Την προηγούμενη φορά είδαμε τι ακριβώς είναι το γυροσκοπικό φαινόμενο – πως δηλαδή στρίβουμε το τιμόνι της μοτοσυκλέτας δεξιά για να στρίψουμε αριστερά και το αντίστροφο. (Τιιι;; Δεν το διάβασες; Ψάξε να το βρεις γιατί δεν θα τα λέμε 10 φορές…). Στην πραγματικότητα δεν είναι μια επιλογή του πώς να στρίψει κάποιος, είναι ο ΜΟΝΟΣ τρόπος με τον οποίο στρίβει μια μοτοσυκλέτα. Όλοι το κάνουν, απλώς μερικοί δεν το έχουν αντιληφθεί. Όταν το γνωρίζεις και το χρησιμοποιείς συνειδητά πετυχαίνεις καλύτερη είσοδο στις στροφές, επιτυγχάνοντας γρηγορότερα την επιθυμητή γωνία κλίσης με λιγότερη προσπάθεια και κόπο.
Μία πολύ όμορφη και κοντινή διαδρομή για να εξασκηθούμε σ’ αυτό είναι ο περιβόητος “Σεληνιώτικος Γύρος.” Όχι λιγούρια, δεν είναι γύρος με διπλή χωρίς κρεμμύδι, αλλά ένας απείρου κάλλους δρόμος με συνεχόμενο στροφιλίκι που ακονίζει τις ικανότητές μας στο στρίψιμο – γι’ αυτό δεν οδηγάμε μοτοσυκλέτες; Ακριβώς επειδή γέρνουν έχουν πλάκα.
Μπαίνουμε Βαμβακόπουλο λοιπόν, περνάμε την Αγιά (πάμε κότα σε όλο τον δρόμο μέχρι εκεί γιατί γλιστράει σαν σαπούνι και πετάγονται ηλίθιοι από τους παράδρομους) και στον Αλικιανό στρίβουμε δεξιά αντί να πάμε ευθεία για Ομαλό. Περνάμε από τα χωριά Χλιαρό και Λαγγό και κάπου εκεί, λίγο μετά τα Νέα Ρούματα κα πριν τον Πρασσέ αρχίζει το πανηγύρι: δέντρα και πράσινο γύρω γύρω, άσφαλτο με αξιοπρεπέστατη άσφαλτο και συνεχόμενες στροφές με ωραία χάραξη χωρίς παγίδες. Συνεχίζουμε προς τον Σέμπρωνα και μετά από μερικά χιλιόμετρα, κάτω από τις ανεμογεννήτριες, ο δρόμος έχει μια διασταύρωση όπου ευθεία πάει για Σούγια και αριστερά για Ομαλό. Εννοείται ότι στρίβουμε, και ένας νέος παράδεισος τρελού στροφιλικιού ξαναρχίζει. Προσοχή μόνο στα αιγοπρόβατα που πετάγονται μπροστά σου εκεί που δεν τα περιμένεις. Και στις πέτρες από τις κατολισθήσεις. Και τα αγροτικά. Και τα τρακτέρ. (Κροκόδειλους δεν έχουμε δει ακόμα). Στο Ξυλόσκαλο σταματάμε για σφακιανές πίτες και καφέ (ή παϊδάκια και φασολάδα αλλά πως θα γυρίσετε πίσω άμα φάτε σαν Ασλάνηδες;) και μετά υπάρχουν δύο επιλογές για το γυρισμό: Ή από τον ίδιο δρόμο για τρελή προπόνηση στο στρίψιμο, ή από Λάκκους και Φουρνέ, όπου είναι μεν όμορφα αλλά ο δρόμος γλιστράει και δεν προσφέρεται για αξιοπρεπείς κλίσεις. Σ’ ένα τρίωρο έχεις πάει, έχεις απολαύσει θέα και σνακ ή φαγητό, έχεις γυρίσει, έχεις χαρεί φύση και οδήγηση και δεν είναι ακόμα μεσημέρι. Αυτό δεν είναι ποιότητα ζωής;
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 28/1/2009
