Θυμάμαι ότι παλιότερα απέφευγα με πάθος τις μαζικές διοργανώσεις. Δεν πατούσα όπου μαζευόντουσαν πάνω από πέντε, ακόμα κι αν ήταν απολύτως γνωστοί. Ούτε οι λέσχες μου άρεσαν, ούτε οι πανελλήνιες συγκεντρώσεις, ούτε οι πολυπληθείς εκδρομές, ούτε τίποτα. Νομίζω ότι οι περισσότεροι από εσάς έχετε την ίδια άποψη, και η αλήθεια είναι ότι έχετε καλούς λόγους: δεν σας αρέσει η ταλαιπωρία.
Ανοίξτε σημειωματάρια, ημερολόγια, google & iCalendars, σκονάκια στο πορτοφόλι και γράψτε με ανεξίτηλο κόκκινο μαρκαδόρο την ημερομηνία: Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2018. H μέρα που όλοι οι φίλοι μας περμένουν με ανυπομονησία για να πλύνουν, λαδώσουν, γυαλίσουν, στολίσουν, αρωματίσουν τα εργαλεία τους, ώστε να πάμε την καθιερωμένη μοτοσυκλετιστική βόλτα για να κόψουμε την πίτα μας, παρέα με τους Motoadventures και τους Vassilis Moto Tyres.
Σε μία χώρα όπου επικρατεί το χάος οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, υπάρχουν κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις από ελληνικές εταιρείες που μεγαλουργούν. Μία από αυτές είναι η DNA του Ντίνου Νικολαΐδη και του γιου του, Μάριου, οι οποίοι έφτιαξαν μέσα σε ένα χρόνο (!) μία εξωτική μοτοσυκλέτα που χάζεψε κόσμος και κοσμάκης τον προηγούμενο μήνα στη Διεθνή Έκθεση Μοτοσυκλέτας EICMA στο Μιλάνο.
Σε αρκετά σημεία του κόσμου (π.χ. Αμερική) μπορούν δεκαεξάχρονα να οδηγούν νόμιμα Hayabusa και CBR1000RR πειραγμένα κοντά στα 200 άλογα, με σορτσάκι, φανελάκι, σαγιονάρες και προαιρετικά από τη νομοθεσία κράνος – εάν έχει καλό καιρό ίσως και να μην φορέσουν τις σαγιονάρες.
Έχουμε αφιερώσει πολλά άρθρα στους σούπερ ήρωες των MotoGP, δεν έχουμε όμως ασχοληθεί ποτέ με τις μητέρες τους. Τι τραβάνε κι αυτές οι καημένες! Από τη μία τα καμάρια τους ανοίγουν σαμπάνιες στο πρώτο σκαλί του βάθρου, κερδίζοντας παγκόσμιους τίτλους όταν άλλα παιδιά στην ηλικία τους μπαίνουν στο Λύκειο, αποκτώντας διασημότητα που θα ζήλευαν πρωθυπουργοί αλλά και δεκάδες εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο λύνοντας το βιοποριστικό ενώ κάνουν το κέφι τους.
Πριν από λίγες ώρες τελείωσε με εκπληκτικό τρόπο το φετινό πρωτάθλημα MotoGP, το οποίο ανέδειξε παγκόσμιο πρωταθλητή τον Marc Marquez. Φοβεροί αγώνες οι φετινοί, καταπληκτικές στιγμές απίστευτα υψηλού θεάματος και αγωνία μέχρι την τελευταία στιγμή. Τι θα θυμόμαστε;
Μία έρευνα που έγινε στην Αγγλία, αποκάλυψε ότι οι επαγγελματίες αθλητές είναι εξυπνότεροι από ένα τσούρμο διδακτορικών φοιτητών. Αυτό φυσικά δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη. Γιατί όπως δήλωσε η καθηγήτρια Jocelyn Flaubert του πανεπιστημίου του Montreal στους Times: “Δεν πρόκειται να ζητήσεις από έναν ποδοσφαιριστή να σου εξηγήσει την θεωρία της σχετικότητας. Δεν το έχουν με τις λέξεις ή τους αριθμούς, αλλά η ευφυΐα έχει πολλές μορφές.”
Σε καταλαβαίνουμε. Πραγματικά. Είσαι νέος ή άπειρος αναβάτης και έχεις χιλιάδες απορίες: Ποιο μηχανάκι σου ταιριάζει περισσότερο από τα άλλα; Πώς θα το συντηρήσεις και θα το περιποιηθείς; Πώς θα το οδηγήσεις σβέλτα και με ασφάλεια; Τι λάστιχα να του βάλεις; Αντικλεπτικό; Ρούχα; Κράνος; Το καλοκαίρι πώς θα πηγαίνεις παραλία; Βαλίτσες; Κόλαση λέμε, τι να πρωτομάθεις και πού θα βρεις όλες αυτές τις πληροφορίες;
Ας πούμε ότι πας ωραία και καλά με το μηχανάκι σου, με σωστή ταχύτητα, πλυμένος, λουσμένος, με τέλεια ψυχολογία και ξαφνικά, μπααααπ! Πετάγεται από το πουθενά καραγκιόζης που πέρασε το STOP χωρίς να το δει και σου κλείνει τελείως το δρόμο! Εσύ όμως το τσακάλι, ωσάν δεύτερος Dovi, πλακώθηκες στα φρένα με μαεστρία και χωρίς να μπλοκάρεις τους τροχούς σταμάτησες πέντε πόντους πριν την πόρτα του. Πως αντιδράς;
Τι έχει μεγάλο σουξέ μόλις πιάσουν οι πρώτες βροχές; Τα αδιάβροχα μπουφάν και παντελόνια λέει εκεί ο τελευταίος στη γαλαρία. Σωστά. Και μετά; Οι μπότες; Καλή σκέψη αλλά όχι. Αυτό που φεύγει σαν φρεσκοψημένα ψωμάκια τα ξημερώματα σε φούρνο της Σαντορίνης είναι οι κουκούλες για τη μοτοσυκλέτα.
