Αν κοιτάξεις πίσω στο μοτοσυκλετιστικό σου παρελθόν θα δεις ότι ίσως να μπορούσες να είχες γλυτώσει κάποιους βρόντους από λάθος χειρισμό φρένων όσες φορές έπεσες επειδή κάποιος ασυνείδητος πετάχτηκε τελευταία στιγμή από το πουθενά.
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι δεν φταις εσύ. Η βέσπα του πατέρα σου πάνω στην οποία έμαθες τα βασικά είχε ανύπαρκτο μπροστινό φρένο. Το πρώτο σου παπί ομοίως: θυμάσαι που μόλις πάταγες τη μανέτα ανασηκωνόταν όλο το μπροστινό; Τραγικό. Και τα σημερινά σκούτερ όμως, με το κέντρο βάρους υπερβολικά πίσω εξαιτίας της σχεδίασης, δίνουν την εντύπωση ότι σταματούν πιο γρήγορα αν πατήσεις πίσω φρένο παρά μπροστά.
Αντιλαμβάνεσαι ασφαλώς ότι όλα αυτά δεν ισχύουν όχι μόνο σε καμιά σύγχρονη αξιοπρεπή μοτοσυκλέτα αλλά ούτε και σε τουτού ούτε και σε τρακτέρ. Γιατί τα σχετικά φτηνά αυτοκίνητα έχουν δισκόφρενα μπροστά και ταμπούρα πίσω; Γιατί οι μοτοσυκλέτες έχουν δύο γιγάντιους δίσκους μπροστά και μόνο έναν μικρό πίσω; Επειδή όλη η δουλειά γίνεται με το μπροστινό. Σκέψου λίγο: αν πατήσεις γερά το μπροστινό ανασηκώνεται ο πίσω τροχός (σε μερικές ακραίες περιπτώσεις κρέμεται κυριολεκτικά στον αέρα) και χάνει την επαφή του με την άσφαλτο. Στους αγώνες μερικοί αναβάτες δεν πατούν καθόλου πίσω φρένο. Στην καθημερινή οδήγηση όμως είναι χρήσιμο γιατί μειώνει πολύ την απόσταση φρεναρίσματος.
Η διαδικασία έχει ως εξής: πατάς πρώτα το πίσω για να φορτιστεί η πίσω ανάρτηση και μετά τσαρουχώνεις το μπροστινό τόσο ώστε να μην μπλοκάρει ο εμπρός τροχός. Εάν η μοτοσυκλέτα σου διαθέτει ABS τότε “σήκω όρθιος” πάνω στο λεβιέ και πάτα με όλη σου τη δύναμη τη μανέτα. Η τεχνολογία είναι σύμμαχός σου για να φρενάρεις όσο πιο γρήγορα γίνεται. Για το ABS όμως θα τα πούμε πιο αναλυτικά στο επόμενο…
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 30/9/2009
