Από μαρτυρίες φίλων αλλά και από προσωπικές εμπειρίες, έχουμε καταλήξει στο ότι οι διαβαθμίσεις στο πόσο συνεργάσιμη είναι μια συνεπιβάτρια πάνω στη μοτοσυκλέτα κυμαίνονται από κωμικές έως τραγικές. Εκτός από τον ενστικτώδη φόβο των γυναικών προς οτιδήποτε επικίνδυνο (συνέπεια του μητρικού ενστίκτου ίσως;), πολύ μεγάλο ρόλο έχουμε διαπιστώσει ότι παίζουν οι ορμόνες λίγες μέρες πριν την περίοδο, η φάση της σελήνης, η ωορρηξία, το πόσο φρέσκος είναι ο έρωτας με τον καβαλάρη και εκατοντάδες άλλες καθόλου ασήμαντες λεπτομέρειες.
Οι πιο σπάνιες είναι αυτές που δεν φοβούνται με τίποτα. Κάποιες μάλιστα παρακινούν τον αναβάτη να πάει πιο γρήγορα, με ακόμα μεγαλύτερες κλίσεις (“καλά, κότα είσαι, δεν πάει άλλο; Μας έχουν ξεφτιλίσει οι άλλοι…”) σε σημείο που να φοβάται πρώτα ο ίδιος και μετά αυτή. Στο μαγαζί τις ξεχωρίζουμε αμέσως γιατί έρχονται να αγοράσουν κράνος εντελώς άβαφτες, με κότσο έτοιμο, και ζητάνε την πιο σφιχτή εφαρμογή που αντέχουν. Τις κρατάτε (όσο αντέχετε).
Πιο συχνά βλέπουμε το άλλο άκρο. Με που το κοντέρ δείξει 80 (ογδόντα), ακόμα και σε ευθεία με τέσσερις λωρίδες ανά κατεύθυνση και κανένα όχημα στον ορίζοντα, μπήζουν τα νύχια στα πλευρά ωρυόμενες “είσαι τρελόοοος; Θες να σκοτωθούμεεε;” Αυτές τις αναγνωρίζουμε γιατί έρχονται στο μαγαζί με το μαλλί φτιαγμένο στο κομμωτήριο ή περίτεχνο κότσο που δεν θέλουν να χαλάσουν με ΤΙΠΟΤΑ, βαμμένες με τρία κιλά makeup, ενώ παίρνουν κράνος μεγαλύτερο γιατί αλλιώς “γκρούβονται.” Ξεχνάτε τις γρήγορες βόλτες με αυτές αλλά μη στεναχωριέστε, θα έχουν σίγουρα άλλα χαρίσματα!
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 14/5/2015
