Γιατί η φετινή μοτοβόλτα, με αφορμή την κοπή της πίτας μας, ήταν η καλύτερη που έχει γίνει μέχρι τώρα; Αυτό αναρωτιόμουν πάνω στη μοτοσυκλέτα μου αργά το απόγευμα που επιστρέφαμε, γλυκά αποκαμωμένος από τη δημιουργική ένταση της ημέρας. Δεκάδες εικόνες έσκασαν στο μυαλό μου ως απάντηση, σαν δεκάδες κεράκια σε μια τούρτα από αυτά που σβήνεις και ανάβουν ξανά και ξανά μόνα τους.
Σίγουρα μία δυνατή εικόνα είναι αυτή των 300 και βάλε (!) πολύχρωμων παρκαρισμένων μοτοσυκλετών στη λίμνη του Κουρνά, και το υπέροχο συναίσθημα του να μοιράζεσαι όλα αυτά που ζήσαμε σήμερα με όλους αυτούς τους φίλους και τα κορίτσια τους. Ή τα «φιδάκια» που σχημάτιζαν τα μηχανάκια στις κατηφορικές φουρκέτες και τα οποία μπορούσες να δεις από ψηλά. Ή οι χιονισμένες βουνοκορφές που ξεπρόβαλλαν ξαφνικά σε κάποια ανηφορικά «χασίματα», καθώς και η θάλασσα ή οι λίμνες που απλώνονταν σε μερικά κατηφορικά «χασίματα». Ή τα δραματικά τοπία με τους απόκρημνους βράχους να αιωρούνται στον Κουρταλιώτη.
Κυρίως όμως μου έσκαγαν στο νου, σαν πυροτεχνήματα στο «Χριστός Ανέστη» το Μεγάλο Σάββατο, τα πρόσωπα. Φάτσες γνωστές και άγνωστες, σε μικρές ή μεγάλες παρέες στον καφέ και στο μεσημεριανό τσιμπούσι – φάτσες οι οποίες φαινόταν ότι περνούσαν καλά. Με τα καλαμπούρια και τις πλάκες τους, τον ενθουσιασμό τους, με γέλια και πειράγματα, με θετική αύρα και κατανόηση, με διάθεση να γνωρίσουν και να γνωριστούν. Οι αξέχαστες βόλτες αποτελούνται από δύο βασικά πράγματα: όμορφα τοπία και όμορφους ανθρώπους. Αν προσθέσετε και τον ονειρεμένο καιρό, τα άψογο φαγητό και την προσεγμένη οργάνωση, όσοι δεν ήρθατε θα καταλάβετε πως περάσαμε. Τα λέμε του χρόνου!
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Chill In News 29/1/2020
