“Γεια σας, θα ήθελα να αγοράσω ένα μπουφάν μοτοσυκλέτας.” “Γεια σου και σένα, καλοκαιρινό ή χειμερινό.” Πάγωμα εικόνας, freeze, pause, το μάτι κοιτάει το υπερπέραν, μπέρδεμα μεγάλο, να διάλεγε σπίτι και γυναίκα πιο γρήγορα θα έκανε. Δεν είναι και τόσο δύσκολο όμως.
Αρκετός κόσμος έρχεται τελευταία, ο οποίος επιθυμεί να επισκευάσει το κράνος του. Όπως καταλαβαίνετε, όταν λέμε “επισκευή” δεν εννοούμε ρεκτιφιέ, φαναρτζή, βάψιμο, λουστράρισμα, αλλά αλλαγή ζελατίνας και του πλαστικού μηχανισμού που την κρατάει στο κράνος, αλλαγή εσωτερικών μαξιλαριών, πλαϊνών καπακιών αν διαθέτει, τσιμουχών στεγανοποίησης από το νερό, αεραγωγούς, αεροδυναμικά βοηθήματα ή οτιδήποτε άλλο.
Η κατηγορία με τη μεγαλύτερη αγοραστική ζήτηση την εβδομάδα που μας πέρασε ήταν, το δίχως άλλο, τα αδιάβροχα γάντια. Το ίδιο ποίημα όλοι: “Θέλω γάντια να είναι ζεστά, αδιάβροχα, με τέλεια εφαρμογή, λεπτά για να μη χάνω την αίσθηση στο τιμόνι, και οικονομικά γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι.”
Η αγαπημένη μου ξαδερφούλα πέρασε πριν από μερικούς μήνες να αγοράσει κράνος, διότι τα παλιό ήταν καλό μόνο για να φυτεύεις βασιλικό. Της πρότεινα ένα σχετικά οικονομικό, κλειστό, full face κράνος, μούρλια, άσπρο και ροζουλί, το οποίο καθόταν άψογα στο πανέμορφο κεφάλι της, αλλά ψιλοξίνισε τη μούρη της. Σκέφτηκε το make up, την κατάσταση του υπέροχου καστανού μαλλιού με τις χρυσές ανταύγειες και διάφορα άλλα δραματικά και δεν ψήθηκε.
Μέχρι πρότινος, όταν κάποιος αγόραζε προστατευτικό εξοπλισμό και πραγματικά νοιαζόταν για την ασφάλειά του, βασιζόταν είτε σε λόγια πωλητή “ειδήμονα”, είτε σε φίλου “γνώστη μηχανόβιου”. Η ευρωπαϊκή ένωση κάποια στιγμή θέσπισε κάποιες προδιαγραφές (CE Category I – Minimal Risk), αλλά εκεί τώρα παίζει τόση μαϊμουδιά, που δεν φαντάζεστε.
Ο Guy Martin είναι από τους διασημότερους εγγλέζους αγωνιζόμενους, δημοφιλής για την ταχύτητά του και τον εκρηκτικό χαρακτήρα του. Αφιερώνουμε το παρακάτω μήνυμα προς τους θαυμαστές του, σε όλους όσους σνομπάρουν ακόμα και το βασικό προστατευτικό εξοπλισμό, θεωρώντας ότι “αν πέσεις, ό,τι και να φοράς δεν τη βγάζεις”.
Μήπως το εσωτερικό του κράνους σου μοιάζει σαν πάτωμα μηχανουργείου από τη μαυρίλα και τη λαδίλα; Μήπως πεθαίνουν όλες οι μύγες που το πλησιάζουν; Μήπως οι φίλοι σου προτιμούν να ακουμπήσουν λεπρό παρά το κράνος σου; Μάλλον δεν έχεις πλύνει το κράνος σου από τότε που το αγόρασες. Είναι πανεύκολο, πις οφ κέηκ – πάμε στο μπάνιο σου να το πλύνουμε.
Όλα τα αστεία, οι ιστορίες, τα καμώματα, τα τερτίπια και οι “περιπέτειες” των εκατό φεύγα ατόμων που ήρθαν στη φετινή βόλτα μας, γεμίζουν ένα μεγάλο τόμο Πάπυρο Λαρούς Μπριτάνικα, όπου αν διάβαζε θα γελούσε και ο κάθε πικραμένος. Δύο θέματα όμως μου έρχονται έντονα στο μυαλό όποτε ανατρέχω σ’ εκείνη τη θρυλική Κυριακή.
Η οδήγηση μοτοσυκλέτας είναι φοβερό πράγμα, αλλά δεν έχει τόση πλάκα εάν υποφέρεις από το κρύο όση ώρα την καβαλάς. Εκτός από τη δυσφορία όμως ,είναι και επικίνδυνο γιατί λόγω κρύων άκρων και του εγκέφαλου που ασχολείται πολύ με το να βρει τρόπους να ανεβάσει θερμοκρασία, καθυστερούν επικίνδυνα οι αντιδράσεις.
Τι μπελάς κι αυτές οι ζελατίνες των κρανών, ειδικά σε μεγάλα ταξίδια. Βάζεις τη διάφανη και αν βγάλει ήλιο ή στραβώνεσαι ή μπαινοβγάζεις τα γυαλιά σου. Αν κρατάς μόνο τη σκούρα φιμέ για να είσαι σούπερ στον ήλιο, μόλις συννεφιάσει ή, ακόμα χειρότερα, βραδιάσει, παίζεις την τυφλόμυγα.
