου τσούκου τα ευρουλάκια από το μεροκάματατο κι έκανε ένα μπραφ και την πήρε χωρίς να ρωτήσει κανένα. Πώς να του πεις ότι δεν άξιζε σε καμία περίπτωση τα χρήματα που έδωσε;
Από μαρτυρίες φίλων αλλά και από προσωπικές εμπειρίες, έχουμε καταλήξει στο ότι οι διαβαθμίσεις στο πόσο συνεργάσιμη είναι μια συνεπιβάτρια πάνω στη μοτοσυκλέτα κυμαίνονται από κωμικές έως τραγικές. Εκτός από τον ενστικτώδη φόβο των γυναικών προς οτιδήποτε επικίνδυνο (συνέπεια του μητρικού ενστίκτου ίσως;)
Οι παλιοί δεν αγοράζουν τίποτα πριν το δοκιμάσουν. Ζητούν ατάκα κι επιτόπου να τους κόψουν τυρί, “λίγο από αυτό και μετά από εκείνο παρακαλώ,” να δουν ποια γεύση τους αρέσει και μετά επιλέγουν. Οι θείες στη λαϊκή επίσης δοκιμάζουν. Είναι δυνατόν να δώσει κάποιος μερικές χιλιάδες ευρώ για μια μοτοσυκλέτα χωρίς να τη δοκιμάσει; Κι όμως είναι.