Μπορεί η υψηλή πίεση να μην κάνει καλό στην υγεία σου και να χαπακώνεσαι για να σου πέσει, κάνει όμως πολύ καλό στα ελαστικά σου. Το βιβλίο χρήσεως της μοτοσυκλέτας σου (και ίσως ένα ταπεινό αυτοκόλλητο στην αριστερή πλευρά του ψαλιδιού) γράφει τα σωστά νούμερα που πρέπει με αυστηρότητα να ακολουθείς.
Συνήθως για χρήση δρόμου οι κατασκευαστές προτείνουν από 32 psi (Yamaha, Ducati) μέχρι 36 (Honda, Kawasaki) για το μπροστινό λάστιχο και από 36 μέχρι 42 για το πίσω. Μερικοί εξυπνάκηδες εκεί πίσω στη γαλαρία το παίζουν πονηροί και βάζουν λιγότερο αέρα μπροστά “για να πατάει πιο πολύ πέλμα στην άσφαλτο και να ζεσταίνεται πιο γρήγορα”. Μπούρδες. Τα λάστιχα που προορίζονται για χρήση δρόμου και όχι πίστας έχουν δοκιμαστεί χιλιάδες χιλιόμετρα από τους κατασκευαστές και οι πιέσεις που συνιστούν είναι η χρυσή τομή όλων όσων ζητάς από τα ελαστικά σου: Να έρχονται γρήγορα σε θερμοκρασία λειτουργίας χωρίς να υπερθερμαίνονται, να έχουν ομοιόμορφη φθορά και να προσφέρουν το μέγιστο δυνατό κράτημα σε συνδυασμό με τη μέγιστη διάρκεια ζωής. Οι κούργιαλοι ξερόλες που βάζουν κάτω από 30 psi μπροστά στην αρχή γουστάρουν αλλά μετά γλιστράνε παντού (λόγω της υπερθέρμανσης) χωρίς να μπορούν να το εξηγήσουν, ενώ μειώνουν τραγικά τη διάρκεια ζωής των ελαστικών τους. Άσ’ τους αυτούς.
Εσύ μάθε τι προτείνει ο κατασκευαστής της μοτοσυκλέτας σου και τσέκαρε στο βενζινάδικο τις πιέσεις των ελαστικών σου. Ιδανικά κάν’ το όποτε βάζεις βενζίνη, κάθε βδομάδα δηλαδή αλλά και με δύο φορές το μήνα καλά είσαι. Εκτός του ότι ίσως βρεις κανένα καρφί, θα αποκτήσεις και μια υπέροχη αίσθηση σιγουριάς και ασφάλειας. Λίγο είναι;
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 14/10/2009
