Σε καταλαβαίνουμε. Πραγματικά. Είσαι νέος ή άπειρος αναβάτης και έχεις χιλιάδες απορίες: Ποιο μηχανάκι σου ταιριάζει περισσότερο από τα άλλα; Πώς θα το συντηρήσεις και θα το περιποιηθείς; Πώς θα το οδηγήσεις σβέλτα και με ασφάλεια; Τι λάστιχα να του βάλεις; Αντικλεπτικό; Ρούχα; Κράνος; Το καλοκαίρι πώς θα πηγαίνεις παραλία; Βαλίτσες; Κόλαση λέμε, τι να πρωτομάθεις και πού θα βρεις όλες αυτές τις πληροφορίες;
Ας πούμε ότι πας ωραία και καλά με το μηχανάκι σου, με σωστή ταχύτητα, πλυμένος, λουσμένος, με τέλεια ψυχολογία και ξαφνικά, μπααααπ! Πετάγεται από το πουθενά καραγκιόζης που πέρασε το STOP χωρίς να το δει και σου κλείνει τελείως το δρόμο! Εσύ όμως το τσακάλι, ωσάν δεύτερος Dovi, πλακώθηκες στα φρένα με μαεστρία και χωρίς να μπλοκάρεις τους τροχούς σταμάτησες πέντε πόντους πριν την πόρτα του. Πως αντιδράς;
Τι έχει μεγάλο σουξέ μόλις πιάσουν οι πρώτες βροχές; Τα αδιάβροχα μπουφάν και παντελόνια λέει εκεί ο τελευταίος στη γαλαρία. Σωστά. Και μετά; Οι μπότες; Καλή σκέψη αλλά όχι. Αυτό που φεύγει σαν φρεσκοψημένα ψωμάκια τα ξημερώματα σε φούρνο της Σαντορίνης είναι οι κουκούλες για τη μοτοσυκλέτα.
“Πως περάσατε χτες;” ρώτησα τον Γιώργη που είχαν πάει με το παρεάκι βόλτα με τις μοτοσυκλέτες τους, δυο εξακοσάρια και δυο χιλιάρια. “Μια χαρά,” μου λέει, “στην αρχή είχα αγχωθεί μήπως δεν μπορέσω να τους ακολουθήσω αλλά τελικά κατάφερα και έμεινα από πίσω τους.” Ώπα παιδιά, αμπραγιάζ λίγο γιατί ξέφυγε η κατάσταση.
Ο Δίας είχε αυξημένη λίμπιντο φέτος το καλοκαίρι, με αποτέλεσμα τα ατυχήματα που έγιναν με μοτοσυκλέτα να μην έχουν προηγούμενο. Έχουμε σκεφτεί πολλές φορές να φτιάξουμε ένα "εγχειρίδιο" συμβουλών ως οδηγό επιβίωσης για την πόλη, αλλά επειδή ό,τι κάνουμε το κάνουμε σωστά ή δεν το κάνουμε καθόλου, θα καθυστερήσει λίγο.
Αγαπητά μας παιδιά, η χιουμοριστική σειρά "Φυλές Μοτοσυκλετιστών" των εννέα επεισοδίων έλαβε τέλος. Να ξέρετε ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι να κάνει κάποιος πλάκα. Ένας από αυτούς είναι το χυδαίο βρίσιμο, βλέπε χιούμορ Στάθη Ψάλτη δεκαετία '80. Ένας άλλος είναι οι γυμνασιακού επιπέδου κρυάδες όπως του Σεφερλή (και μερικές του Λύκου).
Αυτοί είναι καινούργιο φρούτο. Δεν υπήρχαν παλιά αλλά εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια, άλλοι λόγω στυλ και άλλοι λόγω ανάγκης. Στην ουσία μεταπήδησαν από το πολυαγαπημένο τους αυτοκίνητο σε ένα δίτροχο που τους το θυμίζει πάρα πολύ, δηλαδή τα μεγάλα, συνήθως, σκούτερ.
Σαν τους Χαρλεάδες δεν έχει. Οι αμερικάνοι είναι οι ορίτζιναλ, οι αυθεντικοί, δε ρίαλ θινγκ βρε παιδί μου, αλλά και οι Έλληνες δεν πάνε πίσω, είναι σκληρά θηρία. Η ιστορία ξεκίνησε από τους αμερικάνους (κάτι χοντρούς, άπλυτους, αξύριστους, με τατουάζ, που φορούσαν φανελάκι κασκορσέ και έδερναν τις γυναίκες τους), οι οποίοι έκοβαν και έραβαν ό,τι ανταλλακτικό είχαν σε ό,τι πλαίσιο είχαν, δημιουργώντας τα περίφημα choppers.
Οι παπόβιοι είναι μια ιδιαίτερα συμπαθής κατηγορία μοτοσυκλετιστών. Ίσως επειδή όλοι μας κάποτε περάσαμε απ’ αυτό το στάδιο, ίσως επειδή είναι τρελοκομεία και μας κάνουν και γελάμε, ίσως επειδή είναι τελείως πυροβολημένοι. Θα τους συναντήσετε στην Ελλάδα και στην Ασία μόνο, διότι εάν επιχειρούσαν να κυκλοφορήσουν σε καμιά σοβαρή χώρα θα τους είχαν μπουζουριάσει τα όργανα της τάξης στο πρώτο τετράγωνο, κατάσχοντας το μηχανάκι τους για πάντα.
Η αγαπητή φυλή των ΚΤΜάδων είναι πολύ ξεχωριστή και ιδιαίτερη - είναι πασίγνωστη η πώρωση που έχουν οι ιδιοκτήτες τους με τη μάρκα τους. Σαν τους μπεμβεδάκηδες ένα πράγμα, όπου κάτι αντίστοιχο της ζωής θα ήταν ένας ΠΑΟΚτζής να γίνει Παναθηναϊκός, πράγμα αδύνατον. Οι ΚΤΜάδες όμως το δηλώνουν τρανταχτά: έχουν κάνει τα τρία γράμματα τατουάζ στο σώμα τους, κούρεμα στο κεφάλι τους, μπιμπερό και πιπίλες στο μωρό τους, τοστιέρα στην κουζίνα τους.
